Wielkie Piramidy w Egipcie są znakiem rozpoznawczym Egiptu, a obszar, na którym się znajdują – Giza – znany jest dziś z największej koncentracji turystów na metr kwadratowyObraz powiększa się po kliknięciu | Piramidy Egipskie znajdują się na przedmieściach Kairu, nowoczesnej stolicy Egiptu – w regionie Giza, który słynie z największej koncentracji turystów na metr kwadratowy. Giza znajduje się na płaskowyżu o tej samej nazwie, ściśle na zachód od Kairu, wzdłuż drogi PyramiDS Road, która łączy dużą metropolię z pokrytymi kurzem cudami świata – starożytnymi piramidy Cheopsa, Chefrena i Mykerina są wizytówką Egiptu. Dziś nazwy te nikogo nie zaskakują, ale już w starożytności uważano je za jeden z siedmiu cudów każdy uczeń zna dziś koncepcję „Piramidy w Gizie”, ale nieco ponad sto lat temu PyramiDS Road była drogą zalewową, która biegła wzdłuż pól nawadniających do małej wioski. Od XX wieku obszar Gizy zaczął szybko się rozrastać, wzrosła też liczba turystów. Pola zostały zabudowane kawiarniami i restauracjami, sklepami i klubami nocnymi. Nie można powiedzieć, że władze bardzo się temu sprzeciwiały, przecież turystyka przynosi znaczne dochody do budżetu państwa.„Wszystko na świecie boi się czasu, a czas boi się piramid”, mówi arabskie przysłowiePowszechnie przyjmuje się, że piramidy w Gizie powstały w Starym Królestwie Starożytnego Egiptu w 26-23 wieku pne. (za panowania 4-6 dynastii).Jedna z tych piramid – Piramida Cheopsa – jest jedynym zabytkiem siedmiu cudów starożytnego świata, który przetrwał do naszych czasów. Chociaż w 2007 roku kompleks piramid w Gizie został ponownie nominowany do tytułu „Cudu Świata” i wszedł do finału konkursu Nowe siedem cudów powiększa się po kliknięciu | powiększa się po kliknięciu | starożytna egipska nekropolia składa się z Piramidy Chufu (znanej jako Wielka Piramida w Gizie lub Piramida Cheopsa), nieco mniejszej Piramidy Chefrena mniej niż dwieście metrów na południowy zachód i stosunkowo skromnej Piramidy Menkaure kilkuset metrów dalej na południowy zachód, a także szereg mniejszych piramid satelitarnych znanych jako Piramidy Królowych i Piramidy Sfinks znajduje się po wschodniej stronie kompleksu, zwróconej na wschód. Wielu uczonych nadal wierzy, że Sfinks ma portretowe podobieństwo do Khafry (faraona starożytnego Egiptu, który rządził około 2547-2521 pne).Odnośnie budowy Wielkich Piramid uważa się, że bloki ważące nie więcej niż 2,5 tony, z których składają się główne objętości piramid, zostały wycięte z dość miękkiego wapienia numulitowego w kamieniołomach znajdujących się obok piramid i przywiezione do budowy witrynę, przeciągając. Wspinali się na wysokość za pomocą ramp i ewentualnie bloków. Dobrze wyrównane bloczki sklejano cienką warstwą zaprawy, a bloczki muru wewnętrznego, które zachowały chropowate odpryski powierzchni, wypełniano dość grubą piramid pokryto płytami z polerowanego białego wapienia. Już po upadku cywilizacji starożytnego Egiptu wapień został skradziony przez okolicznych mieszkańców na własne powiększa się po kliknięciu | powiększa się po kliknięciu | CheopsaPiramida Chufu (Cheopsa), drugi faraon IV dynastii, jest pierwszą i największą piramidą w Gizie. Ponadto jest to jedyny zabytek z siedmiu cudów starożytnego świata, który przetrwał do naszych czasów. To także narodowy skarb podstawą jest kwadrat o boku 227,5 metra, jej wysokość to 146,6 metra (obecnie 9 metrów niższa, gdyż górne kamienie spadły podczas trzęsień ziemi). Data budowy: około 2590 pnePod wrażeniem banalnych faktów „przebiegnijmy” przez wnętrze, które w rzeczywistości niewiele jest z tego, czym jest: wewnątrz piramidy Cheopsa nie ma żadnych napisów ani płaskorzeźb. Istnieją tylko trzy komory grobowe, wykończone płytami granitowymi z sarkofagiem. Tutaj kiedyś nie znaleźli ani mumii, ani naczyń pogrzebowych, najwyraźniej wszystko zostało skradzione przed przybyciem południowej stronie piramidy znajduje się specjalny hangar – „Muzeum Solar Boat w Gizie”, w którym można zobaczyć Solar Boat (pełnowymiarowy statek wiosłowy) o długości około 44 metrów – jeden z pięciu, na których Cheops miał udać się do innego faktSolarna łódź została znaleziona w 1954 roku w jednej z kryjówek u podnóża piramidy – była to hermetycznie zamknięta trójkątna podziemna komora, której strop tworzyło 40 ciężkich płyt wapiennych. W środku skrytki znaleziono dużą drewnianą łódź, rozłożoną na 1224 części. Została tu umieszczona około 2550 konserwacji proces montażu statku trwał 10 lat! Łódkę królewską wykonano z cedru libańskiego; przy jej montażu użyto tylko drewnianych palików i krawędzi, żadnych gwoździ i metalowych łódź zdołała nawet przepłynąć po Nilu, o czym świadczą ślady jej eksploatacji – starożytne pozostałości mułu rzecznego na linach i Cheopsa. Na prawo od piramidy znajduje się Muzeum Słonecznej Łodzi (budynek powyżej) | łódź | łódź | ChefrenaPiramida faraona Chefrena (Chefrena) znajduje się w pobliżu piramidy Cheopsa. Został zbudowany 40 lat później niż Cheops i był tylko o 3 metry (143,9 metra) mniejszy od niego. Teraz jego wysokość wynosi 136,4 metra, a bok kwadratowej podstawy to 215 Chefrena | MenkaureNajniższa z trzech wielkich piramid, piramida faraona Menkaure (Mykerin), znajduje się w południowo-zachodniej części nekropolii, w znacznej odległości od piramid Chufu i Chefrena. Jego budowa została ukończona w 2505 jej podstawy ma 108,4 metra, wysokość pierwotnie 66 metrów, obecnie 62 metry. Jedna trzecia była oblicowana czerwonymi płytami z granitu asuańskiego, górna część była białym wapieniem turiańskim, a górna prawdopodobnie również była z czerwonego granitu. Według naocznych świadków już w XVI wieku był dwukolorowy, ale później został splądrowany przez mameluków. Obecnie zachowała się jedynie dolna część okładziny pod osadami Menkaure | SfinksWielki Sfinks znajduje się na wschód od piramidy Chefrena. Posąg, który został wyrzeźbiony z jednego bloku tego samego materiału co piramidy Cheopsa i Chefrena, to leżący lew z ludzką głową. Jego długość od przedniej łapy do ogona wynosi 57,3 metra, wysokość 20 podstawie inskrypcji znajdującej się u stóp posągu przyjmuje się, że Sfinks został zbudowany na rozkaz faraona Chefrena, a jego rysy twarzy powtarzają rysy samego faraona. Obecnie statua jest mocno zniszczona, zwłaszcza jej twarz, usiana był stale pokryty piaskiem, więc trzeba go było okresowo wykopywać. Ostatnio zrobiono to w latach dwudziestych. Ponadto w tym samym czasie posąg został częściowo odrestaurowany i otoczony ogrodzeniem, które chroniło go przed zaspami posągu znajduje się Świątynia Sfinksa, która została odkryta dopiero w XX Sfinks | Sfinks | piramid w Gizie z góry w 4KDokument „Sekrety Wielkiej Piramidy”Ciekawa teoria o prawdziwym przeznaczeniu piramidOceń artykuł i udostępnij w sieciach społecznościowych

Piramidy to znak rozpoznawczy Egiptu. To ogromne grobowce, które przykuwają uwagę naukowców i turystów. Największą popularnością cieszą się piramidy w Gizie, miejscowości oddalonej od stolicy kraju jedynie o kilka kilometrów. Dla osób odwiedzających Egipt piramidy są ważnym punktem w harmonogramie wycieczki. Na szczególną uwagę zasługuje piramida Cheopsa, Chefrena, Mykerinosa. Zwiedzając egipskie nekropolie, warto również udać się do Sakkary i Doliny Królów. Wycieczka do Egiptu: piramidy Egipt to popularny cel turystycznych wojaży obieżyświatów z różnych zakątków globu. Jednym z najciekawszych miejsc na mapie tego afrykańskiego państewka jest Asuan, które jest znane jako najsuchsze miejsce na świecie. To miasto odwiedzane przez miłośników historii i starożytnych zabytków. Przebywający w Egipcie turyści odwiedzają również świątynię Horusa w Edfu, świątynię Sobka w Kom Ombo, świątynię królowej Hatszepsut, świątynię Amona w Karnaku. Nie ulega wątpliwości, że jedną z największych atrakcji północno-wschodniej części Afryki stanowią monumentalne grobowce faraonów. Są one wyjątkowym symbolem starożytności. Piramidy w Egipcie każdego roku przyciągają miliony turystów. Pierwsza z nich powstała w XXVII wieku za panowania faraona Dżesera, a za jej projekt odpowiadał Imhotep, który był wielkim kapłanem Heliopolis i kanclerzem króla. O położeniu budowli decydowali astronomowie. Egipskie piramidy nie powstałyby bez sprawnych rąk kamieniarzy, którzy zajmowali się ciosaniem skalnych bloków. Poszczególne elementy grobowca wciągane były za pomocą specjalnych ramp. Piramidy powstawały przez wiele lat, a każdy, kto brał udział przy ich budowie, wierzył, że będzie miał udział w nieśmiertelności faraona. Osoby planujące wycieczkę do Egiptu i pragnące zobaczyć piramidy muszą wiedzieć, że nie wszystkie tego rodzaju budowle wyglądają w taki sam sposób. Piramidę klasyczną można podziwiać w Gizie, w Dahszur znajduje się piramida łamana, będąca grobowcem króla Snofru. Z kolei piramida faraona Dżesera w Sakkarze jest piramidą schodkową. Piramidy egipskie znajdują się głównie na zachodnim brzegu Nilu – ciekawostkę stanowi fakt, że dla starożytnych Egipcjan Zachód był krainą zmarłych. Gdzie są piramidy w Egipcie? Najsłynniejsze piramidy (wzniesione za czasów czwartej dynastii, 2575–2465 r. znajdują się w Gizie, mieście leżącym naprzeciwko Kairu, w delcie Nilu, na obszarze stanowiącym niegdyś granicę pomiędzy Górnym a Dolnym Egiptem. Zamieszkiwane przez 2,5 mln mieszkańców, na całym świecie kojarzone jest z zabytkowym kompleksem nekropolii, który został uznany za jeden z siedmiu cudów świata antycznego. Giza to miasto, gdzie znajdują się 3 najważniejsze piramidy: Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa, górujące nad kompleksem mniejszych grobowców. Będąc w Kairze, nie można nie odwiedzić tego miejsca, zwłaszcza że dzieli je od stolicy kraju jedynie 8 km. Piramidy, mimo że mają ponad 4000 lat i były badane od XIX wieku, w dalszym ciągu są zagadką. To jeden z powodów popularności Gizy, którą odwiedził sam Juliusz Cezar oraz Napoleon Bonaparte. Spośród egipskich piramid w Gizie najbardziej okazały jest grobowiec faraona Cheopsa (Chufu), który powstał jako pierwszy. To najcięższa budowla na świecie – tworzy ją przeszło 2 mln kamiennych bloków (niektóre z nich ważą 15 ton), które pierwotnie pokrywała licówka z gładzonego wapienia i granitu. W budowie piramidy brało udział kilkaset tysięcy osób, powstawała przez dwie dekady. Co ciekawe, nigdy nie znaleziono w niej mumii faraona, prawdopodobnie grobowiec został splądrowany jeszcze w starożytności. Egipt nie byłby tym samym bez piramidy Chefrena, syna Cheopsa, czwartego władcy starożytnego Egiptu IV dynastii. Na uwagę zasługuje również grobowiec Mykerinosa, syna Chefrena. W jego sąsiedztwie znajdują się trzy małe piramidy – jedna z nich prawdopodobnie należy do królowej Chamerernebti, żony Mykerinosa. W miejscowości położonej na południe od Kairu, Sakkarze, znajduje się piramida Dżesera, która różni się od grobowców w Gizie. Ma kilka struktur. Sugeruje się, że schodkowa forma budowli jest monumentalnym symbolem kultu królewskiego. Egipt – nie tylko piramidy Obok świątyni Chefrena znajduje się Wielki Sfinks będący jednym z najbardziej znanych monumentów na całym świecie. Ma 20 m wysokości, 57 m długości, 6 m szerokości i powstał ok. 2500 roku Figura pozbawiona jest nosa, który odpadł w wyniku erozji ok. 600 lat temu. Miłośnicy starożytnych nekropolii, będąc w Egipcie, powinni odwiedzić Dolinę Królów. Składa się ona z dwóch ramion – wschodniego i zachodniego, a najwięcej grobowców znajduje się w części wschodniej. Znajduje się tam grobowiec Tutanchamona, który został odkryty w 1922 roku przez Howarda Cartera. W przeciwieństwie do innych grobowców znajdujących się w Dolinie Królów, ten był wypełniony złotem, kamieniami szlachetnymi i przedmiotami codziennego użytku. Niestety pozostałe miejsca pochówku egipskich władców zostały całkowicie zrabowane. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą. Materiał partnerski

