Witam, przez dwa lata pobierałam świadczenie rodzinne, niestety niesłusznie, teraz chcą, abym oddała te pieniądze. Czy mogę złożyć odwołanie od decyzji nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych? a może lepszy będzie wniosek o umorzenie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń? Proszę o podpowiedź co robić, bo nie mam takich pieniędzy i mieć na pewno nie będę. A więc omówimy dziś umorzenie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, a dalej w treści artykułu zamieszczę gotowy do pobrania wzór wniosku o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń. Ale od początku: Ustawa z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych reguluje prawo do: zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego świadczenia opiekuńczego w formie zasiłku pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego oraz świadczenia pielęgnacyjnego świadczeń wypłacanych przez gminę na podstawie art. 22a ustawy jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka świadczenia rodzicielskiego. Umorzenie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnychObowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnychPrzedawnienie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnychCzy można umorzyć nienależnie pobrane świadczenia rodzinne?Przesłanki zwolnienia od obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeńPodsumowującWniosek o umorzenie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wzór Ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych oraz ich wypłata, następują na pisemny wniosek uprawnionego: małżonków, jednego z małżonków, rodziców, jednego z rodziców, opiekuna faktycznego dziecka, opiekuna prawnego dziecka, rodziny zastępczej niezawodowej, osoby uczącej się, pełnoletniej osoby niepełnosprawnej lub innej osoby upoważnionej do reprezentowania dziecka lub pełnoletniej osoby niepełnosprawnej, a także osób, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny złożony we właściwym urzędzie gminy lub miasta ze względu na miejsce zamieszkania uprawnionego. Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych Niestety dość często dochodzi do sytuacji, kiedy organ po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania wyjaśniającego stwierdza niezależność pobranych świadczeń. W myśl zasadzie przewidzianej w art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się świadczenie: wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie, zawieszenie prawa do świadczeń rodzinnych lub zmniejszenie wysokości przysługujących świadczeń rodzinnych albo wstrzymanie wypłaty świadczeń rodzinnych w całości, lub w części, jeżeli osoba pobierająca te świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania wypłacone w związku z zastosowaniem przepisów o utracie i uzyskaniu dochodu przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań, lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą te świadczenia wypłacone za okres od dnia, w którym osoba stała się uprawniona do świadczeń rodzinnych w innym państwie przyznane na podstawie decyzji, której następnie stwierdzono nieważność wypłacone osobie innej niż osoba, która została wskazana w decyzji przyznającej świadczenia rodzinne. Przedawnienie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych Należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia uprawomocnienia się decyzji orzekającej obowiązek zwrotu. Jednakże bieg przedawnienia roszczenia o zwrot nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych może zostać przerwany min: przez: przyznanie odroczenia terminu płatności należności rozłożenie spłaty należności na raty zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym dłużnik został powiadomiony. Po przerwaniu biegu przedawnienie zaczyna swój bieg no nowo. Nadto organ nie wydaje decyzji o obowiązku zwrotu w sytuacji, gdy od pobrania nienależnych świadczeń upłynęło więcej niż lat dziesięć. Czy można umorzyć nienależnie pobrane świadczenia rodzinne? W wyjątkowych sytuacjach kierownik ośrodka pomocy społecznej może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części. A jeżeli w danej sytuacji „szczególne okoliczności” do umorzenia należności nie zachodzą, uprawniony organ na wniosek zainteresowanego może orzec o odroczeniu terminu płatności albo rozłożyć płatność na raty, tak by zobowiązany do zwrotu w pierwszej kolejności mógł zapewnić sobie i swojej rodzinie niezbędne utrzymanie. Zobowiązany do zwrotu, w celu otrzymania ulgi powinien złożyć stosowny wniosek, podnosząc okoliczności mające wpływ na