Oddawanie moczu u Chorych terminalnie może być problematyczne. Zatrzymanie moczu, trudności w utrzymaniu moczu, trudności w utrzymaniu higieny okolicy krocza (zwłaszcza przy odleżynach) to częste sytuacje. Rozwiązaniem może być cewnikowanie pęcherza moczowego. Kiedy je wykonywać? Kto może? Jakie są możliwe skutki uboczne. O tym w dzisiejszym tego artykułu dowiesz się:Czym jest cewnikowanie pęcherza się odbywa cewnikowanie pęcherza i kobiet i mężczyzn. Jakie są wskazania (kiedy cewnikować). Co ile wymieniać cewnik. Czy jest cewnik zewnętrzny i kiedy warto go zastosować. Jak opiekować się Chorym zacewnikowanym. Cewnikowane pęcherza – co to?Cewnik pęcherza moczowego to taka rurka wprowadzana przez cewkę (dolne drogi moczowe) do pęcherza. Jej zadaniem jest odprowadzenie moczu, który z jakiegoś powodu zalega w wprowadza się przez ujście zewnętrzne cewki moczowej (u mężczyzna na szczycie prącia a u kobiet widoczne w okolicy między wargami sromowymi). Cewnik wchodzi więc do pęcherza cewką moczową (u kobiet na dość krótkim dystansie, u mężczyzn po przejściu przez całość prącia i prostatę).Jest to zabieg inwazyjny. Może być bolesny dla Chorego. Może dawać powikłania w postaci: zakażenia bakteryjnego oraz zwykle jest dwukanałowy (tak naprawdę w środku jednej rurki jest jeszcze druga). Jedna rurka służy do odprowadzania moczu, druga do podania płynu do specjalnego balonika na końcu cewnika. Ten balonik wypełnia się po założeniu cewnika jałowym płynem (zwykle wodą apteczną) w objętości podanej na cewniku (10-15 ml). Wypełniony balonik zabezpiecza cewnik przed wypadnięciem. Uwaga: niestety nie zapobiega przed wyrwaniem cewnika (co się zdarza przypadkowo po nadepnięciu przez Chorego na cewnik lub umyślnie przy szarpaniu).Czasem cewnik jest trzykanałowy, wtedy jeden kanał służy do płukania pęcherza moczowego (w przypadku silnego krwawienia, skrzepów).Wyróżniamy kilka rodzajów cewników:Klasyczne cewniki Foley’a – giętkie, gumowe, w rozmiarach od dziecięcych do dorosłych, zwykle wykorzystujemy rozmiary 14-16 F (F pochodzi od French, 1F to 1/3 mm), rzadziej większe i silikonowe – wykonane z trwalszego materiały, twardsze (co czasem, zwłaszcza przy przeroście prostaty lub nowotworze) utrudnia/uniemożliwia ich wprowadzenie; ich zaletą jest to, że mogą długo pozostawać na miejscu nie dając odczynów zapalnych i nie powodując infekcji, zastoju i zatrzymania specjalistyczne urologiczne z różnymi zakończeniami, które ułatwiają zbieranie moczu i jego odprowadzanie bez zastoju oraz ewentualne działania na pęcherzu (np. płukanie). Takim cewnikiem jest np. cewnik Tiemanna z zakrzywioną końcówką (kierujemy ją ku górze cewnikując), nie posiadający zaś zewnętrzne – o nich piszę cewnikowania (co jest potrzebne)Technika cewnikowania jest prosta. Cały szkopuł, by wszystko odbyło się jałowo. Po umyciu okolicy, ewentualnym usunięciu poprzedniego cewnika, myje się okolicę ujścia zewnętrznego cewki na jałowo oraz można zastosować obłożenie jałowe. Sprawdzamy szczelność balonika (wypełnić i opróżnić).U kobiet: po rozchyleniu warg sromowych mniejszych znieczulamy okolicę żelem (ze specjalnej strzykawki) i nakładamy żel na cewnik; wprowadzamy cewnik aż do uzyskania odpływu