Piramidy w Gizie Trzem głównym piramidom powstałym mniej więcej 4,5 tys. lat temu – największej Cheopsa, drugiej co do wielkości Chefrena, oraz znacznie mniejszej Mykerinosa – towarzyszy szereg mniejszych, które były przeznaczone na grobowce kolejnych władców i możnych świata starożytnego Egiptu. Piramida Cheopsa, największa, jaką zbudowano w całym kraju, to jedyny zabytek z listy siedmiu cudów świata starożytnego, który przetrwał do dzisiejszych czasów. Jej boki mają u podstawy przeszło 230 metrów długości, a jej wysokość to niecałe 139 metrów. Wysokość piramidy (oryginalnie mierzyła blisko 147 m) zmniejszyła się na skutek erozji a przede wszystkim przez to, że utraciła kamień wieńczący szczyt, tzw. piramidon. Według obliczeń zbudowano ją z ok. 2,3 mln wapiennych bloków, ważących od 2 do 15 ton każdy. Do budowy sklepienia komory, w której złożono zwłoki władcy, użyto też znacznie cięższych, bo ważących przeszło 25 ton bloków z granitu. Wielki Sfinks Monolityczny posąg Sfinksa znajduje się na terenie kompleksu piramid w Gizie i usytuowany jest zaraz obok piramidy Chefrena. Posąg o długości 72 i wysokości 20 metrów wyrzeźbiony jest w litej skale i przedstawia leżącego lwa z głową człowieka owiniętą nemes - charakterystyczną chustą, noszoną przez starożytnych Egipcjan. Sfinks został wykonany najprawdopodobniej ok. 2550 r. z rozkazu faraona Chefrena. Przypuszcza się więc, że głowa posągu przedstawia właśnie tego władcę. Ze względu na swoje położenie na skraju pustyni Sfinks wielokrotnie zasypywany był piaskiem. Kroniki mówią, że odkopywano go już za czasów panowania faraona Totmesa IV, który rządził Egiptem na przełomie XIV i XV stulecia W czasach współczesnych prace i wykopaliska przy pomniku przeprowadzano w latach 1815, 1863, 1925, a ostatnie zakończyły się w 1998 r. Na temat wieku i pochodzenia Sfinksa krąży wiele paranaukowych opinii. Część z nich mówi, że jest on znacznie starszy, i pochodzić miałby sprzed ok. 12 tys. lat, czyli z okresu poprzedzającego wielki potop, który miał nawiedzić świat właśnie w tym okresie. Inne z tych teorii, których zwolennicy wskazują na nienaturalnie małą twarz w stosunku do ogólnych gabarytów posągu, zakładają, że rzeźba pierwotnie przedstawiała lwa, albo szakala, głowę zaś przerobiono dopiero w późniejszym okresie. Piramidy w Sakkarze Sakkara, znajdująca się ok. 30 km na południe od centrum dzisiejszego Kairu, była niegdyś nekropolią Memfis, starożytnej egipskiej stolicy. Przez wiele wieków chowano tu władców, kapłanów i innych najważniejszych dostojników państwowych, zresztą sama nazwa wywodzi się od Sokar, staroegipskiego bóstwa, które przyjmowało zmarłych władców i przenosiło ich w niebiosa (co ciekawe, bóstwo było też patronem tragarzy). Najsłynniejszą budowlą pozostałą po starożytnej nekropolii jest Schodkowa Piramida Dżesera, zbudowana przez Imhotepa, architekta i lekarza, który był jednocześnie wezyrem (najwyższym urzędnikiem) na dworze władcy Dżesera. Powstała ok. 2650 piramida jest najstarsza w całym Egipcie i uważana jest za najdawniejszy przykład budowli wzniesionej wyłącznie z ociosanego kamienia. W odróżnieniu od piramid w Gizie, tutejsza posiada sześć wyraźnych stopni, stąd też jej nazwa – piramida schodkowa. Więcej o Sakkarze – fascynującej nekropolii faraonów przeczytacie na naszym blogu. Luksor i Świątynia Amona w Karnaku Dzisiejszy Luksor, położony nad Nilem w środkowym Egipcie, rozkwitł w miejscu starożytnych Teb, jednego z najważniejszych miast w historii tego kraju. Historycy szacują, że dwukrotnie w swoich dziejach było to największe miasto świata – pierwszy raz ok. roku 1980 kiedy wyprzedziło miasto Ur, stolicę dawnej Mezopotamii, a ponownie ok. 1400 lat kiedy przerosło Memfis, dawną stolicę Egiptu. Niemal w samym centrum miasta, nad brzegiem Nilu, mieści się Świątynia Luksorska, często nazywana również Świątynią Narodzin Amona. Najważniejszym zabytkiem Luksoru jest jednak kompleks w Karnaku (obydwa zabytki są połączone długą na 3 km Aleją Sfinksów), gdzie znajduje się zespół świątyń poświęconych tebańskim bogom. Największą, a zarazem najważniejszą z nich jest ta poświęcona Amonowi. Jej budowę rozpoczął już Amenhotep III, po którym jego dzieło kontynuowali następni władcy, a ostateczny kształt świątyni nadano za czasów Ramzesa II. Największe wrażenie robi ogrom sali hypostylowej – jej wymiary to 102 na 53 m – a jej dach podpierały niegdyś 134 kolumny, z których najwyższe mają 23 m wysokości. Dolina Królów Podobnie jak starożytne Teby dzieliły się kiedyś na dwie części – Świat Żywych, po wschodniej stronie Nilu, i Świat Umarłych, leżący na drugim jego brzegu, taki i obecnie Luksor składa się z dwóch odrębnych części położonych na lewym i prawym brzegu Nilu. Dolina Królów, miejsce pochówku egipskich faraonów w okresie od XVIII do XX dynastii, mieści się właśnie po lewej stronie rzeki. Podczas licznych prac archeologicznych, naukowcom udało się tam odkryć 65 grobowców władców. W większości przypadków udało się ustalić, kto w nich spoczywał, w części jednak było to niemożliwe. Najważniejsze z ustalonych grobowców należały do: Tutanchamona, Setiego I, Amenhotepa I, Ramzesa I, Ramzesa IV, Ramzesa V i Ramzesa VI oraz Merenptaha. Niedaleko Doliny Królów znajduje się też Dolina Królowych, gdzie chowano małżonki faraonów. Po drodze do Doliny Królów warto też zobaczyć Kolosy Memnona – dwa potężne posągi przedstawiające faraona Amenhotepa III o wysokości blisko 16 metrów, które są prawdopodobnie jedyną pozostałością po świątyni grobowej tego faraona – oraz Ramesseum, ruiny kompleksu świątynnego wybudowanego przez faraona Ramzesa II. Świątynia Hatszepsut Jedyna jak dotąd odkryta świątynia grobowa kobiety-faraona należy do Hatszepsut i znajduje się na lewym brzegu Nilu, w dolinie Deir el-Bahari. Położony u podnóża najwyższej w okolicy góry kompleks świątynny składa się z trzech tarasów, wykutych w większości w skale i połączonych ze sobą rampami. Do najniższego tarasu wiodła niegdyś aleja, przy której znajdowały się posągi przedstawiające sfinksy oraz liczne obeliski. Na tarasie środkowym znajdują się kaplice poświęcone Hator, egipskiej bogini nieba oraz Anubisa, bóstwa o głowie szakala, związanego z mumifikacją i życiem pozagrobowym. Na ostatnim z tarasów znajduje się dziedziniec z wejściami do Komór Odrodzenia Hatszepsut i jej ojca, Totmesa I. Hatszepsut objęła tron po śmierci swego męża Totmesa II. Co ciekawe, będąc kobietą, nosiła męski tytuł królewski. Po koronacji przedstawiano i opisywano ją jako o mężczyznę, sprawowała bowiem władzę przynależną mężczyznom. Świątynia grobowa Hatszepsut w Deir el-Bahari nie była jednak miejscem spoczynku władczyni, miała jedynie na celu zapewnić jej życie wieczne po śmierci. W 2007 roku prof. Zahi Hawass, przewodniczący egipskiej Najwyższej Rady Starożytności, ogłosił, że spoczęła ona w jednym z grobowców w Dolinie Królów, który został odkryty już w 1903 roku. Asuan, File i Elefantyna Asuan to najważniejsze miasto południowego Egiptu. Sama miejscowość nie jest może najciekawsza, ale w jej obrębie administracyjnym znajdują się dwie wyspy na Nilu, które odegrały znaczącą rolę w dziejach Egiptu – File i Elefantyna. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że File była pierwszym skrawkiem lądu, jaki wyłonił się z wód Chaosu. Z tego względu przez długie stulecia znajdował się tu ważny ośrodek kultu Izydy, egipskiej bogini płodności i opiekunki rodzin (tutejsza świątynia była jednym z ostatnich funkcjonujących miejsc, gdzie kultywowano egipskie wierzenia – zamknięto ją dopiero w połowie VI wieku, w okresie panowania cesarza Justyniana). Miejsce oryginalnej świątyni zostało znacznie zniszczone po wybudowaniu Tamy Asuańskiej – wyspa przez blisko 9 miesięcy w roku jest zatopiona. Z tego względu, dzięki staraniom UNESCO, samą świątynię przeniesiono między 1970 a 1980 rokiem na sąsiednią, wyżej położoną wyspę Agilkia. Na Elefantynie od najdawniejszych czasów mieściła się z kolei świątynia Chnuma, jednego z bogów Górnego Egiptu, który kontrolował przepływ wody w Nilu (Asuan znajduje się niedaleko pierwszej katarakty). Podczas prac archeologicznych prowadzonych na wyspie znaleziono zmumifikowanego barana (Chnum przedstawiany był jako człowiek o baraniej głowie). Na Elefantynie znajduje się też bardzo ciekawy nilometr, przyrząd mierzący poziom wody w rzece. Świątynie w Abu Simbel Leżące na samym południu Egiptu świątynie w Abu Simbel zostały zbudowane w XIII wieku za czasów panowania jednego z najwybitniejszych władców Egiptu – faraona Ramzesa II. Po latach swojej świetności świat zapomniał o nich na długo. Na nowo odkrył je dopiero w 1813 roku szwajcarski podróżnik Johann Burckhardt. Jednak tak naprawdę o świątyniach zrobiło się głośno, kiedy w latach 60. ubiegłego wieku, zagroziło im zalanie z powodu powstającej na Nilu Tamy Asuańskiej. Jak obliczono, wody powstałego dzięki tej konstrukcji Jeziora Nasera miały bezpowrotnie zatopić te cenne zabytki. Postanowiono wówczas, że cały kompleks zostanie przeniesiony wyżej. Prace, sfinansowane przez UNESCO, trwały pomiędzy 1964 a 1968 rokiem, a kierował nimi polski archeolog prof. Kazimierz Michałowski. Kompleks świątyń składa się z dwóch części – Wielkiej Świątyni Ramzesa II oraz Świątyni Nefertari, nazywanej też Małą Świątynią. Wielka Świątynia została dedykowana bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu rzemiosła i sztuki – Ptahowi. Wejścia do świątyni strzegą cztery olbrzymie, 20-metrowe posągi faraona Ramzesa II, a między jego nogami znajdują się inne mniejsze, przedstawiające królewską rodzinę. Całość została wykuta w litej skale, wnętrze świątyni, w którym przedstawione są wizerunki bóstw, sięga 56 metrów w głąb. Sąsiednia Świątynia Nefertari poświęcona jest Hathor, egipskiej bogini miłości i piękna oraz królowej Nefertari, ukochanej żony faraona Ramzesa II. Klasztor Św. Katarzyny Klasztor położony w górach półwyspu Synaj jest jednym z najważniejszych miejsc dla chrześcijaństwa. Wzniesiono go bowiem w miejscu, gdzie według judeochrześcijańskiej tradycji, pasącemu owce u podnóża góry Synaj (Horeb) Mojżeszowi w gorejącym krzewie ukazał się anioł, oznajmiając mu, że Bóg zamierza wyprowadzić swój lud z niewoli egipskiej. Zgodnie z tradycją na Górze Synaj, Bóg przekazał też Mojżeszowi Dekalog. Pierwsza kaplica w tym miejscu została zbudowana w 337 r., w czasach św. Heleny, matki bizantyjskiego cesarza Konstantyna Wielkiego, który w 313 r. wprowadził wolność wyznania na terenie Cesarstwa, legalizując tym samym chrześcijaństwo. Zabudowania klasztorne wraz z bazyliką Przemienienia Pańskiego powstały ok. 530 r., w okresie panowania cesarza Justyniana I. W kolejnych wiekach całość otoczono zachowanymi do dziś zbrojnymi murami. Meczet i Uniwersytet Al Azhar Al Azhar to najważniejsza uczelnia teologiczna w świecie islamu sunnickiego, dominującego odłamu religii zapoczątkowanej przez proroka Mahometa. Budowę meczetu rozpoczęto w 970 roku z rozkazu fatymidzkiego kalifa Al-Mu’izziego, który opanował znaczne tereny Egiptu i w 973 roku przeniósł stolicę do założonego niewiele wcześniej Kairu. Niedługo po ukończeniu meczetu (kwiecień 972 r.) założono przy nim madrasę, religijną szkołę muzułmańską. Z czasem zaczęły przy niej powstawać inne fakultety – prawa, logiki i filozofii. W 1952 r., po obaleniu monarchii i przekształceniu Egiptu w republikę, uczelnię wyodrębniono z meczetu i nadano jej rangę uniwersytetu państwowego. Obecnie nauki pobiera tam kilka tysięcy studentów, którzy mają do dyspozycji najróżniejsze wydziały. Niemniej, uczelnia zachowała swój religijny charakter – wydawane tutaj fatwy (opinie uczonych teologów, dotyczące spornych kwestii z pogranicza prawa i religii) obowiązują muzułmanów obrządku sunnickiego na całym świecie.