jego płynność finansową oraz ogólną sytuację materialno-bytową. Przesłanki zwolnienia od obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń Postępowanie w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranych świadczeń jest wolne od opłat, a sprawa powinna zostać rozpozna, w terminie 30 dni od dnia daty złożenia wniosku. W toku postępowania ustaleniu podlega przede wszystkim weryfikacja, czy osoba zobowiązana do zwrotu nie jest dotknięta: ubóstwem, ciężką lub długotrwałą chorobą, kalectwem, bądź innymi trudnościami, które wystąpiły niezależnie od jej woli. W tym miejscu przytoczę wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2013 roku zapadły w sprawie sygn. akt III SA/Gd 30/13, w którym wskazano, że szczególnych okoliczności uprawniających organ do umorzenia należności nie należy utożsamiać wyłącznie z sytuacją dochodową. Mogą być to wypadki losowe – wypadek komunikacyjny, klęska żywiołowa, ciężka choroba, ale i splot różnych okoliczności, składające się na “okoliczności szczególne”. Podsumowując Osoba zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku rodzinnego, pielęgnacyjnego, zasiłku opiekuńczego lub innych świadczeń rodzinnych ma prawo starać się o otrzymanie wsparcia od państwa w postaci umorzenia obowiązku zwrotu, spłaty pobranych świadczeń w ratach lub odroczenia terminu płatności. W tym celu należy złożyć umotywowany i poparty dowodami (dokumenty, rachunki, faktury, zaświadczenia, oświadczenia) wzór wniosku o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń: Wniosek o umorzenie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wzór Wniosek o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych Każda sprawa z wniosku o umorzenie, rozłożenie płatności na raty lub odroczenie terminu płatności w myśl założeniom ustawodawcy traktowana jest indywidualnie! Ocenie organu podlegają takie aspekty jak: stan rodziny, wiek, niepełnosprawność, stan zdrowia oraz wysokość dochodów z uwzględnieniem kryterium dochodowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2018 roku w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej. Na okres od lipca 2018 do lipca 2019 roku przyjęto kryterium dochodowe: dla osoby samotnie gospodarującej – w wysokości 701 zł dla osoby w rodzinie – w wysokości 528 zł. Postępowanie jest dwuinstancyjne – od decyzji w sprawie odmowy ulgi przysługuje odwołanie. Wybrane specjalnie dla Ciebie: Umorzenie nienależnie pobranych świadczeń ZUS – [WZÓR] Umorzenie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego – wzór Umorzenie nienależnie pobranego świadczenia – [WZÓR] ZWROT renty RODZINNEJ za nienależne jej pobieranie – co teraz? Czy komornik może zabrać ULGĘ PRORODZINNĄ? Oceń mój artykuł: (2 votes, average: 5,00 out of 5)Loading...

Od 22 lutego 2016 r. w razie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik może zostać zwolniony z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Dokonanie zwolnienia powinno nastąpić na piśmie. Przedstawiamy wzór takiego oświadczenia. Jak w praktyce stosować zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy po zmianach od 22 lutego 2016 r. W razie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik może zostać zwolniony z obowiązku świadczenia pracy jednostronnie przez pracodawcę. Chociaż przepisy tego nie regulują, to ze względów praktycznych wskazane jest, aby takie oświadczenie miało formę pisemną. Zwolnienie może zostać udzielone na okres do upływu wypowiedzenia. Od 22 lutego 2016 r. obowiązuje regulacja, na podstawie której pracodawca ma możliwość zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w związku z dokonanym wypowiedzeniem. Przepis, który przewiduje taką możliwość, jest bardzo ogólny, co może powodować liczne wątpliwości pracodawców w zakresie jego stosowania. Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem (książka) Co do zasady obowiązkiem pracownika jest świadczenie pracy w okresie wypowiedzenia. Jednak pracodawca z różnych względów może nie być zainteresowany świadczeniem przez pracownika pracy w tym okresie. Obecnie w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia (art 362 ustawy – Kodeks pracy, dalej: W okresie wypowiedzenia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Przy jego obliczaniu należy stosować zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Przepis nie reguluje jednak szeregu kwestii proceduralnych, jakie wiążą się z możliwością zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, istotnych z praktycznego punktu widzenia. Decyzję w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy podejmuje pracodawca. Nie można jednak zabronić pracownikowi możliwości zwrócenia się do pracodawcy z prośbą o takie zwolnienie. Taki wniosek pracownika w żadnym razie nie jest dla pracodawcy wiążący. Wypowiedzenie umowy na czas określony 2016 Forma zwolnienia Podjęcie samej decyzji o zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy w związku z dokonanym wypowiedzeniem umowy musi zostać pracownikowi zakomunikowane. Przepis nie reguluje, jaką formę może mieć decyzja pracodawcy. Można uznać, że dopuszczalny będzie każdy sposób przekazania pracownikowi informacji o zwolnieniu go z obowiązku świadczenia pracy. Należy zatem dopuścić formę papierową, elektroniczną – np. pocztę, jak również ustną – w ramach bezpośredniej rozmowy lub z wykorzystaniem telefonu. Dość ryzykowną formą jest posłużenie się pocztą elektroniczną. Nie można bowiem wykluczyć awarii sieci informatycznej, która spowoduje, że wiadomość nie dotrze do pracownika. Najbardziej praktyczną i pewną formą dokonania zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy jest forma pisemna. Nie ma wówczas wątpliwości co do samego faktu udzielenia takiego zwolnienia, jak również zakresu zwolnienia. Dobrym sposobem będzie umieszczenie informacji w sprawie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w tym samym dokumencie, w którym zawarte jest oświadczenie pracodawcy zawierające rozwiązanie umowy o pracę. W takim przypadku można posłużyć się zapisem o przykładowej treści „w związku z dokonanym wypowiedzeniem pracownik zostaje zwolniony z obowiązku świadczenia pracy”. Tego rodzaju zapis nie pozostawia wątpliwości co do faktu udzielenia zwolnienia, jak również okresu trwania tego zwolnienia – pracownik nie musi od następnego dnia pojawiać się w pracy aż do końca okresu wypowiedzenia. Niezależnie od powyższego nie można pracodawcy zabronić, aby informacja zawierająca decyzję o zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy była umieszczona w dokumencie odrębnym od wypowiedzenia. Pracodawca ma możliwość zastosowania zwolnienia zarówno w przypadku, gdy jest on jednocześnie stroną wypowiadającą umowę o pracę, jak również w przypadku, gdy umowa została wypowiedziana przez pracownika. W takiej sytuacji z oczywistych względów zwolnienie, jeżeli będzie miało formę pisemną, zostanie zawarte w osobnym dokumencie. Przykładowy wzór zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy Warto podkreślić, że zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy musi być wyraźne, a nie dorozumiane. Z informacji od pracodawcy powinno jasno wynikać, że pracownik nie musi przychodzić do pracy w okresie wypowiedzenia. Polecamy serwis: Urlop rodzicielski Pracodawca powinien w sposób jednoznaczny określić, że zwalnia pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Pracodawca postanowił rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Wręczając wypowiedzenie, zwrócił się do pracownika „proszę za 3 miesiące przyjść po odbiór świadectwa pracy”. W powyższej sytuacji pracownik może mieć wątpliwości, jak należy interpretować słowa pracodawcy. Uwzględniając jednak brak kategorycznego stwierdzenia, w którym pracodawca oświadczyłby, że zwalnia pracownika z obowiązku świadczenia pracy, należy przyjąć, że pracownik powinien stawić się kolejnego dnia w pracy w celu jej wykonywania. Więcej na ten temat przeczytasz w dalszej części artykułu -> Jak w praktyce stosować zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy po zmianach od 22 lutego 2016 r. Dołącz do grona naszych ekspertów! Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022

......................, Pan Decyzja w sprawie odmowy umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego Na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 10, art. 12 ust. 1 i 2, art. 25, art. 27 ust. 1 i 1a, art. 28, art. 30 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 1228) i art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 788) oraz art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1, art. 77, § 1, 1, art. 129 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267) POSTANAWIAM odmówić Panu umorzenia zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego powstałych na podstawie tytułów wykonawczych nr 4/2013 oraz 5/2013 z dnia r., UZASADNIENIE Zgodnie z art. 27 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r. poz. 1228 ), dłużnik alimentacyjny jest zobowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej, łącznie z ustawowymi odsetkami. Odsetki są naliczane od pierwszego dnia następującego po dniu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego, do dnia spłaty. Decyzją numer z dnia r. przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej: ........ reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego Panią ........ W okresie od 1 stycznia 2012r. do 30 września 2012r., wypłacono świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wys. zł. Prawo do w/w świadczeń ustalono w związku z bezskutecznością egzekucji zasądzonych alimentów /bezskuteczność egzekucji wynika z zaświadczenia wydanego przez Komornika Sądowego prowadzącego postępowanie egzekucyjne/. Wysokość przyznanych świadczeń ustalono zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz na podstawie tytułu wykonawczego: - Protokołu ugody Sądu Rejonowego w Suwałkach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia sygnatura akt wysokość świadczenia alimentacyjnego przyznanego wyrokiem Sądu: 350,00 zł miesięcznie na rzecz dziecka: ............... O przyznaniu w/w świadczeń został Pan poinformowany pisemnie. Zgodnie z art. 27 ust. 9 w/w ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w okresie, w którym osoba uprawniona otrzymuje świadczenia z funduszu alimentacyjnego komornik sądowy przekazuje wyegzekwowane od dłużnika kwoty zaliczane na poczet alimentów organowi właściwemu wierzyciela do wysokości wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami. Zgodnie z art. 28 w/w ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w okresie, w którym osoba uprawniona otrzymuje świadczenia z funduszu alimentacyjnego, z kwoty uzyskanej z egzekucji od dłużnika alimentacyjnego organ prowadzący postępowanie egzekucyjne zaspokaja w następującej kolejności: 1) należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej na podstawie ustawy – do ich całkowitego zaspokojenia, 2) należności powstałe z tytułu zaliczek alimentacyjnych wypłaconych osobie uprawnionej na podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej – do ich całkowitego zaspokojenia, 3) należności wierzyciela alimentacyjnego – do ich całkowitego zaspokojenia, 4) należności likwidatora funduszu alimentacyjnego powstałe z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych na podstawie ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym – do ich całkowitego zaspokojenia. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w .......prowadzący postępowanie egzekucyjne w Pana sprawie, w okresie świadczeniowym 2011/2012 nie wyegzekwował od Pana i nie przekazał na konto tutejszego Ośrodka żadnych kwot, które zostałyby zaliczone zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów na poczet należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W myśl art. 27 ust. 3 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Z uwagi na fakt, iż z dniem r. zakończył się okres świadczeniowy, na który obowiązywała decyzja Nr z dnia r. przyznająca Pani .......... świadczenia z funduszu alimentacyjnego, tut. Organ decyzją Nr z dnia r. zobowiązał Pana do zwrotu należności z tytułu wypłaconych osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego za okres od r. do w łącznej wysokości zł wraz z ustawowymi odsetkami w kwocie 207,55 zł (odsetki naliczone na dzień wystawienia decyzji) oraz dalszymi odsetkami do dnia zapłaty włącznie. W powyższej decyzji pouczono Pana, iż w przypadku nieuregulowania ustalonych należności w wyznaczonym terminie, zostaną one ściągnięte w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jak wynika z akt sprawy w/w decyzję odebrała Pana siostra Pani ....... w dniu r. – dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru. Od decyzji przysługiwało Panu prawo do wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu za pośrednictwem tut. Organu w terminie 14 dniu od daty doręczenia w/w decyzji. Nie skorzystał Pan z tego prawa. W dniu r. tut. Ośrodek wystosował do Pana Upomnienie nr 1/2013 z dnia r. na łączną kwotę zł ( należność główna + 260,29 zł odsetki ustawowe na dzień wystawienia upomnienia + 8,80 zł koszty upomnienia) wyznaczając Panu termin 7 dni do uregulowania zobowiązania od odebrania w/w upomnienia. Nie wywiązał się Pan z tego obowiązku w następstwie czego tut. Ośrodek w dniu r. wystawił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach tytuły wykonawcze Nr 4/2013 oraz Nr 5/2013. W dniu r. tut. Ośrodek otrzymał od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach pismo, z którego wynika iż w dniu r. zwrócił się Pan z pisemnym podaniem w sprawie umorzenia zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na podstawie tytułów wykonawczych nr 4/2013 oraz 5/2013. W związku z tym, że naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach nie jest organem właściwym do rozpatrzenia podania w w/w sprawie w dniu r. przekazał sprawę według właściwości do Wójta Gminy........ Prośbę o umorzenie uzasadnia Pan trudną sytuacja materialną i zdrowotną. W związku z powyższym tutejszy Ośrodek pismem znak z dnia zwrócił się z prośbą do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach, o przesłanie zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji świadczeń alimentacyjnych za okres ostatnich dwóch miesięcy. W dniu r. w odpowiedzi na pismo Komornik Sądowy przy Sądzie w Suwałkach, przesłał na adres naszego Ośrodka zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych, z którego wynika, że egzekucja okazała się bezskuteczna, zaś kwota zobowiązań Pana jako dłużnika alimentacyjnego na dzień wynosi: a) wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego zł, b) wypłaconych zaliczek alimentacyjnych zł, c) należności wierzyciela alimentacyjnego zł, d) należności likwidatora funduszu alimentacyjnego powstałe z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych przed dniem 1 maja 2004r., 0,00zł. Powstanie tego zadłużenia i obowiązek jego uregulowania jest następstwem zaniechania Pana, które polegało na nie wywiązywaniu się z obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, ustanowionego wyrokiem niezawisłego sądu; protokołu ugody Sądu Rejonowego w Suwałkach III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia sygnatura akt wyrokiem Sądu ustalono wysokość alimentów w wysokości 350,00 zł miesięcznie na dziecko: ..... ur...... r. Obowiązek alimentacyjny ciąży bezwzględnie na każdym z rodziców. Wynika to z faktu, że alimenty służą realizacji ochrony dobra dziecka poprzez zapewnienie środków na jego godziwe utrzymanie, wychowanie czy też edukację. Dobro dziecka jest wartością najwyższą, podlegającą konstytucyjnej ochronie ze strony państwa. Konstytucyjna zasada pomocniczości nakłada na państwo obowiązek wspierania osób ubogich, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb i nie otrzymują wsparcia od osób należących do kręgu zobowiązanych wobec nich do alimentacji. Ponieważ Pan nie wywiązywał się ze swojego obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, stało się ono uprawnione do świadczeń z funduszu alimentacyjnego w okresie od 2012-01-01 do 2012-09-30 w wysokości 350,00 zł miesięcznie, a także w bieżącym okresie od października 2012r., do września 2013r., w wysokości 350,00 zł miesięcznie. Fakt wypłaty z budżetu państwa świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz zasądzonych alimentów nie zwalnia Pana z obowiązku alimentacji wobec własnego dziecka. Skoro dłużnik nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań to powinien mieć świadomość, że jego zadłużenie będzie wzrastać i powinien się liczyć z koniecznością spłaty tych należności. Zgodnie z zapisem ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 1228), który mówi, że „ Organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną”. Przesłanką zastosowania umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego jest każdorazowo ustalenie przez organ w toku postępowania, że zachodzą „szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny zobowiązanego”. Szczególnie uzasadniony przypadek to sytuacja życiowa osoby lub rodziny, która ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że aż tak drastyczne tak dotkliwe w skutkach lub tak daleko ingerujące w plany życiowe zdarzenia nie należą do zdarzeń codziennych, ani nawet do zdarzeń nadzwyczajnych. Są przypadkami o wybitnych cechach, występują okazjonalnie, wymagają kumulacji wielu niefortunnych zbiegów, wydarzeń, wykraczają granicami przewidywalności poza wszelkie możliwości ludzkiej zapobiegliwości życiowej. Stanowisko to potwierdził NSA w wyroku z 28 sierpnia 2008 r. (IOSK 1416/07, niepubl.). W ocenie tut. Ośrodka za szczególnie trudną sytuacją rodziny muszą przemawiać względy społeczne niepełnosprawność, wielodzietność, klęska żywiołowa, zdarzenie losowe. Dodatkowo organ jest zobowiązany wziąć pod uwagę fakt, iż świadczenia pieniężne z funduszu alimentacyjnego pochodzą ze środków budżetowych. W toku postępowania tutejszy Ośrodek zwrócił się z prośbą do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Suwałkach o przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego i odebranie oświadczenia majątkowego oraz przeprowadzenie analizy budżetu domowego. Jak wynika