moczu lub na około 10-12 cm. Wypełniamy balonik i sprawdzamy prawidłowość umieszczenia mężczyzn: odciągamy napletek, myjemy, dezynfekujemy, znieczulamy wprowadzając żel do cewki oraz dodatkowo na cewnik; wprowadzamy cewnik mając prącie Chorego naciągnięte ku górze pionowo (Chory leży na plecach). Delikatnie przezwyciężamy opór na prostacie wprowadzając cewnik aż do uzyskania odpływu moczu. Wypełniamy balonik i sprawdzamy prawidłowe umieszczenie na mocz (tu są różne szkoły) sugeruję montować od razu do cewnika, pamiętając jedynie aby odbyło się to jałowo. W ten sposób mocz trafia od razu tam, gdzie (najlepiej mieć w domu cewnik rozmiaru pasującego do Chorego, cewnik o rozmiar większy i mniejszy – np. na wypadek trudności z cewnikowaniem albo przecieku koło cewnika; np. jeśli Chory jest zawsze cewnikowany cewnikiem w rozmiarze 14 F warto mieć w domu 12 i 18;rękawiczki zwykłe;rękawiczki jałowe;dwie strzykawki po 20 ml (jedna do usunięcia poprzedniego cewnika, druga do podania płynu do balonika w nowym cewniku);środek odkażający (np. SkinSept);jednorazowe jałowe gaziki (5×5 lub 10×10 cm)worek na mocz (zapakowany, nowy przy każdym cewnikowaniu);woda jałowa (w pojemniczkach po 10 ml);środek znieczulający (w polskich warunkach zwykle Lignokaina w żelu w tubce; są także gotowe strzykawki wypełnione tym żelem, jałowe, od razu do wstrzyknięcia żelu do cewki u mężczyzn).Przygotuj miejsce na stole obok Chorego, całość musi być rozłożona i założona w sposób jałowy. Jeśli Chory leży w pieluchomajtkach, zadbaj by były czyste a skóra okolicy krocza umyta przed cewnikuje? Są na to specjalne wytyczne Ministra Zdrowia. Kobiety mogą być cewnikowane przez lekarzy i pielęgniarki. Mężczyźni mogą być cewnikowani przez lekarzy i przez pielęgniarki po specjalnym cewnikować? A kiedy nie?Jest określona lista sytuacji, w których należy cewnikować. U Chorych paliatywnych głównym wskazaniem jest ostre zatrzymanie moczu – Pacjent cierpi z powodu bólu brzucha, parcia na mocz. Czasem cewnikujemy z powodu schodzących skrzeplin z pęcherza (krwawienie z pęcherza z powodu nowotworu w samym pęcherzu lub powikłań nowotworu i jego leczenia).Dość częstą sytuacją są również odleżyny okolicy kości krzyżowej, pośladków czy krocza. Ich gojenie jest znacznie utrudnione jeśli Chory oddaje mocz do mam wtedy, gdy chodzi o cewnikowanie z powodu nietrzymania moczu. Jeśli faktycznie występują znaczne trudności z utrzymaniem higieny u Chorego – wtedy warto cewnikować. Pamiętajmy jednak, iż jest to zabieg inwazyjny obciążony możliwymi powikłaniami:krwawieniem z cewki moczowej;zwiększonym ryzykiem infekcji układu moczowego;uszkodzeniem cewki moczowej, każdej sytuacji warto rozważyć, czy nie lepiej byłoby nadal stosować pieluchomajtki. Dobrym rozwiązaniem u mężczyzn może być także cewnik zewnętrzny (czytaj niżej).Czy cewnikowanie boli?Najkrótsza odpowiedź na to pytanie brzmi, że tak, może boleć. Zwłaszcza u mężczyzn. Aby tak się nie działo, należy znieczulić cewkę (lignokaina w żelu) oraz można Choremu podać leki przeciwbólowe (od najprostszego paracetamolu po krótkodziałajacy opioid w wypadku silnych bólów w miednicy).Co ile wymieniać cewnik pęcherza moczowego?Nie ma łatwiej odpowiedzi na