Piramidy w Gizie to jeden z siedmiu cudów świata antycznego i niestety jedyny zachowany do dnia dzisiejszego. Piramidy, czuli budowle które w istocie są wielkimi grobowcami to najstarsze budowle ludzkości a zagadki i legendy z nimi związane w dalszym ciągu pozostają żywe. Kompleks piramid w Gizie Egipt to wciąż popularny cel niezliczonych wycieczek z całego świata. Nie bez powodu, bowiem w odległości ośmiu kilometrów od Kairu, w Gizie, ponad pustymi obszarami oraz kompleksem mniejszych piramid i grobowców górują trzy wielkie piramidy, stanowiące jedną z największych atrakcji tego pięknego kraju. Piramidy w Gizie to kolejno: piramida Cheopsa, piramida Chefrena z postawionym przy niej monumentalnym pomnikiem Sfinksa oraz piramida Mykerinosa. Wszystkie piramidy w Gizie mają kształt ostrosłupa na podstawie kwadratu. Wokół tych piramid w Gizie pobudowano także szereg mniejszych, przeznaczonych na grobowce królowych oraz ważnych dostojników państwowych. Piramidy w Gizie Piramida Cheopsa Opis: Piramida Cheopsa, źródło: własna praca, data: 2000, autor: Janusz Recław, licencja: GNU Licencja Wolnej Dokumentacji Największą i najsłynniejszą piramidą wchodzącą w skład kompleksu piramid w Gizie jest piramida faraona Chufu (z greckiego – Cheopsa), który rządził Egiptem a latach 2589 a 2566 Największa z piramid, czyli właśnie piramida Cheopsa, uznana została przez starożytnych Greków za jeden z Siedmiu Cudów Świata. Piramida Cheopsa nazywana jest również Wielką Piramidą a o jej budowie pisał już zwany ojcem historii Herodot z Halikarnasu: Cheops na wystawienie piramidy potrzebował dwudziestu lat. Pierwotnie piramida była pokryta płytami z polerowanego białego wapnia a wierzchołek czarnym diorytem. W 1168 r. płyty wapnia zostały jednak w większości odłupane i wykorzystane do budowy domów w Kairze. Było to spowodowane pożarem, który nawiedził w tym czasie miasto. Od tego wydarzenia piramida Cheopsa jest również znacząco niższa – pierwotnie miała 146,6 m wysokości a już po 1168 roku jej wysokość wynosiła tylko około 137 metrów. Budowa piramidy Cheopsa Budowa piramidy to ogromne przedsięwzięcie konstrukcyjne – omawiana piramida została wzniesiona na sztucznie wyrównanym terenie (pomiary wykazały różnice poziomu wynoszące do 2,0 cm). Wielka piramida Cheopsa zorientowana została zgodnie z kierunkami świata. Jej ogromne boki są zwrócone dokładnie na północ (N), południe (S), wschód (E) i zachód (W). Wejście do wnętrza piramidy znajduje się pośrodku ściany północnej, na wysokości 20 m. Wejście to prowadzi następnie do stromego korytarza. Na jego przedłużeniu wykuto w skale pod piramidą komorę grobów, której jednak nigdy nie wykończono. W centrum piramidy Cheopsa usytuowana została komora królewska, w której stoi sarkofag faraona z czerwonego granitu. Do dziś jednak pozostaje zagadką, czy komora ta faktycznie stanowiła grobowiec wielkiego faraona. Piramida Cheopsa jest najcięższą budowlą stworzoną przez człowieka. Posiada wielkie bloki kamienne, ważące po 2,5 tony (największe nawet około 15 t. Cała budowla składa się z ponad 2,3 mln takich bloków, co sprawia, że piramida ma masę 6,25 milionów ton! Samo przygotowanie placu budowy dla tej kamiennej budowli zajęło budowniczym 10 lat. Przyjmuje się, że przez cały okres budowy piramidy przez plac budowy przewinęło się aż 100 000 robotników. Bloki skalne do budowy piramidy Cheopsa, których wysokość wahała się od 0,8 do 1,45 metra, wydobywane były z kamieniołomów, windowane do góry na drewnianych saniach i transportowane za pomocą drągów na brzeg rzeki Nil. Bloki były następnie przeładowywane na barkę za pomocą której robotnicy przepływali z blokami na drugi brzeg i przenosili je dalej na plac budowy piramidy. Za transport jednego bloku odpowiedzialnych było zazwyczaj ośmiu robotników. Ciekawostka: Jak już wiemy z infografiki boki piramidy Cheopsa mają po 230 metrów długości a jej podstawa wynosi 52 900 m2. W piramidzie jest zatem dość miejsca na postawienie obok siebie PIĘCIU największych kościołów świata: Bazyliki św. Piotra, Katedry św. Pawła w Londynie, Opactwa Westminster oraz katedry we Florencji i Mediolanie. Piramida Chefrena Piramida faraona Chefrena w Gizie Średnią pod względem wysokości piramidą wchodzącą w skład kompleksu piramid w Gizie jest piramida Chefrena. Chefren był faraonem Egiptu w latach 2558 do 2532 r. i zarazem synem faraona Cheopsa. Był czwartym z kolei władcą starożytnego Egiptu z IV dynastii i przypuszczalnie budowniczym Wielkiego Sfinksa. Dawniej obserwując piramidy można było odnieść wrażenie, że to właśnie piramida Chefrena jest najwyższa. Działo się to za sprawą tego, że piramida Chefrena stoi 10 metrów wyżej. W rzeczywistości zatem ma ona 143,5 m wysokości i jest o 3 metry niższa od pierwotnej wysokości piramidy Cheopsa. Pierwotnie piramida Chefrena wznosiła się na wysokość 143,5 m ponad poziom gruntu. Obecnie, w wyniku naturalnych procesów starzenia, jej wysokość to 136 m. Długość boku piramidy wynosi 215,3 m, co daje 46 200 m² zajmowanej przez nią powierzchni. Do wybudowania grobowca użyto ogromnych bloków skalnych ważących ok. 2,5 tony. Budulec stanowił wapień sprowadzany z półwyspu Synaj oraz granit wydobywany z kamieniołomów w okolicach Abu Simbel. Cechą charakterystyczną tej piramidy jest fakt, iż jako jedyna posiada zachowane płyty okładzinowe, widoczne na jej wierzchołku. Waga niektórych z tych płyt dochodzi nawet do 7 ton. Piramida Mykerinosa Piramida Mikerinosa oraz trzy małe piramidy satelitarne, znajdujące się na północnym boku tego grobowca. Najmniejszą pod względem wysokości piramidą z Gizy jest piramida Mykerinosa. Faraon Mykerinos rządził Egiptem w latach 2532 do 2503 r. i był synem Chefrena oraz wnukiem Cheopsa. Jego egipskie imię brzmiało MenKauRe i znaczyło: „Trwała-jest-moc-Re (boskiej-światłości)”. Długość boków podstawy piramidy Mykerinosa wynosi 108 metrów, a kąt nachylenia ścian to 51°. Piramida znajduje się w sąsiedztwie pozostałych piramid Cheopsa i Chefrena. Po południowej stronie piramidy Mykerinosa wznoszą się trzy mniejsze piramidki satelitarne. Wejście do wnętrza piramidy faraona Mykerinosa usytuowane zostało na północnym jej boku, na wysokości około 4 metrów od podłoża. W piramidzie tej zachował się najbardziej oryginalny wystrój wnętrz. Zachowane rzeźby przedstawiają wizerunek króla wraz z boginią Hathor z krowimi rogami obejmującymi tarczę słoneczną wraz z uosobieniem jednego z egipskich nomów. Triady Mykerinosa to najstarsze zachowane w Egipcie kompozycje składające się z trzech postaci. W grobowcu faraona znaleziono także dobrze zachowany posąg Mykerinosa z jego małżonką. Posąg wyróżnia się nietypowym jak na kanon egipski przedstawieniem obu postaci. Artysta nie tylko zrównał wzrostem króla i królową, ale ukazał też zażyłość pomiędzy małżonkami poprzez gest królowej obejmującej króla swą prawą ręką. Dodatkowo obie postacie ukazane są w niewielkim wykroku, czyli w postawie, która była zastrzeżona dla posągów mężczyzn. Rzeźba królewskiej pary znajduje się obecnie w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie. Piramidy w Gizie a Wielki Sfinks Piramidy w Gizie to atrakcja znana na całym świecie. Nie sposób jednak nie wspomnieć o jeszcze jednej budowli znajdującej się w Gizie a mianowicie o słynnym Wielkim Sfinksie. Budowę Wielkiego Sfinksa przypisuje się faraonowi Chefrenowi a wielu uczonych utrzymuje, że posąg ten posiada wizerunek tego właśnie faraona. Tak czy inaczej ten monolityczny posąg Sfinksa robi wrażenie, gdyż ma wysokość aż 20 metrów a długość ponad 73 metrów. Wyrzeźbiony został w olbrzymim bloku skalnym i ma ciało lwa i głowę faraona osłoniętą szeroką chustą nemes. Jest to zarazem pierwsza monumentalna rzeźba w antycznej sztuce egipskiej. Wielki Sfinks w Gizie Znany amerykański geolog Robert Schoch stwierdził, że ciało Wielkiego Sfinksa posiada silne ślady erozji wodnej. Zdaniem uczonego erozja ta mogła mieć miejsce wyłącznie w czasach bardziej deszczowego klimatu. Na podstawie tego ogłosił, że egipski monument liczy ponad 10 tysięcy lat. Za podobnie starą datą powstania tego gigantycznego posągu opowiedzieli się tacy uczeni jak Robert Bauval czy Graham Hancock. Ich zdaniem cały kompleks w Gizie stanowi w istocie gigantyczną mapą nieba, która została wzniesiona około 10500 roku zaś sam Sfinks stanowił odwzorowanie gwiazdozbioru Lwa. Czym jest Sfinks? Sfinks (Sfinga) to według mitologii greckiej stwór o głowie kobiety i uskrzydlonym tułowiu lwa (w języku greckim i łacińskim Sfinks jest rodzaju żeńskiego). Sfinks miał zostać nasłany przez Herę na Teby i pustoszyć ich okolicę. Przechodniom zadawał zagadkę, a nie umiejących jej rozwiązać – pożerał. Według mitologii Edypowi udało się jednak poprawnie odpowiedzieć na pytanie Sfinksa. Sfinks usłyszawszy dobrą odpowiedź rzucił się następnie ze skały. Inna wersja głosi, że Sfinks zginął z ręki Edypa. Keywords: Piramidy w Gizie, Giza, piramidy, Egipt, Wielki Sfinks Sprawdź: Olej kokosowy – od A do Z. Właściwości i zastosowanie.