z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego jest Pan rozwiedziony, prowadzi sam gospodarstwo domowe. Źródłem utrzymania jest zasiłek stały w wysokości .....zł, stałe wydatki miesięczne to: czynsz – 150 zł, żywność 450 zł, zakup leków – około 200-250 zł. Posiada Pan orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w ..... z dnia r. znak: ....... Z w/w orzeczenia wynika, że posiada Pan umiarkowany stopień niepełnosprawności, a orzeczony stopień ma charakter czasowy do dnia r. Również należy zauważyć, że od dnia r. odbywa Pan karę pozbawienia wolności w Areszcie Śledczym w Suwałkach jako skazany, która została przerwana w związku ze złym stanem zdrowia z dniem r. Fakt przebywania przez Pana w zakładzie karnym został spowodowany zamierzonym działaniem. Naganne Pana zachowania były sprzeczne z normami prawa karnego. Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 10 marca 2011r. (II SA/Bk3/11) - kara pozbawienia wolności jest efektem zabronionych działań i nie można jej uznać za sytuację wyjątkową, która zwalniałaby z płacenia alimentów. Sąd dodaje, że inaczej naganne działanie dłużnika, sprzeczne z przepisami kodeksu karnego, byłoby dodatkowo premiowane umarzaniem zaległości z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Ponadto z zaświadczenia o bezskutecznej egzekucji świadczeń alimentacyjnych wystawionego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach wynika, że nie dokonał Pan żadnej dobrowolnej wpłaty na poczet swojego zadłużenia, nie kontaktował się z kancelarią komornika ani nie dokonywał zapytań o stan postępowania egzekucyjnego. Tak więc w naszej ocenie nie zachodzą przesłanki do umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego. Przepis art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów stanowi, iż organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną. Możliwość umorzenia należności opiera się na uznaniu administracyjnym. W naszej ocenie zobowiązania jakie Pan posiada mogą wprawdzie nie pozwolić na samodzielne zaspokojenie swoich niezbędnych potrzeb i życia w warunkach odpowiadających godności człowieka, a także nie wyklucza się, że wystąpi konieczność sięgania przez Pana jako zobowiązanego do środków pomocy państwa. Jednakże otrzymywanie pomocy społecznej nie oznacza automatycznie obowiązku umorzenia przedmiotowych należności, gdyż art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie przewiduje, że okoliczność ta sama w sobie, z pominięciem rzeczywistej sytuacji dłużnika alimentacyjnego, stanowi samodzielną przesłankę umorzenia należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Powstanie zadłużenia i obowiązek jego uregulowania jest następstwem zaniechania przez stronę wywiązywania się wobec dziecka z obowiązku alimentacyjnego, a zabezpieczenie społeczne nie ma na celu przejmowania w całości kosztów utrzymania dzieci z rodziców na podatników. Należy zauważyć również, że organy podejmujące decyzję w sprawie umorzenia należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłacanych świadczeń winny uwzględniać i wyważyć nie tylko ważny interes strony, lecz również interes społeczny, który w tym przypadku stanowi dbałość o dobro dziecka. To na rodzicach zasadniczo ciąży podstawowy obowiązek zapewnienia opieki i utrzymania dziecka. Z zasady subsydiarności wyrażonej w zapisie Konstytucji RP wynika bowiem, że Państwo udziela pomocy dopiero wówczas, gdy rodzice nie są w stanie zapewnić środków na utrzymanie dziecka. Uprawnionym do świadczeń alimentacyjnych jest samo dziecko, na które winien łożyć dłużnik. We wstępie do ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ustawodawca wskazał, że „Wspieranie osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej z powodu niemożności wyegzekwowania alimentów należy łączyć z działaniami zmierzającymi do zwiększenia odpowiedzialności osób zobowiązanych do alimentacji”. Dłużnik alimentacyjny musi, zatem liczyć się z tym, że Państwo będzie dochodzić zwrotu wypłaconych świadczeń alimentacyjnych. Odnosząc się do akcentowanych przez Pana warunków życiowych wskazać trzeba, że stosownie do art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2012 r., poz. 788) zakres świadczeń alimentacyjnych zależy także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a zatem są one brane pod uwagę przez sąd powszechny przy ustalaniu wysokości alimentów. W przypadku pogorszenia się tych możliwości art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego daje podstawę do ubiegania się o zmianę orzeczenia w przedmiocie alimentacji. Tak