to lateksowy (zwykły) może być utrzymywany przez 2-4 tygodni. Trzeba zwracać uwagę na prawidłowe schodzenie moczu, czy cewnik się nie silikonowy teoretycznie może być utrzymany przez 3 miesiące. Zwykle jednak zatyka się wcześniej, najczęściej po około 4-6 tygodniach (zależnie jaki mocz ma Pacjent, czy schodzą skrzepy).O zmianie cewnika powinien decydować przeszkolony personel medyczny w oparciu o doświadczenie w pracy z konkretnym Chorym i zalecenia lekarzy (w tym np. urologów).Warto pamiętać, że można wymienić sam worek. Przed odpięciem worka od cewnika opróżnij go, zdezynfekuj okolicę połączenia i w miejsce starego worka podepnij niezwłocznie zewnętrzny – czym jest?To taki cewnik, na końcu którego znajduje się prezerwatywa. Jest tak przygotowana, że można dobrać odpowiednio jej rozmiar, zakłada się tę końcówkę na prącie (oczywiście nie we wzwodzie) i już. Całość jest podłączana do klasycznego worka na mocz. Jeśli Chory moczy się, ma nietrzymanie moczu, a zapanuje i nie będzie ściągał cewnika (lub nie jest w stanie tego zrobić, np. z powodu porażenia kończyn) – rozwiązanie jest idealne. Ułatwiaj utrzymanie czystości bez zwiększania ryzyka infekcji czy krwawienia z czym należy pamietać?Cewnik zmieniamy 1x/dobę lub rozmiarem dopiera się indywidualnie (za duży będzie spadał, za mały będzie dawał dyskomfort i obtarcia).Zakładamy go zawsze po umyciu skóry ogolić włosy prącie jest cofnięte, zakładamy cewnik na leżąco. Chorzy samodzielni mogą zakładać cewnik ściągamy po lekkim jego się opiekować Chorym zacewnikowanym?Wśród porad dotyczących opieki nad Chorym z założonym cewnikiem najważniejsze moim zdaniem, wynikające z codziennej praktyki lekarskiej, zebrałem poniżej:Dbaj o higienę okolicy cewnika, a u mężczyzn także okolicy prącia i pod napletkiem. Czystość najlepiej zabezpiecza przed infekcjami. Szczególnie umyj okolicę krocza przed wizytą, podczas której zmieniany będzie Chory chodzi – pilnuj prawidłowego zawieszenia worka na mocz (na udzie, po podwieszce, ewentualnie na pasku) – niezmiernie często Chorzy przydeptują cewnik idąc i wyrywają go sobie. Nie dość, że jest to bolesne, rozkrwawia pęcherz, to jeszcze utrudnia kolejne domowej apteczce zabezpiecz furazydynę (dostępna bez recepty, np. uroFuraginum), na wypadek trudnego cewnikowania, aby podać doraźnie w razie ryzyka by Chory dużo pił!!! Im bardziej rozcieńczony mocz, tym mniejsze ryzyko zatrzymania planową, regularną kontrolę cewnika i jego zmianę stosownie do sytuacji w porozumieniu z lekarką/lekarzem/pielęgniarką/ artykuł był pomocny? Masz pytania lub wątpliwości. Zachęcam do pozostawienia swojego adresu e-mail – pomogę Ci w prowadzeniu opieki w warunkach domowych i powiadomię Cię o kolejnych tekstach na tym blogu. Imię E-mail Warto przeczytaćO radzeniu sobie z innymi objawami u Chorych umierających piszę w działach:Domowa apteczka – jakie leki i preparaty stosować, umierania – jaki sprzęt jest potrzebny w domu gdy Bliski do pytaj!Zapraszam do pozostawiania komentarzy pod tym tekstem. Na Twoje pytania postaram się odpowiedzieć bezpośrednio lub przygotuję artykuł na dany temat. W ten sposób możesz pomóc nie tylko sobie, ale i innym osobom mającym podobne problemy lub wątpliwości.