Do Kairu jedziemy z lokalnym biurem wycieczkowym “Bumerangi” Egiptu. Trzymajcie się mocno, bo będzie to niezwykle ekscytująca podróż. Piramidy w Gizie wzniesiono za panowania władców z IV dynastii, ponad cztery i pół tysiąca lat temu. Dwie najwyższe należą do ojca i syna, czyli Cheopsa i Chefrena. Trzecia, mniej znana, jest miejscem spoczynku faraona Mykerinosa i towarzyszą jej mniejsze piramidy. Wszystkie trzy kolosy mają kształt idealnych ostrosłupów o podstawie kwadratu. Najwyższa jest piramida Cheopsa o pierwotnej wysokości 147 metrów. Do dzisiejszych czasów szpica piramidy uległa erozji, co obniżyło jej wysokość o 9 metrów. Wysokość piramidy Cheopsa to wynik prostego równania - dzielenia długości równika przez ilość sekund składających się na 24 godziny - co daje dokładnie 147,64, a rogi jej podstawy wskazują cztery strony świata z dokładnością do 4 minut kątowych. Skąd taka dokładność u starożytnych? Tego do dziś nikt nie potrafi wytłumaczyć. Kościoły koptyjskie Zanim dotrzemy do piramid pokażemy wam kilka ciekawych miejsc w Kairze. Zaczynamy od zwiedzania starożytnych kościołów koptyjskich w najstarszej dzielnicy miasta zwanej Babilonem. Zamieszkują ją w większości Koptowie wywodzący się od rdzennych mieszkańców Egiptu. Kościół Koptyjski jest najstarszą chrześcijańską wspólnotą na świecie. Najważniejszą atrakcją kompleksu świątyń jest Zawieszony Kościół Najświętszej Maryi Panny pochodzący z końca VII wieku. Jego nazwa wzięła się z umiejscowienia nawy nad przejściem do dawnej rzymskiej Fortecy Babilońskiej. Do głównych schodów prowadzi szeroki dziedziniec ozdobiony mozaikami, a na górę - 29 stopni. Drewniane wyposażenie tworzy wyjątkowy klimat wnętrza kościoła. Nawa główna oddzielona jest od bocznych kolumnami, na których oparto arkady podpierające drewnianą konstrukcję dachu. Przypomina ona wnętrze łodzi - w zamyśle Arkę Noego. Umieszczoną na wyniesieniu ambonę podtrzymuje 13 kolumn. Jedna jest wyraźnie ciemniejsza - symbolizuje Judasza. Jeszcze ważniejszą świątynią wydaje się Kościół św. Sergiusza, który uznawany jest za najstarszy kairski kościół koptyjski - jego powstanie datuje się na IV lub V wiek. Charakterystyczna drewniana konstrukcja dachu również miał przypominać Arkę Noego. Nawę główną od bocznych oddzielają dwa rzędy kolumn, z których jedenaście wykonano z białego marmuru, a tylko jedną z czerwonego granitu. Zgodnie z legendą kościół został zbudowany nad jaskinią, w której przebywała Święta Rodzina podczas pobytu w Egipcie. Do kompleksu należy również prawosławna cerkiew św. Jerzego z cudowną ikoną patrona oraz kajdanami, które nosił w niewoli. Jej powstanie datuje się na VI lub VII wiek. Cerkiew powstała na miejscu baszty rzymskiego fortu, stąd jej nietypowy owalny kształt. Z rejonu kościołów ruszamy w stronę placu Tahir, najlepiej znanego jako miejsce początku rewolucji z 2011 roku. W godzinach szczytu miasto wydaje się strasznie zakorkowane. Przejazd z jednego miejsca na drugie nie trwa jednak tak długo, jak początkowo oczekiwaliśmy. Po drodze zobaczyliśmy z bliska ażurową Kairską Wieżę Telewizyjną, będącą najwyższą konstrukcją w mieście. Stare Muzeum Egipskie w Kairze Przy placu Tahir znajduje się okazały budynek Muzeum Egipskiego. Pośród ponad eksponatów umieszczonych w murach muzeum, przeglądamy wybrane, które są związane są z historią piramid. Ogromne posągi w holu głównym. Punktem kulminacyjnym jest sala ze skarbami z grobowca Tutenchamona. Znajduje się tam wiele skarbów, w tym biżuteria, sarkofagi i słynna złota maska. W tym pomieszczeniu nie można nagrywać i robić zdjęć, dlatego zachęcamy do odwiedzin komnaty już w Nowym Muzeum Kairskim. Mamy również chwilę dla siebie, aby zwiedzić wybrane sekcje, jak np. dział papirusów czy mumifikacji zwierząt. Dodatkowe atrakcje Robimy przerwę na obiad w restauracji położonej nad Nilem. Przyglądanie się nurtowi rzeki jest dla nas dodatkową atrakcją, bowiem Nil w całej szerokości przepływa pod naszymi stopami. To jedna z najdłuższych rzek świata o długości ponad 6600 m i natężeniu przepływu 2830 m3 na sekundę. Fabryka papirusów Na chwilkę odwiedzamy fabrykę papirusów, gdzie nasz przewodnik przeprowadza prezentację, z której dowiedzieliśmy się jak przygotowywano podkład dla hieroglifów oraz co na nich zapisywano. Mogliśmy również obejrzeć obszerną galerię lokalnej twórczości. Były to zarówno małe obrazy jak i rozbudowane przedstawienia z mitologii. Szczególnie podobały nam się te, które posiadały dodatkowe ukryte przesłanie, widoczne tylko w nocy. Jedziemy zobaczyć piramidy w Gizie W temperaturze prawie 40 stopni przemieszczamy się wąskimi ulicami Gizy klimatyzowanym busem, dzięki czemu możemy ochłonąć i oczyścić myśli przed spotkaniem z ponad czterema i pół tysiącleciami historii. Po przejściu głównej bramy od razu jedziemy do najmniejszej z piramid - Mykerinosa, gdzie na spokojnie zwiedzamy okolicę. Przy mniejszej piramidzie czekają poganiacze wielbłądów. Jest tam również duże stoisko z wszelkiej maści pamiątkami. Na grzbietach wielbłądów jedziemy do punktu widokowego, skąd rozpościera się najpiękniejszy panoramiczny widok na cały kompleks. Roztaczający się przed nami obraz jest po prostu piękny - widzimy wszystkie duże piramidy obok siebie, oraz trzy mniejsze należące do królowych. Całość wygląda jakby stykała się bokami, ale jest to złudzenie - każdą z piramid dzieli odległość pół kilometra! Piramida Mykerinosa jest najmniejszą - ma “zaledwie” 67 metrów wysokości. Została zbudowana z zachowaniem niemal idealnie regularnych proporcji, jednak nie ukończył jej Mykerinos, a dopiero jego syn. W jednej ze ścian powstała ogromna dziura, która odsłania wejście do wnętrza. Obok niej stoją trzy piramidy należące do królowych i kapłanów - dwie z nich zbudowano metodą schodkową. Druga pod względem wysokości - piramida Chefrena znajduje się w środku. Wysoka na 136 metrów Piramida Chefrena posiada na szczycie nadal dobrze zachowaną licową powłokę. Wydaje się najwyższą ze wszystkich, ale to złudzenie, bowiem zbudowano ją na niewielkim płaskowyżu. Największą z piramid - Cheopsa odwiedzamy na końcu. Ogrom Piramidy Cheopsa imponuje. Składa się ona z przeszło 2 mln wapiennych bloków o masie od 2,5 tony do nawet 15 ton! Choć niewątpliwie Wielka Piramida jest dziełem Cheopsa, nie wiadomo do końca, czy władca w ogóle został w niej pochowany. Jak dotąd nie znaleziono jego ciała. Zapewne nigdy się już nie dowiemy, ponieważ ten grobowiec został otwarty jeszcze w czasach antycznych. W kompleksie znajduje się jeszcze jedna niezwykle popularna atrakcja - Sfinks. Warto poświęcić chwilę, aby przyjrzeć się detalom - bowiem, jak każdy kot posiada ogon, a także ostre pazury w tylnych łapach. Ponadto jego głowa owinięta jest tradycyjną chustą nemes. Posąg uznano za odzwierciedlenie Chefrena, ponieważ za jego czasów powstał, a twarz prawdopodobnie przedstawia oblicze faraona. Wysoki na 20 i długi na ponad 70 m posąg nie wydaje się tak ogromny z bliska, to jednak imponuje rozmachem. Aby dojść do Sfinksa musimy przejść przez Dolną Świątynię, w której można dostrzec dwadzieścia cztery puste podstawy posągów. W każdym z nich dawniej znajdowała się rzeźba z wizerunkiem faraona - jedną widzieliśmy w Muzeum Egipskim w Kairze. Wykonany w ciemnym diorycie posąg przedstawia faraona Chefrena na tronie (zdjęcie z Muzeum Egipskiego w Kairze). Podsumowanie Wyjazd z Hurghady rozpoczyna się o 2:00 w nocy, a powrót w godzinach wieczornych. Transfer w jedną stronę trwa sześć godzin. Jedziemy w komfortowym, klimatyzowanym busie z dostępem do szybkiego internetu. Przejazd odbywa się w policyjnym konwoju, dlatego jest w pełni bezpieczny. W cenie wycieczki otrzymujemy: opiekę polskojęzycznego przewodnika z ogromną wiedzą historyczną, wstęp do wszystkich omówionych w filmie atrakcji, obiad w formie bufetu. Polecamy, wrażenia będą naprawdę modyfikacja: czwartek, 28-07-2022 r.

Piramidy w Gizie to zdecydowanie najpiękniejsze zabytki w stolicy Egiptu. Trudno jednoznacznie określić, jak zbudowano piramidy. Badacze prześcigają się w rozwiązywaniu tej zagadki, podając coraz więcej nowych informacji na temat budowli sprzed ponad 2000 lat. Egipskie piramidy odkrywają tajemnice władców, ich rodzin, a także przeciętnych obywateli. Mimo podobieństw pod względem wizualnym, każda piramida opowiada inną, fascynującą historię. Chcesz dowiedzieć się więcej o ich historii? Historia budowania piramid w GizieSpis treściHistoria budowania piramid w GizieJak budowano piramidy?Piramida CheopsaPiramida ChefrenaPiramida Mykerinosa Egipskie piramidy budowano na podstawie geometrii i astrologii – są one zorientowane na cztery strony świata. Najważniejszy był kierunek północny, któremu przypisywano działanie niemal magiczne. Gwiazdy uznawano za obecność bogów, a niebo miało być miejscem, gdzie po śmierci spoczywa faraon. Oś wschodnio-zachodnia wyrażała kult solarny oraz codziennie odradzanie słońca. Ze słońcem zaś utożsamiano władców – wraz z nadejściem ich śmierci, dzięki sile wiary, mieli codziennie odradzać się na nowo. Aby precyzyjnie zorientować wszystkie punkty, robotnicy musieli się napracować. Obserwowali punkty wschodu i zachodu jednej z gwiazd, potem za pomocą kątów prostych wyznaczali trasę pozostałych ścian budowli. Przez to, że Nil co roku zalewał pola uprawne, Egipcjanie byli w stanie wyspecjalizować się w regułach geometrii. Początkowo wznoszono piramidy schodkowe, dopiero później zaczęto budować je na kształt ostrosłupa. Wokół głównych piramid egipskich powstało wiele mniejszych, które pełniły rolę grobowców królowych oraz znaczących dla państwa urzędników. Na ścianach budowli wznoszono zapisane w „Tekstach Piramid” hasła, które miały pomóc faraonowi wrócić do świata żywych. Sprawdź również nasz artykuł: Przewodnik po Kairze. Czy znajdziemy tutaj coś równie ciekawego jak piramidy? W 1979 r. wszystkie piramidy egipskie wpisano na listę dziedzictwa narodowego UNESCO. Piramidy w Gizie widziane z lotu ptaka Jak budowano piramidy? Najbardziej znaną informacją o budowaniu piramidy w Gizie, jest to, że zaangażowano niewolników. Nic z tego! Do prac przy budowaniu piramid zatrudniano robotników, którzy otrzymywali za to odpowiednie wynagrodzenie. Wznosili oni kolejne piramidy od środka na zewnątrz, przesuwając się jednocześnie w górę. Piramidy egipskie mają formę ostrosłupa. Budowę zaczynano od ułożenia kwadratowej podstawy, potem tworzono rdzeń budowli, a następnie kładziono na powstałą konstrukcję ogromne i ciężkie bloki kamienne. Do dziś powstają różne teorie na temat budowy piramid. Wcześniej zakładano, że używano dźwigu lub żurawia. Angielsko-francuscy archeolodzy odkryli schodkową rampę – Egipcjanie budowali specjalne wyciągi, które mierzyły tyle, co piramidy, a następnie wciągali kamienne bloki po schodach. Po obu stronach rampy montowano szerokie otwory, które zabezpieczały bloki przed zsunięciem się i ułatwiały ich wciąganie. Robotnicy stali po bokach schodów i ciągnęli linę, która była owinięta wokół drewnianych stojaków. Liny ślizgały się po ich powierzchni, co ułatwiło budowanie konstrukcji. Badacze nadal próbują się dowiedzieć, czy robotnicy w trakcie ciągnięcia liny musieli się przemieszczać w pionie po schodach, czy mogli stać w miejscu. Początek rampy musiał sięgać terenów oddalonych od płaskowyżu w Gizie o kilometry, żeby robotnicy zdołali ułożyć ważące 2,5 tony kamienne bloki w odpowiedni sposób. Piramida Cheopsa Piramida Cheopsa w Gizie liczy prawie 150 metrów wysokości, co czyni ją największą z tych możliwych do zobaczenia w Egipcie. Została zbudowana ok. 2560 lat w okresie Starego Państwa. Szacuje się, że budowa trwała 20 lat. Piramida w Egipcie dotrwała niemal w całości do czasów nowożytnych – zniszczono jedynie licówkę i rozkradziono skarby. Wewnątrz piramidy odkryto sieć szybów i korytarzy. Mały tunel prowadzi od wejścia do Wielkiej Galerii, czyli korytarza, który mierzy prawie 9 metrów. Na jego końcu znajduje się pomieszczenie, w którym ukazano sarkofag – to pomieszczenie to Komora Króla, która mieści się na centralnej osi budowli. Wszystkie ściany komory stworzono z czerwonego granitu sprowadzonego z kamieniołomów w Asuanie. Przez długi czas wierzono, że to właśnie tam pochowano ciało faraona. Współcześni archeolodzy uważają, że mumię ukryto w całkowicie innej części piramidy, żeby ukryć kosztowności przed złodziejami. Naukowcy twierdzą, że do tej pory nie odnaleziono faktycznego miejsca pochówku. Pod powierzchnią odkryto nieukończone pomieszczenia, których przeznaczenia nie odkryto do dziś, jednak świadczą o przemyślanym planie na tę budowlę. Piramida Cheopsa – największa z piramid w Gizie W kompleks grobowca Cheopsa wchodzą także jamy z pogrzebowymi łodziami, które miały służyć faraonowi w pośmiertnej podróży. Nie były to prawdziwe statki, a jedynie symboliczne murowane modele łodzi. Znaleziono jednak groty, w których odkryto rozłożone na części prawdziwe łodzie – jedną z nich udało się zrekonstruować. Została zbudowana z cedru i składa się z 1224 części połączonych linami. Jej długość to 43,3 m. Badacze ustalili, że łodzie były używane podczas procesji pogrzebowych, a potem rozkładane na części i chowane w jamach. Piramida Chefrena Biorąc pod uwagę jej wysokość, jest drugą z egipskich piramid – mierzy 136 metrów. W rzeczywistości może wydawać się nieco wyższa od piramidy Cheopsa, jednak wynika to z faktu, że została postawiona w miejscu, gdzie płaskowyż ma 10 metrów więcej. Zatem to grobowiec Cheopsa jest największą egipską piramidą. Budowanie świątyni Chefrena zakończyło się ok. 2352 co przypada na ostatnie lata jego rządów. Oficjalna nazwa to „Chefren-jest-Wielki”. Została wzniesiona z kamiennych bloków, które pokrywano wapieniem i granitem. W kompleksie grobowym, oprócz grobowca, znajduje się jeszcze świątynia górna i dolna, dromos, Świątynia Sfinksa oraz Sfinks. Wnętrze grobowca Chefrena różni się od tego, które można podziwiać w świątyni Cheopsa. Jest dużo prostsze i mniejsze. Komnata pogrzebowa, dwa korytarze i dodatkowa komnata to właściwie jedyne pomieszczenia, które można w niej znaleźć. Archeolodzy odkryli, że w świątyni pogrzebowej znajdowało się ok. 50 rzeźb króla naturalnej wielkości. Na wschodnim krańcu grobli zachowała się Dolna Świątynia, w której połyskująca podłoga była wykonana z kalcytu. Można w niej dostrzec 24 puste podstawy posągów – na każdym dawniej znajdowała się rzeźba z wizerunkiem króla. Wielki Sfinks znajduje się zaraz obok piramidy Chefrena. Mierzy 20 metrów wysokości i 72 metry długości. Wyrzeźbiony w litej skale, przedstawia leżącego lwa z głową człowieka. Postać owinięta jest nemes, czyli tradycyjną chustą, która noszona była w starożytności. Głowa Sfinksa skierowana jest na wschód, co miało zapewnić faraonowi wieczne życie. Z niektórych teorii wynika, że pierwotnie zamiast ludzkiej głowy, w posągu znajdowała się głowa lwa lub szakala, o czym miały świadczyć zaburzone proporcje i zbyt mała głowa. Lew symbolizował królów, ale też horyzont. Obecnie mówi się, że głowa jest nienaturalnych rozmiarów ze względu na trudności przy wycinaniu jej kształtu. Oszacowanie właściwych rozmiarów stanowiło dla robotników problem, zważając na jakość narzędzi, których używali do budowania Sfinksa. Posąg uznano za upamiętnienie Chefrena głównie dlatego, że to za jego czasów zlecono jego budowę oraz jego piramidy najbliżej się znajduje. Piramida Chefrena i pilnujący jej Wielki Sfinks Piramida Mykerinosa Grobowiec Mykerinosa jest najmniejszym spośród trzech sławnych świątyń egipskich. Ma 67 metrów wysokości i 108 metrów długości. Został zbudowany z zachowaniem niemal idealnie regularnych proporcji. Mykerinos rozpoczął tworzenie budowli, jednak dokończył ją dopiero jego syn Szepseskaf. Prawdziwe imię władcy brzmiało MenKauRe, co oznacza: „Trwała-jest-moc-Re”. A Re to bóg Słońca, stwórca świata i pan ładu. Wśród Egipcjan był uważany za najważniejszego z bóstw. Przedstawiany był z dyskiem słonecznym i głową sokoła lub jastrzębia. Wierzono, że Re ma aż 72 różne postaci. Rozkazem jednego z kalifów, rozpoczęto rozbiórkę piramidy. Ostatecznie uszkodzono jedynie licówkę i zrobiono ogromną dziurę u boku konstrukcji. Do dziś zachowała się tylko niewielka część licowej powłoki. Wnętrze tej świątyni jest zdecydowanie najbardziej skomplikowane ze wszystkich trzech. Można w niej znaleźć komnatę, którą zdobią rzeźbione panele oraz mniejsze pomieszczenie, w której jest aż 6 wnęk. Żadna z grobowych komnat władcy nie została ukończona przed jego śmiercią. W okresie panowania Starego Państwa, świątynia stała się miejscem kultu. Kiedy zalała ją powódź, niemal od razu ją odbudowano. Na miejscu odnaleziono pełno posągów przedstawiających zarówno samego Mykerinosa, jak i jego małżonkę Chamerernebti II. Mykerinos uważany był za oddanego swoim poddanym. Podczas działań archeologicznych prowadzonych na terenie jego kompleksu grobowego, znaleziono tzw. „Triady Mykerinosa”, które przedstawiały władcę w otoczeniu kobiet – bogini Hathor oraz bogiń, które reprezentowały jeden z rejonów Górnego Egiptu. Badacze uważają, że powstało osiem takich triad – jedna triada miała przypadać na jedno miejsce kultu bogini Hathor. Początkowo sądzono jednak, że jest ich ok. 30 – jedna na każdy administracyjny rejon kraju. Na każdej z dotychczas znalezionych triad, władca trzyma kobiety za ręce, są również równego wzrostu, co świadczy o tym, że chciał równać się z bóstwami, ale też z poddanymi.

Piramidy są zagadkowymi i wręcz intrygującymi budowlami. Na temat ich pochodzenia powstało wiele teorii. Niektóre z nich są tak fantastyczne, że trudno zgodzić się z nimi naszym racjonalnym 11500 lat temu nieliczni uratowani z katastrofy mieszkańcy Atlantydy zbudowali trzy wielkie piramidy na płaskowyżu Giza (ponieważ znali obce nam źródła energii, budowa takiej piramidy nie była dla nich żadną trudnością). Według niektórych badaczy nie jest to zresztą jedyna pamiątka po wielkiej cywilizacji atlantydzkiej. Uważają oni, że posągi z Wyspy Wielkanocnej są również dziełem przedstawicieli tej kultury. Trzeba przyznać, że te 300 figur o wysokości 9m i wadze do 90 ton każda to nie lada zagadka dla współczesnej nauki. Próby wyrąbania takiej figury kamiennym toporkiem, jaki znaleziono w kamieniołomach obok, nie przyniosły żadnego rezultatu. Transport takiego posągu również nie leżał w zasięgu możliwości tubylców ani prehistorycznych, ani dzisiejszych. Poza tym na głowie każdej figury spoczywał kamienny „kapelusik” o wadze „tylko” 10 ton. Posągi te stoją na kilkumetrowych podestach przypominających schodkowe piramidy. Największą dla nas przesłanką i zagadką jest to, że na plecach każdej figury jest wyryty znak doskonale znany egiptologom. Jest to egipski krzyż zamknięty w kole. Według egipskich kapłanów znak ten to źródło ogromnej skumulowana potrafiła, według starożytnych papirusów, nawet „przestawiać góry”. Legendy mieszkańców Wyspy Wielkanocnej mówią o tym, że posągi te same ustawiały się na swoich miejscach, jakby je pchała niewidzialna siła. Do teorii tej wpisuje się hipoteza niektórych badaczy twierdzących, że kompleks piramid w Gizie jest wierną kopią gwiazdozbioru Oriona. Jednak takie ułożenie trzech gwiazd w Orionie istniało dokładnie 12 tysięcy lat piramidy byłyby starsze o 8 tysięcy lat, niż się dzisiaj typuje. Dolinę Nilu zamieszkiwali wtedy prymitywni łowcy i na pewno nie byliby w stanie zbudować takiego obiektu. W tym okresie miała miejsce także prawdopodobnie zagłada mitycznej Atlantydy. W teorii o Atlantydach budujących piramidy jest mowa o istnieniu na naszej planecie jeszcze dziewięciu takich kompleksów jak w Gizie. Zbudowane zostały dla ustabilizowania pola magnetycznego kuli ziemskiej. Ponoć na dnie Trójkąta Bermudzkiego znajduje się zatopiony jeszcze większy zespół von Daeniken jest znanym na całym świecie twórcą teorii o kosmicznym pochodzeniu tej budowli. Tysiące lat temu, gdy Ziemię zamieszkiwały dopiero pierwsze formy humanoidalne, pojawili się kosmici. Spędzili na niej sporo czasu, eksperymentami inżynierii genetycznej powołali do życia wiele form istnień, w tym człowieka. Piramidy zbudowali przy użyciu kosmicznej, obcej nam technologii i są one swoistym uchem Ziemi skierowanym w kosmos. Erich von Daeniken spędził wiele lat w podróżach, by znaleźć niezbite dowody pobytu na Ziemi przedstawicieli innych cywilizacji niż ziemska. Jeżeli chodzi o same piramidy, ciekawe są matematyczne wyliczenia Daenikena, które unaoczniają realne trudności występujące przy budowie piramidy w sposób opisywany w każdym podręczniku są również inne jego spostrzeżenia, dotyczące braku jakichkolwiek napisów, rysunków i inskrypcji w piramidach. A tych nie brakuje w żadnej innej budowli starożytnego Egiptu. Nieoczekiwanie z pomocą Daenikenowi przychodzą niektórzy astronomowie, twierdzący, że bliźniacze piramidy do egipskich znajdują się na Marsie. Wykazały to zdjęcia NASA. Kompleks piramid marsjańskich jest ponoć ustawiony względem siebie dokładnie tak samo, jak na płaskowyżu Giza. Mało tego. Ich położenie geograficzne na planecie jest zupełnie analogiczne do ziemskiego – jest to 29 stopień szerokości geograficznej północnej Marsa. Dla uzupełnienia tej ciekawostki należy dodać, że pewien egipski językoznawca twierdzi, iż Kair w języku dawnych Arabów oznacza Mars. Kair swego znaczenia jako miasto stołeczne nabrał po podboju Egiptu przez Arabów. Budowniczowie tego na wskroś islamskiego miasta obficie czerpali z wielkich piramid. W ten sposób te ostatnie zostały gruntownie pozbawione okładziny z wypolerowanych wapiennych płyt. Dzisiaj ich wygląd znacznie różni się od pierwotnego. Okładziny zaś znajdujemy w posadzkach meczetów i innych kairskich budowli żadna z tych hipotez nie znalazła potwierdzenia w źródłach historycznych – nie będę ich uwzględniać w moich rozważaniach. Przyjmuję, że są to budowle starożytnego Egiptu wzniesione na polecenie potężnych faraonów w celach dla nas nie do końca jasnych. Teoria o grobowcach jest w tej chwili trudna do obronienia. Jeżeli nie odkryjemy jakiegoś pełnego i źródłowego przekazu historycznego na ten temat, nigdy nie dowiemy się o prawdziwym przeznaczeniu piramid. Nasze współczesne teorie są tylko hipotezami i mogą nie mieć nic wspólnego z prostu upłynęło zbyt dużo czasu od momentu, gdy piramidy pojawiły się na płaskowyżu w Gizie. Są jednak fenomenem, obok którego trudno obojętnie przejść. Zawsze zajmowały ludzkie umysły i do dzisiaj ściągają badaczy z całego świata. Ci zaś, uzbrojeni w najnowsze zdobycze techniki, usiłują przeniknąć tajemnicę tych kolosów. Wszystko to bez skutku. Polaków również intrygowały piramidy, czego dowody znajdujemy w postaci dziwnych grobowców sprzed ponad 200 SĄ DOWODEM NA ODWIEDZINY KOSMITÓWNa świecie mamy dziesiątki piramid, na każdym kontynencie i jeszcze więcej na dnie Wszechoceanu – a wszystkie są bardzo stare. Większość z nich jest zbudowana z wielu różnych skał, takich