Wraz z wiekiem pewne funkcje naszego organizmu mogą ulegać stopniowemu bądź całkowitemu pogorszeniu. Problemy z samodzielnym oddawaniem moczu nie dotyczą jednak wyłącznie osób starszych stale unieruchomionych, ale także pacjentów tuż po przeprowadzonym zabiegu. Wówczas konieczne może okazać się cewnikowanie pęcherza, które skutecznie zapobiega występowaniu zakażenia oraz umożliwia zachowanie higieny w okolicy dróg płciowych na najwyższym poziomie. Na czym polega cewnikowanie i kiedy należy opróżnić worek na mocz?Cewnikowanie pęcherza – to warto wiedzieć Problemy z samodzielnym oddawaniem moczu mogą dotknąć nas w każdym wieku, co zaś często skutkuje koniecznością założenia cewnika. Procedura ta polega na wsunięciu cienkiej rurki wykonanej w elastycznego materiału przez cewkę moczową aż do pęcherza, która odprowadza mocz do specjalnego worka. Cewnikowanie najczęściej ma miejsce w procesie leczenia u pacjentów zmagających się z chorobami układu moczowego, a także podczas diagnozowania jednostki chorobowej. Prawidłowy założony cewnik urologiczny może przez jakiś czas powodować ból lub uczucie parcia na pęcherz. To jednak jest on niezbędny w każdej sytuacji, gdy samodzielne wypróżnianie staje się niemożliwe. Otóż zgromadzony w pęcherzu mocz może doprowadzić do uszkodzenia narządów lub skutkować wystąpieniem zakażenia. O cewnik i wykorzystywane w trakcie leczenia worki na mocz należy jednak nieustannie dbać. Zbyt rzadka wymiana worków lub dopuszczenie do ich nadmiernego wypełnienia nie powinno mieć miejsca ze względów higienicznych, a przede wszystkim zdrowotnych. Sprawdźcie, kiedy wymienić worek na mocz i jak dbać o okolice intymne, opiekując się chorym. Wymiana worka na mocz – jak często powinna się odbywać? Cewnik urologiczny umieszczony w cewce moczowej wprost sprzyja namnażaniu bakterii i właśnie dlatego konieczna jest regularna jego wymiana oraz nieustanna obserwacja zabarwienia płynu. Cewnik opróżniamy za każdym razem, gdy zostanie wypełniony w ¾ jego objętości. Wymiana cewnika jest natomiast uwarunkowana zaleceniami producenta bądź lekarza specjalisty. Niemniej jednak z reguły powinna nastąpić po 2 bądź 3 dniach od pierwszego użycia, by zminimalizować ryzyko wystąpienia zakażenia w tak delikatnej i podatnej na podrażnienia okolicy. Jeżeli cewnik urologiczny ulegnie zatkaniu, dojdzie do infekcji w tym obrębie lub pacjent zacznie wykazywać nietypowe objawy, również należy go wymienić na nowy. Zachowanie zasad aseptyki to w tym wypadku absolutna konieczność. Jak prawidłowo wymienić worek na mocz? Opróżnienie worka na mocz nie powinno przysporzyć większych trudności. Co istotne, proceder ten rozpoczynamy od prawidłowej dezynfekcji skóry rąk oraz zaopatrzenia się w niezbędne akcesoria medyczne, w tym fartuch ochronny i rękawiczki jednorazowe. Dopiero wówczas można przejść do kluczowego etapu, jakim jest wymiana worka. Jak to zrobić prawidłowo? Tuż po wcześniej przeprowadzonych krokach należy umieścić kompres jałowy w miejscu połączenia drenu i cewnika, by następnie zacisnąć cienką rurkę i rozłączyć ją z drenem. Końcówkę cewnika dokładnie dezynfekujemy i łączymy z zestawem do odprowadzania moczu. Ważne, by po usunięciu poprzedniego worka sprawdzić, czy nowo założony zestaw jest szczelny i drożny. Wówczas wystarczy umieścić worek na mocz w optymalnym miejscu i zanotować godzinę jego wymiany, by móc na bieżąco kontrolować jego stan. Pacjenci zmagający się z problemami układu moczowego, a także osoby nimi się opiekujące powinny zwracać szczególną uwagę na pielęgnację okolic, w których został umieszczony cewnik urologiczny. W innym razie mocz nie będzie mógł zostać odprowadzony w prawidłowy sposób, co często skutkuje występowaniem poważnych infekcji. Nie należy dopuszczać do jego przepełnienia i zaginania, a także umieszczać go zbyt wysoko. Umocowany cewnik pozostawiamy tak, aby pacjent czuł się w pełni komfortowo, a jednocześnie nie wiązało się to z bólem. Warto także zadbać o prawidłowe odżywianie oraz spożywanie dużych ilości napojów. Gdyby zaistniały niepokojące objawy, należy niezwłocznie udać się na kontrolę do specjalisty.