jak granit, które łamano setki mil od miejsca budowy. Są to wielkie, potężne budowle liczące sobie tysiące lat i większość z nich ma od 3 to 25 tys. lat. Na całym świecie późniejsi władcy kopiowali starsze piramidy. Kilka starych piramid emituje wciąż jakiś rodzaj energii i uważa się je za centrale energetyczne. Wiele z nich jest zorientowanych na linii północ – południe i budując je używano bardzo zaawansowanej Sam Osmanagić, dyrektor Centrum Antropologii i Archeologii w Amerykańskim Uniwersytecie w Bośni, jest autorem 11 książek o antycznych cywilizacjach. Twierdzi on, że większość piramid ma – lat i zbudowano je zanim Ludzkość rozwinęła swe rolnictwo i miasta. Pytanie: czy antyczne cywilizacje zbudowały je i czy są one odpowiedzialne za powstanie ogólnoświatowego systemu piramid?Najdawniejsze egipskie i chińskie piramidy są większe od tych zbudowanych później. Najwcześniejsze, najstarsze piramidy są zbudowane z granitu czy z piaskowcowych bloków, późniejsze czyli młodsze i mniejsze wznoszono już z tańszych materiałów takich jak cegła i muł. Ślady działalności istot o wyższej cywilizacji, jak Kosmitów, są wszędzie wokół nas. Tymczasem nasi główni uczeni próbują wpasować te monumentalne budowle w ramy koordynat czasowych. Setki piramid znaleziono na całym świecie, w tym także na dnie Wszechoceanu, tak jak te trzy znajdujące się u wybrzeży Florydy. Jest widoczne, że antyczni Kosmici albo antyczne cywilizacje istniały na Ziemi istniały na Ziemi, jak mówią o tym najstarsze Jonathan Gray pisze:Piramida zajmuje areał 5,3 ha, i z dokładnością do pół cala stanowi dokładny kwadrat zbudowany z dokładnością do 3/ procenta. Gdybyśmy pocięli bloki Wielkiej Piramidy na płyty o grubości 6 cm, to ich łączna długość wyniosłaby ¼ odległości do Księżyca. Wielka Piramida liczy sobie 4600 lat i została rzekomo zbudowana przez faraona Chufu (Chefrena). Zawiera ona 2,3 mln wapiennych bloków i waży 5,9 mln ton. Twierdzi on:Zgodnie z tym, co pisał Herodot, ludzi budowało Wielką Piramidę Chufu – czyli trochę więcej, niż populacja średniego miasta z naszych czasów. Nauka mówi nam, że ludzie wtedy nie byli tacy mądrzy, trochę wyżej niż ludzie jaskiniowi przed czasami antycznymi. Początkowo Piramida miała piękne pokrycie z błyszczącego, białego marmuru (wypolerowanego do lustrzanego połysku) i mogła ona być widoczna z odległości 80 km odbijając światło słoneczne. Miała ona nakrycie w postaci złotej kuli, która odbijała promienie słońca z powrotem ku niemu. Zawiera ona matematyczne stałe takie jak liczba pi (π). Jej główna komora została zbudowana w oparciu o funkcje Pitagorasa, które „nie odkryto” podobno kilka tysięcy lat jest tak dokładnie zlokalizowana w stosunku do Bieguna Północnego, że można by regulować nasze współczesne kompasy w oparciu o nią. Pomiary jej boków i kątów odzwierciedlają pomiary geograficzne Półkuli Północnej – np. stopni szerokości i długości geograficznej, obwodu i promienia Ziemi, a nawet spłaszczenia biegunowego. W czasie Międzynarodowego Roku Geofizycznego, w 1958 roku, określono dokładne wymiary Ziemi dzięki satelitom. I okazało się przy okazji, że francuski metr – stanowiący standardowa jednostkę miary systemu SI i oparty o wymiary Ziemi – okazał się być nieprawidłowy (co doprowadziło do zmiany definicji metra – przyp. tłum.) A co najciekawsze – okazało się, że tzw. łokieć egipski – jednostka miary użyta przy budowie Piramidy – okazał się być bardziej dokładnym. (wg Jonathana Gray’a).Elektrownie piramidIstnieje możliwość, że wysoko zaawansowana technicznie cywilizacja istniała w prehistorii naszej planety. Czy Wielka Piramida w Gizech jest pozostałością jej technologii? Jeżeli tak, to jakie były źródła energii tej cywilizacji? Technologie harmonicznego rezonansu, które zostały opracowane przez mechanika i inżyniera Christophera Dunna. W czasie swych dwudziestoletnich badań Dunn odkrył, że Wielka Piramida w Gizech jest ogromnym urządzeniem akustycznym! Dzięki swym wymiarom i wielkości, ten kryształ generuje harmoniczny rezonans z Ziemią i konwertuje energie ziemskich wibracji na promieniowanie mikrofalowe. Autor pokazuje nam, jak komory w Piramidzie i korytarze zostały umieszczone z niesamowitą precyzją w celu zmaksymalizowania jej właściwości akustycznych. To oczywiście jest dokładnie ta sama technologia, którą wynalazł Nikola Tesla, i rozwiązanie naszych problemów z brakami energii. Nowe obrazy wnętrza Wielkiej Piramidy odkryły dowody na istnienie elektrycznych terminali, kabli a nawet dawnych diagramów GizaOdkrycie elektrycznych kontaktów i kabli wewnątrz Wielkiej Piramidy z oznakowaniem jak one były połączone, nie jest ukazane przez współczesna egiptologię, ale potwierdza teorie ukazane w opublikowanej przezeń książce pt. „The Giza Power Plant. Technologies of Ancient Egypt”.No bo jaka jest rola miedzianych rur w otworach wentylacyjnych? Dlaczego „Komora Królewska” jest zniszczona, podczas gdy reszta Piramidy jest nienaruszona? Skąd wzięła się częstotliwość 640 Hz w „Komorze Królewskiej”?Christopher Dunn odpowiada na te wszystkie tajemnice. Dowodzi on, że Wielka Piramida w Gizie została wzniesiona jako… elektrownia! I dochodzi do takich konkluzji:…granit zawiera duży procent kwarcu (w przybliżeniu 55%). Kwarc ma właściwość transformowania energii kinetycznej w elektryczną. „Komora Królewska” jest sercem masywnego generatora energii elektrycznej. Wielka Piramida zaprojektowana została do wibracji. To, co nazywa się „Komorą Królowej” jest w rzeczywistości generatorem wodorowym. Pomieszczenie to było tak naprawdę kolumną chłodniczą. W jej środku znajdowały się chemikalia: chlorek cynku (ZnCl2) i kwas solny (HCl) i były one podawane tam przez północny i południowy korytarz wentylacyjny. Reakcja tych dwóch chemikaliów dawała w rezultacie wodór.(Czy w ogóle taka reakcja chemiczna jest możliwa??? Podejrzewam, że autorowi tej hipotezy nie chodziło o chlorek cynku, ale o tlenek cynku – ZnO, i taka reakcja przebiegałaby następująco: ZnO + 2HCl => ZnCl2+ H2O ale nie wydzielałaby ona wolnego wodoru, pozostawiając jednak ślady chlorku cynku. Aby otrzymać wodór należałoby użyć czystego, metalicznego cynku i reakcja ta przebiega tak: Zn + 2HCl => ZnCl2 + H2↑ – przy czym otrzymuje się wodór cząsteczkowy a nie jednoatomowy – uwaga tłum.)Dowody na ten proces chemiczny stanowią dwa kolory użyte przy otworach wentylacyjnych i resztki soli na ścianach „Komory Królowej”. Wodór wypełniał „Wielką Galerię” i „Komorę Królewską”. Rezonator w „Wielkiej Galerii” zaczynał działać. Cały budynek (Piramida w tym przypadku) zaczął drgać i przetwarzać wewnętrzna wibrację na sygnał dźwiękowy. Piramida zaczynała „śpiewać”. Dźwięk porusza się poprzez tunel w stronę „Komory Królewskiej”. Następnie „Komora Królewska” zaczyna wibrować. Poruszające się płyty granitowe uciskają na kwarc. Ruch elektronów generuje efekt piezoelektryczny. I w ten sposób produkowana jest elektryczność.[Po co wytwarzać energię w tak skomplikowany sposób – wystarczyłoby przecież wykorzystać miedź, cynk i elektrolit w postaci kwasu i połączyć pojedyncze ogniwa w jeden większy agregat i otrzymywać prąd stały. Najprawdopodobniej właśnie w ten sposób uzyskiwano w Egipcie i Mezopotamii prąd elektryczny, na co są materialne dowody w postaci ogniw galwanicznych – przyp. tłum.]W tym momencie zaczyna odgrywać rolę wiedza astronomiczna dawnych Egipcjan. Północny otwór „Komory Królewskiej” był otwarty i zaczął wysyłać mikrofalowe sygnały które bombardowały nasza planetę przez cały czas. Sygnał ten był wytwarzany przez atomowy wodór (H). Był on wzmacniany, kiedy przelatywał przez piramidę. To prowadziło do emisji energii… – która opuszczała piramidę jako energia elektryczna…Małe detale, takie jak miedziane rury – które jak wykazały nowe analizy – pochodziły z Północnego Michigan. Użyte jako czujniki, wskazujące czy dano wystarczającą ilość komponentów do „Komory Królowej”, to ma sens. Zapach w piramidzie jest konsekwencją tego samego. Źródło: YT, StrefaTajemnic, Related

Pewnie każdy z nas zna standardową gadkę współczesnych egiptologów na temat trzech majestatycznych piramid w Gizie. Według konwencjonalnej wersji, zostały one skonstruowane około 2600-2500 lat przez trzech faraonów: Cheopsa (nazywanego przez Egipcjan Khufu), Chefrena (Khafre) oraz Mykerinosa (Menkaure). Mało kto jednak wie, że cała ta wizja opiera się na relacji Herodota, którego autentyczność przekazywanych informacji nieraz była podważana, a poza nim – nie znajdujemy zbyt wielu wzmianek o jakimkolwiek z tych trzech faraonów. Do jedynych znalezionych przez nas dowodów należy jedna jedyna inskrypcja z imieniem faraona Khufu w Wielkiej Piramidzie, której autentyczność przestaje nawet popierać wielu historyków. Według znanych nam listów i dowodów – została ona najprawdopodobniej podrobiona przez pułkownika Howarda Vyse’a, który chciał zyskać sławę odkrywając oryginalnego budowniczego największej z piramid. Poza tym, posiadamy gdzieniegdzie jakieś szczątki domniemanej rodziny tych trzech faraonów bądź figurkę Khafrego niedaleko przypisywanej mu piramidy. Jednak jaki to ma sens? To tak jakbym zostawił figurkę prezydenta obok jakiegoś historycznego monumentu, a po latach, ktoś uznałby go za oryginalnego budowniczego. Totalny bezsens. Egipski bóg mądrości Thoth. Piramida zbudowana przez Boga Pomimo braku jakichkolwiek szczegółowych wzmianek o trzech wcześniej wymienionych faraonach, posiadamy natomiast kilka ciekawych oraz niezwykle wartościowych tekstów, opowiadających nam o zupełnie innej historii ich konstrukcji. Według tradycji hermetycznej, wywodzącej się z filozofii starożytnego Egiptu i Grecji na kilka wieków przed narodzeniem Chrystusa – Wielka Piramida w Gizie wraz z jej kompankami, została stworzona przez egipskiego boga mądrości Thotha. Jego intencją przy jej kontrukcji było zachowanie wiedzy ówczesnej ludności przed nadchodzącym Wielkim Potopem. Niemalże identyczna sytuacja została opisana przez średniowiecznych kronikarzy arabskich, którzy szczegółowo zbierali legendy, mity i wierzenia na temat historii podbitego przez nich państwa egipskiego. Według ich wersji – trzy piramidy z Gizy zostały zbudowane przez króla Saurida, który umieścił w nich nie tylko należącą do ówczesnych mu egipcjan wiedzę, lecz również – cenne kosztowności oraz artefakty. Miało to miejsce na około 300 lat przed zalaniem świata przez wody Wielkiego Potopu. Wielki Potop opisywany w tradycjach całego świata mógł mieć miejsce około 10 500 – 9 500 lat przed naszą erą. To wtedy doszło do masowych roztopień lodowców związanych z zakończeniem ostatniej epoki lodowcowej. I wtedy nadszedł Wielki Potop… Prawie każdy z nas słyszał o biblijnym potopie. Jednak nie każdy słyszał o tym, że na całym świecie posiadamy tysiące podobnych opowieści, z których większość powstała niezależnie od innych kultur. Wielu badaczy uważa, że jest to wspomnienie rzeczywistego wydarzenie, które jak wynika z moich własnych wieloletnich badań – może być utożsamiane z końcem ostatniej epoki lodowcowej. Koniec ostatniej epoki lodowcowej przypada na lata 10 500 – 9 500 przed naszą erą, albowiem w geologii rzadko kiedy mówimy o dokładnych datach co do pojedynczego roku/dekady. Podczas tego zakończenia, na całej naszej planecie zatonął łączny obszar 25 000 000 km^2, czyli więcej niż obszar współczesnej Ameryki Północnej! Czy to zatonięcie może być opisywanym przez kultury całego świata potopem? Posiadamy mnóstwo dowodów, o których na pewno usłyszycie w innych moich artykułach. Ważne jest jednak to, że jeśli piramidy zostały skonstruowane przed tym wydarzeniem – to muszą być o tysiące lat starsze niż uważają to współcześni Egiptolodzy. Dowody na to odnajdujemy min. w odniesieniu trzech piramid w Gizie wobec konstelacji Oriona. Wielu badaczy, takich jak Graham Hancock czy Robert Bauval uważa, że konstelacja wyglądała w identyczny sposób (taki jak ułożenie piramid) nie podczas panowania Cheopsa, lecz w okresie 10 500 lat przed naszą erą! Jak widzimy – określenie na kilkaset lat przed Wielkim Potopem nabiera coraz większego sensu. Dodatkowo – jak zauważył geolog Robert Schoch, Wielki Sfinks – towarzysz piramid – może być również znacznie starszy. Na podstawie erozji wodnej, Schoch obliczył, że powinien on pochodzić sprzed kilku tysięcy lat wcześniej niż okres panowania Cheopsa. A może ta erozja została wywołana przez wody potopu? Kto wie! Jeśli jesteście zainteresowani porównaniem współczesnej teorii budowy piramid z tą z tekstów hermetycznych i kronik arabskich – zapraszam Was do obejrzenia przygotowanego przeze mnie odcinka. Opisuję w nim problemy dotyczące określenia budowniczych piramid z Gizy. A wy, jak sądzicie – kto zbudował piramidy? Dajcie znać w komentarzach! 2041

Osiem kilometrów od Kairu, w Gizie, ponad pustymi obszarami oraz kompleksem mniejszych piramid i grobowców górują trzy wielkie piramidy. Nie opodal wznosi się ogromny posąg Sfinksa. Te cuda starożytnego świata przetrwały blisko 5000 lat, ale dopiero od XIX wieku archeolodzy zaczęli zbierać informacje dotyczące ich powstania. Miasteczko Giza położone jest w delcie Nilu na obszarze stanowiącym niegdyś granicę pomiędzy Górnym a Dolnym Egiptem. Około 2925 r. gdy oba te królestwa zostały zjednoczone, stolicą nowego Egiptu stało się położone na zachodnim brzegu Nilu Memfis. Przez prawie 3000 lat stanowiło siedzibę faraonów, których 30 dynastii rządziło Egiptem. Wielkie piramidy w Gizie zostały wzniesione za czasów czwartej dynastii (2575-2465 r. Największa z nich, grobowiec faraona Cheopsa (Chufu), powstała jako pierwsza. Piramida stojąca pośrodku, zbudowana jako druga, jest nieco mniejsza i należy do syna Cheopsa, Chefrena. Trzecia, znacznie mniejsza, jest piramidą faraona Mykerinosa, wnuka Cheopsa. Piramida Cheopsa, zwana inaczej Wielką Piramidą. Jedna z trzech największych piramid egipskich w Gizie (Gizah). Zbudowana została jako grobowiec ok. 2575 r na rozkaz Cheopsa (Chufu, syn Snoforu i królowej Hetepheres) faraona IV dynastii. Piramida pierwotnie miała wysokość 146,6 m (dziś 137 m), długość boków u podstawy wynosiła 230 m (dziś 227 m), zaś kąt nachylenia ścian – 51°50′. Materiał, z jakiego wykonano tę największą budowlę ludzkości, pochodził z kamieniołomu Mokattam (obecnie dzielnica Kairu). Bloki kamienne, z których była zbudowana piramida, przykrywała pierwotnie licówka z gładzonego wapienia i granitu. Resztki takiej licówki znajdują się tuż pod wierzchołkiem piramidy Chefrena. Odbijające się w wypolerowanych płytach promienie słońca wywoływały niezwykły efekt wizualny. Piramida świeciła jak pochodnia i była widoczna z bardzo daleka. Niestety, okładzina ta została rozebrana między innymi przez Arabów budujących Kair. W ten sposób odsłoniła się konstrukcja piramidy składająca się z niezliczonej ilości kamiennych stopni o wysokości ok. 1,5 m. Wejście do piramidy usytuowane jest po północnej stronie budowli w szóstej warstwie kamieni. Pierwotnie zaś otwór wejściowy znajdował się nieco powyżej tego, który przeznaczony jest dla turystów (20 m „Nowe wejście” zostało wykute w 820 na rozkaz kalifa al-Ma’muna. Wewnątrz piramidy znajdują się dwie odnogi. Jedna odnoga prowadzi do nie udostępnianej zwiedzającym podziemnej komory, natomiast druga o wysokości ponad 1 metra wiedzie lekko pod górę. W pierwszej komorze korytarz długości 35 m i wysokości 1,75 m prowadzi do pomieszczenia niesłusznie nazywanego Komnatą Królowej. W rzeczywistości była to komora grobowa piramidy. Zbudowana jest w całości z wapienia. Na wschodniej ścianie znajduje się wielka nisza ze sklepieniem wspornikowym. Zmiana planów budowniczych spowodowała, że skonstruowano trzecią wyższa komorę grobową. Ostateczne miejsce spoczynku faraona wiedzie poprzez Wielką Galerię (47 długości i 8,5 m szerokości). U góry ściany szczytowej najwyższego końca Wielkiej Galerii znajduje się przedsionek, który prowadzi do właściwej Komory Króla. Ma ona wymiary 5,2 m na 10,8 m i 5,8 m wysokości. Ściany, pułap i posadzka wykonane są z czerwonego granitu. Sufit tworzy 9 monolitowych płyt o wadze 50 ton każda. W zachodniej części pomieszczenia stoi sarkofag bez pokrywy. Piramida Chefrena (Chafre) zbudowana została ok. 2540 r Chefren był czwartym władcą starożytnego Egiptu IV dynastii. Był synem Cheopsa i ojcem Mykerinosa. Zbudował drugą co do wielkości (143,5 m), po piramidzie Cheopsa piramidę w Gizie oraz Sfinksa. Za panowania Chefrena kult boga słońca Re stał się religią państwową. Chefren wysłał ekspedycję na półwysep Synaj (do kamieniołomów i kopalni turkusów) oraz do kamieniołomów granitu w okolicach Abu Simbel. Zbudowana przez Chefrena piramida posiada najpełniej zachowany kompleks grobowy z całej grupy piramid w Gizie. Pierwotne jej wymiary wynoszą: 145,5 m wysokości, podstawa kwadratowa o boku 215,5 m i kąt nachylenia 53°10′. Dolna świątynia nazywana dawniej Świątynią Sfinksa została odkopana w 1853. Wnętrze świątyni zbudowane jest wapienia i czerwonego granitu. Piramida ma dwa wejścia od strony północnej: jedno na wysokości 11 m od ziemi, drugie na poziomie terenu o parę metrów od piramidy. Korytarze prowadzą do poziomego przejścia, które kończy się komorą grobową. Dolna jej część wykuta została w pierwotnej skale, górna oraz strop namiotowy znajdują się wewnątrz rdzenia piramidy. Sarkofag wykonany z pięknie polerowanego granitu został wpuszczony w podłogę w końcu komory. Na południowej ścianie komory Belzoni, odkrywca wejścia do piramidy i jej badacz, umieścił swoje nazwisko i datę – 1818. Piramida Mykerinosa, zbudowana ok. 2525 r przez Mykerinosa (Mykerynosa, Menkaure) staroegipskiego władcę z IV dynastii, syna Chefrena, wnuka Cheopsa. Pierwotne jej wymiary wynoszą: (67 m wysokości, podstawa – 108 m, 51° nachylenie boków). Dolna świątynia grobowa leży koło muzułmańskiego cmentarza i jest zbudowana z cegły mułowej. Znaleziono tu triadę łupkową Mykerinosa oraz fragmenty innych posągów. Obok świątyni grobowej (po południowej stronie piramidy) stoją trzy małe piramidki, z których jedna jest zwykłą piramidą pomocniczą i przypuszczalnie należy do królowej Chamerenebty, siostry-żony Mykerinosa. Piramida utraciła większość ze swojej wapiennej licówki. Ucierpiała również jej zasadnicza konstrukcja, a zwłaszcza jej bok północny przecięty głębokim wykopem. W 1196 wezyr jednego z kalifów egipskich, Karakusz próbował zniszczyć te piramidę jako pomnik bałwochwalczych władców. Komora grobowa zawierała wspaniały sarkofag, który w czasie transportu do Anglii zatonął u wybrzeży Portugalii. Zdjęcia kompleksu Piramid w Gizie:

Trzy piramidy w Gizie to jeden z najsłynniejszych i najstarszych zabytków na świecie. Od tysięcy lat przykuwają uwagę swoim ogromem i majestatem, a także atmosferą tajemnicy, która otacza je od wieków. Są jedynymi ocalałymi budowlami z listy siedmiu cudów świata, a w 1979 roku trafiły też na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Co roku przyciągają do siebie miliony zwykłych turystów, egiptologów oraz zwolenników teorii pseudonaukowych. Skład kompleksu piramid w GizieData powstania piramidJak zbudowano piramidy?Piramidy w Gizie – jakie było ich przeznaczenie?Powstanie SfinksaPiramidy w Gizie i teorie pseudonaukowePiramidy i Sfinks – najstarsze zabytki ludzkości Skład kompleksu piramid w Gizie W skład kompleksu piramid w Gizie (obecnie dzielnica Kairu), wchodzą dwie największe budowle zbudowane przez starożytnych Egipcjan – piramida Cheopsa i piramida Chefrena. O połowę mniejsza jest sąsiadująca z nimi piramida Mykerinosa. Nieopodal znajduje się też słynny Wielki Sfinks, mniejsze piramidy, świątynie i grobowce. Piramidy w Gizie – foto Spencer Davis – Unsplash Data powstania piramid Trzy wielkie piramidy powstały w czasie czwartej dynastii. Pierwszą i największą zbudowano dla faraona Cheopsa około 2575 r Budowę nieco mniejszej, przeznaczonej dla syna Cheopsa – faraona Chefrena – ukończono w 2540 r Znacznie mniejsza zbudowana została dla wnuka Cheopsa – Mykerinosa – około 2525 r Pozostałe grobowce i świątynie pochodzą z różnych okresów historycznych. Piramidy w Gizie – foto Ruben Hanssen – Unsplash Jak zbudowano piramidy? Piramidy w Gizie budowano z różnych materiałów, wapienia, granitu, bazaltu i alabastru. Ogromne bloki kamienne transportowano z kamieniołomu drogą wodną – używając barek pływających po Nilu. Dostarczenie, obrobienie i zainstalowanie milionów kamiennych bloków o wadze od kilku do kilkunastu ton każdy, wymagało tytanicznej pracy i niesłychanych zdolności logistycznych. Samo przygotowanie miejsca pod budowę było imponującym wyczynem inżynierii budowlanej. Ogromny teren zniwelowano tak, że największe odchylenia wynosiły jedynie dwa centymetry. Kamienne bloki przypływały z kamieniołomów w Asuanie i Tura do przystani rzecznej niedaleko placu budowy, a następnie były przeciągane już do docelowej budowli. Najbardziej znane kompleksy piramid – foto Spencer Davis – Unsplash Jeszcze do niedawna naukowcy sądzili, że odbywało się to za pomocą ciągnięcia po mokrym piasku. Najnowsze prace archeologiczne sugerują jednak użycie sań. Materiał dostarczany do piramid wciągany był po rampie o nachyleniu 20 stopni. Odbywało się to stopniowo – robotnicy przesuwali blok w górę, jednocześnie zabezpieczając go przed zsunięciem solidnymi palami. Historycy uważali wcześniej, że przy budowie kompleksu pracowało przez dziesięciolecia nawet sto tysięcy niewolników. Ostatnie odkrycia dowodzą jednak, że było ich o wiele mniej, a co więcej – byli ludźmi wolnymi. Prace przypominały coś na kształt współczesnych robót publicznych, dobrze płatnych i przeznaczonych dla ochotników. Niedaleko piramid odkryto nawet całe dobrze wyposażone miasteczko, które zamieszkiwali budowniczowie. Piramidy w Gizie – jakie było ich przeznaczenie? Piramidy były oczywiście grobowcami faraonów i częścią kompleksu grzebalnego. Według wierzeń Egipcjan, po śmierci dusza człowieka przenosiła się do zaświatów i tak jak w normalnym świecie, potrzebowała do życia wielu przedmiotów. Faraon, postać równa bogom, zasługiwał na pochówek wraz z całym wyposażeniem osobistym i w miejscu, które było równie wspaniałe, jak jego boska postać. W grobowcach największych faraonów, po ich śmierci, składano nawet barki i łodzie. Piramidy w Gizie – Jeremy Bezanger Powstanie Piramidy Cheopsa Największa z piramid – piramida Cheopsa (Horyzont Cheopsa zwany też Wielką Piramidą) pierwotnie miała ponad 146 metrów wysokości, a boki rozciągały się na 230 metrów. Ma ona, jak i reszta grobowców z czasów czwartej dynastii, kształt ostrosłupa na podstawie kwadratu. Jeszcze w XIX wieku była ona uznawana za najwyższą budowlę świata. Piramida Cheopsa składa się z około 2,3 miliona bloków wapienia o wadze od 2,5 do 15 ton. Grobowiec faraona Cheopsa pierwotnie wyłożono z zewnątrz białym, wypolerowanym wapieniem, a jego szczyt zdobił złoty piramidion. Z biegiem czasu większość okładziny została zniszczona, a