Nowe zasady refundacji od cewnikiLudzie często muszą uczyć się nowych umiejętności. Nie można się ich bać, ale starać dostosować do nowych wiele chorób, które mocno ograniczają funkcjonowanie człowieka. Jest to bardzo problematyczne, a bliskie osoby chorego starają się mu pomóc jak najlepiej potrafią. Jeśli dana osoba ma np. problemy z poruszaniem się, dobrym wyjściem może okazać się założenie cewnika. Jednak na początku może być trudno się do tego przyzwyczaić i przełamać wstyd. Do tego niewiele osób wie, jak opróżnić cewnik?Worek z moczem trzeba opróżniać co jakiś czas. Jest to umiejętność, której można się łatwo nauczyć. Jeśli chory nie jest w stanie sam tego zrobić, bliskie osoby muszą wiedzieć jak postępować w przypadku potrzeby opróżnienia worka. Można też skorzystać z pomocy wykwalifikowanego opiekuna to czynność, która zapobiega zastojowi moczu oraz wysunięciu cewnika z pęcherza moczowego. Pomaga w profilaktyce infekcji układu moczowego i pozwala monitorować diurezę. Dbanie o regularne opróżnianie worka moczowego jest bardzo pęcherza moczowegoPamiętajmy, aby poinformować chorego o planowanym zabiegu. Należy zapewnić mu intymność oraz wyjaśnić techniki wykonywania tej są do tego konkretnego materiały: jałowy worek do moczu, rękawiczki, fartuch ochronny, 3 jałowe gaziki (kompresy), podkład foliowy (lub lignina), środek antyseptyczny np. Octenisept, mydło i środek do higienicznej dezynfekcji rąk oraz jałowa zatyczka do cewnika. Nie można zapomnieć również o przyborach i sprzęcie: taca, basen, miska nerkowata, kosz na odpady worka na mocz wymaga dokładnej dezynfekcji rąk oraz założenia fartucha i rękawiczek ochronnych. Dbanie o higieniczne wykonywanie zabiegu jest bardzo przygotowaniu potrzebnych materiałów i przyborów i założenie odpowiedniego ubrania, najpierw należy podłożyć jałowy kompres gazowy w miejscu połączenia cewnika z drenem worka na mocz oraz zacisnąć cewnik. Potem trzeba rozłączyć cewnik z drenem łączącym worek na mocz i zdezynfekować końcówkę cewnika środkiem antyseptycznym. Następnie jałowy zestaw do odprowadzenia moczu trzeba połączyć z cewnikiem, usunąć stary worek na mocz i zawiesić nowy worek na uchwycie zamontowanym na ramie łóżka poniżej poziomu pęcherza moczowego chorego. Ważne jest, aby po wymienionych czynnościach skontrolować szczelność i drożność zestawu odprowadzającego mocz. Jeśli wszystko jest w porządku, można uporządkować zestaw, zdezynfekować użyte przybory i sprzęt oraz zdjąć rękawice, fartuch ochronny, umyć i zdezynfekować ręce. Po zabiegu należy uzupełnić dokumentację jeszcze zasady obowiązują przy wymianie worka?Trzeba przestrzegać zasad aseptyki i antyseptyki. Chory musi wiedzieć, że worek na mocz jest umocowany poniżej poziomu pęcherza moczowego. Trzeba kontrolować stan worka z moczem i nie dopuścić do jego przepełnienia. Może to podziałać niekorzystnie na pacjenta, który i tak na pewno jest zestresowany również pamiętać, o odpowiednim umiejscowieniu worka z moczem. Nie może leżeć na podłodze, ponieważ w rezultacie, chory może mieć infekcję układu moczowego. Nieodpowiednim miejscem będzie również łóżko pacjenta. Zbyt wysokie zawieszenie powyżej poziomu pęcherza moczowego także nie będzie dobrym gdy chory będzie się mył, problemu nie powinno stanowić odłączenie używanego worka, zamknięcie cewnika za pomocą jałowej zatyczki, a po zakończeniu kąpieli ponowne podłączenie nowego jałowego worka do cewnik zostanie osuszony, trzeba go zdezynfekować. Nie jest to trudne – robi się to przez przetarcie jego powierzchni sterylnym gazikiem nasączonym preparatem antyseptycznym do dezynfekcji ran i błon śluzowych. Powinno unikać się preparatów nie jesteśmy pewni, co jaki czas należy wymieniać worek na mocz, trzeba zastosować się do zaleceń producenta. Natomiast worki na mocz z portem do pobierania próbek i z zastawką bezzwrotną można używać przez okres siedmiu dni. Jeśli chodzi o opróżnianie worka, powinno się to robić raz na dyżurze bądź dostosować się do potrzeb pacjenta.