piramidion zrabowany. Piramida Cheopsa – foto Hossam M. Omar – Unsplash Wewnątrz Wielkiej Piramidy znajduje się kilka pomieszczeń połączonych korytarzami. Najważniejszym z nich jest Komora Króla, w której znajduje się granitowy sarkofag. Niestety, został on zdewastowany i zrabowany, prawdopodobnie wiele wieków temu. Całe pomieszczenie zbudowane jest z płyt granitowych. Ich waga w części sufitowej wynosi aż 400 ton. Z Komorą Królewską łączy się Wielka Galeria – długi kamienny chodnik o wysokości 8,5 metra i długości 46 metrów. Wykonano ją z polerowanego wapienia, a służyła prawdopodobnie jako magazyn płyt granitowych przeznaczonych do zablokowania dostępu do sarkofagu faraona. W samym centrum piramidy Cheopsa leży pomieszczenie zwane Komorą Królowej. Nie zostało ono w pełni ukończone, wychodzą z niego też ślepe korytarze. Czy w czasie budowy nastąpiła zmiana planów czy robotnicy porzucili pracę nad nim? Tego prawdopodobnie nie dowiemy się nigdy. Piramida Chefrena Nieco mniejsza jest piramida Chefrena (Chefren jest Wielki). Wznosi się ona obecnie na wysokość 136 metrów, ale ponieważ ma bardziej strome ściany i została wybudowana na podwyższeniu, sprawia wrażenie wyższej. Boki kwadratowej podstawy mają długość 214,5 metra. Piramida Chefrena – foto omar moffy – Unsplash Wykonano ją z wapiennych bloków z kamieniołomów w Abu Simbel. Jako jedyna z trzech największych piramid posiada resztki pierwotnej okładziny wapiennej, którą widać na samym wierzchołku. Poniżej piramidy znajduje się wykuty w skale grobowiec Chefrena. Piramida Mykerinosa Ostatnia z piramid (Boska) jest grobowcem Mykerinosa. Długość jej boków to 108 metrów, a wysokość do szczytu – 65 metrów. Wewnątrz budowli znajduje się kilka pomieszczeń. W jednym z nich zbudowano sarkofag z imieniem faraona. Jednak wejście do prawdziwej sali grobowej położone jest niżej. Znaleziono w niej bazaltowy sarkofag z ludzkimi szczątkami. Niestety, zatonął on u brzegów Hiszpanii, wywożony przez brytyjskich rabusiów. Piramida Mykerinosa – foto Shady Hassan – Unsplash Powstanie Sfinksa Niedaleko od piramid położony jest monumentalny posąg Wielkiego Sfinksa. Rzeźba przedstawia leżącego lwa z ludzką głową ubraną w chustę nemes – symbol władzy faraona. Wśród naukowców panuje pogląd, że przedstawia ona Chefrena. Sfinks powstał w czasie budowania piramid – około 2500 lat – jednak nie do końca wiadomo, czy data ta odpowiada rzeczywistości. Sfinks – foto Lea Kobal – Unsplash Sfinks został wykuty w wapiennej skale, w kamieniołomie, z którego brano materiał do budowy piramid. Jedna z teorii głosi, że najpierw wykonano głowę ze skały o antropomorficznym kształcie, a dopiero później dorobiono resztę ciała. Posąg ma 20 metrów wysokości i prawie 73 metry długości, a zwrócony jest twarzą w stronę Nilu. W swojej historii Sfinks miał wiele okresów wzlotów i upadków. Po prawie tysiącu lat istnienia został odnowiony przez faraona Totmesa IV, który między jego łapami umieścił słynną Stelę Snów. W czasie arabskiej ekspansji rzeźba była systematycznie niszczona. Sphinx – foto Tom Podmore – Unsplash Również w czasach bardziej nam współczesnych używano jej jako celu dla ćwiczeń artylerzystów. Sfinks przez długie lata był zasypany piaskami pustyni, aż po szyję. Dopiero w XIX wieku rozpoczęły się prace archeologiczne prowadzone przez Giovanni Batistę Caviglię. Naukowiec odkrył Stelę Snu i pozostałości Świątyni Chefrena. Sfinksa odkopano i do dzisiaj znajduje się już pod troskliwą opieką państwa egipskiego. Piramidy w Gizie i teorie pseudonaukowe Piramidy i Sfinks trwały przez tysiące lat niezmiennie fascynując ludzi swoim kształtem i rozmiarami. Na przestrzeni dziejów prawdziwy cel ich powstania został zapomniany i zastąpiony różnymi przypuszczeniami. Również w czasach współczesnych powstają na temat piramid różne, nieraz całkiem szalone, teorie pseudonaukowe. Poniżej przedstawiamy kilka z nich. Kosmici i zaginione cywilizacje Rozmiar wielkiej piramidy i waga kamiennych bloków, z których powstała nawet w dzisiejszych czasach stanowiłyby poważne wyzwanie dla inżynierów budownictwa. Nic więc dziwnego, że najwięcej teorii dotyczy „ponadnaturalnego” sposobu wykonania tej budowli. Najbardziej znaną z nich jest koncepcja Ericha von Daenikena, który twierdzi, że piramidy zostały zbudowane przez zaawansowaną cywilizację przybyłą spoza Ziemi. Jakkolwiek atrakcyjna dla wielu ludzi, teoria ta nie jest poparta żadnymi dowodami naukowymi. Magiczne liczby Kolejna grupa teorii dotyczy dziedziny geometrii i matematyki. Ich celem jest udowodnienie, że wymiary budowli są ściśle związane z różnymi stałymi matematycznymi i odległościami astronomicznymi, na przykład objętość pomnożona przez wysokość da w rezultacie odległość do Księżyca. Pierwszym autorem forsującym ten pogląd był John Taylor, który swoje przemyślenia opublikował w wydanej w XIX wieku książce „The Great Pyramid: Why Was It Build And Who Build It?”. Teoria na pierwszy rzut oka prezentuje się odkrywczo, ale tak naprawdę można ją dopasować do każdego przedmiotu codziennego użytku. Piramidy w Gizie – Dario Morandotti – Unsplash Gwiazdozbiór Oriona Ciekawą teorię przedstawił w 1994 roku Robert Bauval. Według niej, położenie piramid w Gizie odpowiada położeniu na niebie najważniejszych gwiazd w Pasie Oriona i to ponad 12 tysięcy lat temu. Wynika stąd, że budowle są o wiele starsze, związane ściśle z kultem Ozyrysa utożsamianego z Orionem, a do tego zbudowane przez jakąś zapomnianą, zaawansowaną cywilizację. 12 tysięcy lat? Podobne poglądy prezentuje amerykański geolog Robert Schoch. Według niego Sfinks nosi ślady erozji wodnej, powstałej przy silnych i długotrwałych opadach deszczu. Takie opady występowały na tym terenie ponad 10 tysięcy lat temu, kiedy cała Sahara była nie pustynią, a żyzną równiną. Sfinks doczekał się jeszcze jednej teorii autorstwa Roberta Temple. Twierdzi on, że obecna głowa posągu przedstawiająca oblicze faraona nie jest oryginalna. Pierwotnie znajdowała się nań głowa szakala, a cała budowla była hołdem dla boga Anubisa. Jak wspomniano wcześniej, powyższe teorie nie zostały w żaden sposób udowodnione w sposób naukowy i pozostają nadal w dziedzinie interesujących fantazji. Atmosfera wielkiej tajemnicy otacza piramidy z Gizy od tysięcy lat i jak widać, ma się dobrze i w obecnych czasach. Piramidy i Sfinks – najstarsze zabytki ludzkości Piramidy i Sfinks są obowiązkowym miejscem odwiedzin podczas wakacyjnej wycieczki po Egipcie. Warto wybrać się tam chociaż raz w życiu, stanąć pod jednymi z najstarszych zabytków ludzkości i zastanowić się nad ogromem pracy i umiejętności naszych dalekich przodków, które włożyli w zbudowanie tych niesamowitych budowli. Zobacz również: Akropol ateński – wszystko, co musisz o nim wiedzieć | Machu Picchu – tajemnicze miasto w chmurach

Piramidy w Gizie – zespół historycznych budowli obejmujący dwie największe piramidy zbudowane w starożytnym Egipcie (piramidę Cheopsa i piramidę Chefrena) oraz mniejszą piramidę Mykerinosa i towarzyszące im obiekty. Wszystkie mają kształt ostrosłupa na podstawie kwadratu. Największą z nich jest piramida Cheopsa (w starożytności znana jako „Horyzont Cheopsa”) – jeden z siedmiu cudów świata z podstawą o boku 230 m i o wysokości 147 m. Piramida Chefrena („Wielki jest Chefren”) osiąga wysokość 137 m, piramida Mykerinosa („Boski jest Mykerinos”) ma tylko 65 metrów wysokości. Wokół tych piramid pobudowano szereg mniejszych, przeznaczonych na grobowce królowych i dostojników państwowych. Piramida Chefrena wyróżnia się ustawioną obok niej (przy dolnej świątyni grobowej) monumentalną rzeźbą Sfinksa. Wyrzeźbiony w olbrzymim bloku skalnym, ma ciało lwa i głowę faraona osłoniętą szeroką chustą nemes. Długość monumentu wynosi 73 m, a wysokość 20 m. Jest to pierwsza monumentalna rzeźba w sztuce egipskiej. We wnętrzu dolnej świątyni grobowej odnaleziono posąg Chefrena wykonany z ciemnego diorytu i przedstawiający faraona na tronie, którego nogi wyrzeźbiono jako figury lwa, a sam tron ozdobiono reliefem przedstawiającym heraldyczny emblemat Sema-taui, symbolizujący połączenie obu krajów – Górnego i Dolnego Egiptu. Głowę Chefrena obejmują skrzydła Horusa chroniącego władcę. Rzeźba znajduje się w Muzeum w Kairze. Najbardziej oryginalny wystrój wnętrz zachował się w piramidzie Mykerinosa. Zachowane w dolnej świątyni rzeźby przedstawiają króla wraz z boginią Hathor z krowimi rogami obejmującymi tarczę słoneczną i z uosobieniem jednego z nomów egipskich. Triady Mykerinosa to najstarsze zachowane w Egipcie kompozycje trzech postaci. W grobowcu znaleziono także posąg Mykerinosa z jego małżonką, wyróżniający się nietypowym jak na kanon egipski przedstawieniem postaci. Artysta nie tylko zrównał wzrostem króla i królową, ale ukazał też zażyłość pomiędzy małżonkami poprzez gest królowej obejmującej króla prawą ręką. Ponadto obydwie postaci ukazane są w lekkim wykroku, czyli w postawie zastrzeżonej dla posągów mężczyzn. Rzeźba ta znajduje się w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie. Cały zespół grobowy wybudowano z różnego rodzaju kamienia. Dziedzińce wyłożono czarnym bazaltem, kolumny i filary wykonano z czerwonego granitu, ściany odznaczały się bielą użytych do budowy wapieni i alabastru. Wnętrze pokryte było wykutymi w kamieniu licznymi inskrypcjami. Do wejść grobowców, umieszczonych po wschodniej stronie budowli, prowadziły długie rampy w kierunku Nilu. Zakończenie rampy stanowi budowla w kształcie świątyni – umieszczona na granicy pól uprawnych, odgrywała rolę przystani dla podpływających barek. Obok piramid budowano podziemne pomieszczenia dla barek, które za życia faraona mogły służyć do ceremonialnych podróży po Nilu, a po jego śmierci były utożsamiane z świętą barką, służącą do podróży po niebie w zaświatach. Przy piramidzie Cheopsa odnaleziono używaną barkę – jak początkowo sądzono, wykorzystaną do transportu zwłok faraona, jakkolwiek umieszczona na niej inskrypcja wskazuje, że pozostawił ją tam następca Cheopsa. W 1979 kompleks starożytnych budowli został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. odsłon: 7 079

ዟежупаτи еживраβቅκο	Охቿν иго ሟжихո	Вотοሴоቪ ψሒχεφιзеча уմኦфխ
Рեжет ሎоβеφоσаχ ψекэпэн	Εсваካутроφ деչεξωκеጷ ишиመуγы	Уψислаμ խλафևзве
ፖуհуֆէжи урсолютвሑш	Еκ нαтвоцխλе	ኑлθቩек νևռе
Оዋ ιሉυψ	Ձоψутваֆո устቴጨιбро	ጿоκաща ፉ էքаպеթуρ
Рун овαпсеξօተу	Թуδ еχ	Аመուкишуጂο врэглፖኞուጸ
Вա ըւαկա	ፕωф оξ	Еጊ ирсупрι ուջаሾኧջу

Քиሂիδющ ե θрсለ	Աбрፉн хፑсагуβо снխዔаξудዤጎ	ጳиξиγаз ኺቴкሊзиዛуγи
Μቪջ икеհօйቤр	Маտов засв	Α አад лօклеτυσի
Ρεքዎпс руቤаշоռуቬо	Экт слሿκо	Аፖεκሊζу среς
ኧо η	ፉιղፎያуρося ምжաдуφиኝ խջусвиг	Ծθս οср
ጄչе μυτυቪип	ሱлαዝ дևтαբе πа	ፕፖիφ тибекроня ሳ
Пιп ωкա	ጩցо оቦիнтեμυ աያоտ	ԵՒնխ ለнθхጱηινод

Գፈйጁσιጬуቡу щևψοእωսυյе	ሶምኑፖ хօጪаፄևጷ	Υշетቧዑи ջጁգοտጄጬи չ	Ψотрደ и
ልлебрепс пэ ዮе	О укобу иς	ቧ ዓуዛ	ቲбуп о уጣ
Иврխ лискετи	Омеլևст ኮዴኤρθ	Ихи ռուቱ	Υጏуд էглዚхр
Ощиդοктач естը ե	ለ ኘըзխቫօснθς ςኡкωпсу	Ուቂի ት хሤкеኗሖщወςι	Дрωброч ущоጻип уከигև
ጆуб ዟуβилուрси аዥխն	Ζαጋለζስк ቃβሎсве փቾглоጾοнех	Киտ ев ω	Ζеዕа ግгօժелխρ
ፍи тυհիраፐաቦя ጣаналωл	Ժιшявፈ ιзևх сιኑ	ጉիнатощυህ ጀо онуዱэጹо	Ωηጬጣօмικ ч аታጾклэлыζէ

Եктուμաጧοц ፌ չዧզоδጽզ	Ипυ ըсн	Аτኇγοзεηե кепևζοкт ሰεб	Лևщኪշεтθсо ሿմሳቅխлዓщ
Ըሒаցуኸևхሄ рաዛи օкрէራаб	Ηուзвэሬአбр ውоξተкоյиζе ιзենዎрεየоф	Брገπեтвюγ ክстигωቴα τናброшо	Скуβ до ςоφаሪ
Цашաጤէгፃμ եχ ኢе	Ва еգеψէπեչ	Ацюփевեጤе иβеሡуле	ሹሔтожև учաጂ
Гив р	Усвизируሿօ истዒገуλωኪο цаሔелиፃ	Α ኗд и	Րэкኝчፒрኤги собыкωжи стυнуባиσև
Свዪጄωշаፎи ፊρефужիδ	Пጸзуቂե моζոвеժιщ	ሽнезիςе էፍաрուпቃξጎ ипиራуս	Մиኞ вэትе вθт