Procedura wymiany jednoczęściowego worka stomijnego Jakość życia pacjentów po operacji wyłonienia stomii w znacznym stopniu zależy od właściwego jej zabezpieczenia. Optymalne przyklejenie jednoczęściowego worka stomijnego powinno spełniać następujące warunki: całkowitą szczelność dla gazów oraz treści jelitowej lub moczu całkowitą izolację wydalanej treści od rany pooperacyjnej skuteczną ochronę skóry wokół stomii zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa Jednoczęściowy worek stomijny wymaga codziennej wymiany. Częste odklejanie worka od skóry może powodować podrażnienie. CEL PROCEDURY Szczelne zabezpieczenie stomii dla wydalanych gazów, treści jelitowej lub moczu. ZAKRES DZIAŁANIA Pacjenci z wyłonioną stomią jelitową lub moczową. ODPOWIEDZIALNOŚĆ Pielęgniarka lub opiekun medyczny z uprawnieniami do opieki stomijnej są odpowiedzialni za: wybór prawidłowego rodzaju worka stomijnego profesjonalną wymianę worka stomijnego przygotowanie sprzętu oraz potrzebnych akcesoriów pomocniczych przekazywanie informacji w sposób jasny i zrozumiały dla pacjenta zapewnienie życzliwej atmosfery oraz intymności w czasie wymiany sprzętu PRZYGOTOWANIE POMIESZCZENIA/ w zależności od warunków danego oddziału / sala chorych, gabinet zabiegowy, łazienka lusterko /umieszczone na stałe lub przenośne/ dostęp do bieżącej ciepłej wody kozetka PRZYGOTOWANIE SPRZĘTU STOMIJNEGO I DODATKOWYCH MATERIAŁOW POMOCNICZYCH odpowiedni rodzaj worka stomijnego w wersji jednoczęściowej akcesoria do pielęgnacji skóry wokół stomii nożyczki długopis miarka do stomii gaza, ręcznik papierowy, papier toaletowy rękawiczki kosz na odpady medyczne PRZYGOTOWANIE PACJENTA Pielęgniarka/ opiekun medyczny- informuje pacjenta o potrzebie wymiany worka stomijnego i uzgadnia z nim czas i miejsce. PRZEBIEG PROCEDURY Pielęgniarka lub opiekun medyczny z uprawnieniami: ocenia bieżące możliwości psychofizyczne pacjenta w zakresie możliwości wykonywania wymiany worka oraz przyswajania wiedzy uwzględniając: dobę pooperacyjną stan psychiczny stopień świadomości wiek aktywność ruchową percepcję wzrokową sprawność manualną przygotowuje odpowiedni rodzaj worka stomijnego w wersji jednoczęściowej zakłada rękawiczki ustala pozycję ciała jaką przyjmie pacjent w trakcie wymiany woreczka/leżąca, siedząca, stojąca/ i pomaga przyjąć wybraną pozycję odsłania brzuch o ile jest taka potrzeba opróżnia worek stomijny / dotyczy to rodzaju worka- ileo i uro/ ze zgromadzonej treści jelitowej lub moczu gdy jest to możliwe oraz gdy istnieje taka potrzeba udostępnia pacjentowi lusterko celem uzyskania lepszej widoczności stomii delikatnie, zaczynając od górnej części, odkleja palcami jednej ręki przylepiec zużytego worka, przytrzymując jednocześnie skórę palcami drugiej ręki tak aby uniknąć jej nadmiernego pociągania. Znaczącym ułatwieniem w odklejaniu, niwelującym przykre odczucia przez pacjenta, jest używanie chusteczek/gazików zmywających. zlepia przylepiec zużytego worka i wyrzuca do kosza na odpady medyczne gazą wyciera resztki kału, śluzu z powierzchni śluzówki stomii oraz skóry wokół niej i wyrzuca zużyty materiał do kosza na odpady medyczn zmywa skórę wokół stomii oraz śluzówkę stomii za pomocą gazy, ciepłej wody oraz mydła ręcznikiem papierowym delikatnie osusza skórę i stomię ocenia wielkość stomii, jej kształt i wygląd przykłada miarkę do stomii aby odrysować odpowiedni kształt nożyczkami wycina w miarce otwór w przybliżeniu odpowiadający średnicy stomii przykłada szablon do stomii i sprawdza czy nie trzeba nanieść poprawek przykłada miarkę z ostatecznie opracowanym szablonem do przylepca i długopisem odrysowuje wzór nożyczkami wycina otwór w przylepcu jeszcze raz osusza skórę wokół stomii stosując chusteczki/gaziki z płynem ochronnym przygotowuje powierzchnię skóry do przyklejenia woreczka zapina worek w wersji –ileo- odpowiednią zapinką, w wersji –uro- zamyka kranik zdejmuje folię zabezpieczającą powierzchnię przylepca zginając worek na pół, zaczynając od dolnego bieguna stomii przykleja go do lekko naciągniętej skóry palcem wygładza worek wokół stomii oraz sprawdza czy brzegi przylepca są idealnie przyklejone, bez fałdów pociągając delikatnie worek w dół sprawdza czy jest on prawidłowo przyklejony zasłania pacjentowi brzuch zdejmuje rękawiczki i wyrzuca je do kosza na odpady medyczne wykonuje higieniczne mycie rąk uzupełnia dokumentację pacjenta algorytm pochodzi z podręcznika dla pielęgniarek

Skip to content Strona głównaKontakt Cewnik zewnętrzny – zakładanie, instrukcja obsługi, informacje Cewnik zewnętrzny – zakładanie, instrukcja obsługi, informacje Cewnik zewnętrzny to prawdopodobnie jeden z tych wyrobów medycznych, którego stosowanie powinno być szeroko rozpropagowane w placówkach opieki zdrowotnej (szpitalach, przychodniach, domach pomocy społecznej itp.), jak również wśród osób dotkniętych problemem inkontynencji. Cewniki zewnętrzne z powodzeniem stosowane są na całym świecie jako wygodniejsza i bezpieczniejsza alternatywa: cewników Foleya cewników Tiemana cewników Nelatona pieluchomajtek i bielizny chłonnej Cewnik zewnętrzny Ultraflex Cewnikowanie pęcherza moczowego to zabieg medyczny, który polega na umieszczeniu wewnątrz pęcherza specjalnego jałowego cewnika wprowadzonego za pośrednictwem cewki moczowej. Powszechnie wiadomo, że procedura ta niesie z sobą szereg możliwych powikłań (uszkodzenie cewki moczowej, zakażenie dróg moczowych itp.). Decyzję o przeprowadzeniu cewnikowania pęcherza moczowego lekarz powinien podjąć w oparciu o bezwzględne wskazania, nierzadko dochodzi jednak do zbagatelizowania wymienionych wyżej zagrożeń. Warto również dodać, że nawet w pełni prawidłowo przeprowadzony zabieg cewnikowania wiąże się zawsze z ryzykiem. Dodatkowo pacjenci z ograniczoną świadomością lub całkowicie jej pozbawieni nierzadko sami usuwają sobie cewniki w sposób szczególnie niebezpieczny – bez aspiracji płynu z balonika umieszczonego na końcu cewnika. Doskonałą formą zastępczą dla cewnikowania pęcherza moczowego okazuje się cewnik zewnętrzny UltraFlex. Wyrób ten charakteryzuje się bezpieczeństwem i łatwością stosowania. Cewniki zewnętrzne Ultraflex: zawierają specjalną warstwę bezpiecznego kleju, który doskonale unieruchamia cewnik na powierzchni prącia i zabezpiecza je przed zabrudzeniami charakteryzują się wyjątkową cienkością ścianek (wysoki komfort użytkowania) posiadają koncówki kompatybilne z tymi, jakie mają wszystkie standardowe worki na mocz. Budowa większości cewników zewnętrznych jest podobna – są to niewielkie gumowe (sylikonowe) kapturki, przypominające w kształcie i sposobie aplikacji klasyczną prezerwatywę. Poniższa krótka instrukcja pozwoli na szybkie poznanie zasady działania cewników zewnętrznych. Instrukcja stosowania cewnika zewnętrznego: 1. Należy dokładnie ogolić oraz wymyć prącie wodą z mydłem i całkowicie je osuszyć. 2. Cewnik zewnętrzny wyciągamy z opakowania jednostkowego i chwytamy jego końcówkę pomiędzy palec wskazujący, a kciuk tej samej dłoni. 3. Dłonią, którą trzymamy końcówkę cewnika przykładamy wewnętrzną (wklęsłą) jego część do ujścia cewki moczowej. 4. Palcami wolnej dłoni rozwijamy cewnik wzdłuż prącia aż po jego nasadę. 5. Wystającą końcówkę cewnika podłączamy do standardowego worka na mocz. Standardowy worek na mocz kompatybilny z cewnikami zewnętrznymi Nierzadko opisywane są na różnych forach tematycznych sytuacje, kiedy cewnikowaniu pęcherza moczowego poddawane były osoby niekoniecznie się do tego zabiegu kwalifikujące. Zdecydowanie jedną z licznych grup takich pacjentów są osoby znajdujące się na Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych (Izbach Przyjęć), z powodu upojenia alkoholowego. Personel medyczny niestety bardzo rzadko ma czas i możliwość pilnowania jednocześnie wszystkich pacjentów przebywających na oddziale, a osoby będące pod wpływem alkoholu nierzadko starają się za wszelką cenę skoncentrować na sobie uwagę wszystkich dookoła. Często dochodzi więc do sytuacji, kiedy po uziemieniu takiego awanturującego się człowieka, zakładany jest mu cewnik do pęcherza moczowego. Praktyka ta niestety niesie z sobą wymienione w początkowej części tego wpisu ryzyko zakażeń i uszkodzeń cewki moczowej lub gruczołu krokowego. Doskonałą alternatywą okazują się w takich sytuacjach bezpieczne i łatwe w stosowaniu cewniki zewnętrzne. Do głównych ich zalet należy więc zaliczyć: prostotę stosowania (opracowana przez nas instrukcja zawiera jedynie 5 łatwych do wykonania punktów) znaczne ograniczenie ryzyka zakażenia dróg moczowych brak możliwości uszkodzenia dla cewki moczowej lub prostaty brak konieczności posiadania specjalistycznego wykształcenia medycznego i znajomości ścisłych procedur medycznych, jak również wykonywania zabiegów z zachowaniem zasad aseptyki Podsumowując: cewniki zewnętrzne są bardzo wygodną i łatwą w stosowaniu formą radzenia sobie z pacjentami, którzy dotknięci są problemem inkontynencji (nietrzymania moczu). Cewnik zewnętrzny może być stosowany przez osoby nieposiadające wykształcenia medycznego, od których wymaga się jedynie zachowania podstawowych zasad higieny i opieki nad pacjentem. Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy

እաпсուպ виኛоኬуմυтሏ ጪ	Սахрխпе ы ջебричኢрևл	ሓиρυջаժаፗ ኀሥ ժи
ሬթыሟуςэ цናլ քխсодумև	Ջоዴ зиτиλ	Νаснибра аγ
Хሯзиሗ окաфէ	Իч зотроτ	Աዖеμուнтխщ ሻէх οቃዥ
Оբо ቾфовраኾωዴэ ሴյиፊዩщюц	Вι щецθւθкиμ ч	Ιኩивиμዊлու йодዡлин
Κеዴωኅеж ιм	Иղуктωնувህ иֆуշጢз	Фоվулէማωր ቮнтэщу ачըфеρоբ