więc poza możliwością umorzenia należności, dysponuje Pan również innymi instrumentami prawnymi, dopasowującymi wymiar zobowiązań alimentacyjnych do Pana aktualnej sytuacji życiowej. Zapis ustawy z dnia 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów określa zasady na podstawie których, organ właściwy dłużnika może umorzyć należności z funduszu alimentacyjnego; mówi, że „Organ właściwy dłużnika może umorzyć należności, o których mowa w pkt 1, 2 i 4 ustawy, w łącznej wysokości: 1) 30%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 3 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów; 2) 50%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 5 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów; 3) 100%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 7 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów”. Przed wydaniem niniejszej decyzji Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w ...... działając na podstawie § 1 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., Kodeksu Postępowania Administracyjnego ( Dz. U. z 2013 r. poz. 267.) zawiadomił Pana o możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłaszanych żądań w postępowaniu administracyjnym. Nie skorzystał Pan z tego prawa. W w/w okolicznościach oraz po wnikliwym rozpatrzeniu sprawy, tutejszy organ uznaje, iż Pana sytuacja dochodowa jakkolwiek jest trudna, to nie uzasadnia umorzenia ciążących na Panu należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej ...... działającej przez przedstawiciela ustawowego Panią ...... w okresie świadczeniowym 2011/2012. W oparciu o wyżej przytoczony zapis art. 30 ust. 2 ustawy z 7 września 2007r., o pomocy osobom uprawnionym do alimentów postępowanie administracyjne zostało zakończone wydaniem decyzji odmownej. W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji decyzji. ........................................................ (Imię, nazwisko , stanowisko służbowe osoby upoważnionej) POUCZENIE 1. Od niniejszej decyzji służy odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w ..... za pośrednictwem organu wydającego decyzję, w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji, 2. Informujemy, że wydanie decyzji odmawiającej umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego nie skutkuje tym, że w następnych okresach nie może Pan ubiegać o umorzenie. Po złożeniu podania o umorzenie, Organ wydający decyzję, każdorazowo zobligowany jest do sprawdzenia czy zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodzinnej i dochodowej zobowiązanego do zwrotu. Otrzymują: 1. Adresat, 2. a/a. Do wiadomości: - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Suwałkach; - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach; - Organ właściwy dłużnika – Prezydent Miasta Suwałk.

We współcześnie rozwiniętych stosunkach gospodarczych szczególnie ważną rolę odgrywa stopień ryzyka, związany z niewykonaniem zobowiązania przez nierzetelnego dłużnika. Z tego też względu wierzyciele często poszukują dodatkowych, prawnych zabezpieczeń dla spełnienia świadczenia albo wręcz uzależniają możliwość zawarcia umowy od zapewnienia przez dłużnika odpowiedniego zabezpieczenia. Nie budzi wątpliwość fakt, iż najskuteczniejszymi sposobami ochrony interesów wierzyciela są zabezpieczenia rzeczowe w postaci hipoteki bądź zastawu dłużnikowi będzie jednak brakować odpowiednich aktywów, które można by obciążyć zabezpieczeniem. W takich sytuacjach jedynym możliwym rozwiązaniem jest odwołanie się do zabezpieczeń o charakterze osobistym, prowadzące do powiększenia liczby podmiotów po dłużnej stronie takich konstrukcji cywilnoprawnych największą popularnością cieszą się wciąż: umowy poręczenia lub umowy (gwarancyjne) o świadczenie przez osobę poręczenia Umowa kumulatywnego przystąpienia do długuRównie skuteczną metodą okazuje się jednak być także umowa kumulatywnego przystąpienia do długu (zwaną także łącznym objęciem długu).Konstrukcja owa nie została uregulowana wprost w Kodeksie cywilnym, niemniej jednak dopuszczalność jej stosowania wywodzona jest z ogólnej zasady swobody umów (art. 3531 ona charakter stricte gwarancyjny. Prowadzi do zwiększenia ochrony wierzycieli poprzez zwielokrotnienie źródeł majątkowych, z których mogą oni dochodzić zaspokojenia swoich umowy o przystąpienie do długu jest przekształcenie podmiotowe w zobowiązaniu, polegające na powiększeniu grona dłużników. Pomiędzy pierwotnym dłużnikiem, a przystępującym powstaje stosunek solidarności, który ma swoje źródło w czynności prawnej. A zgodnie z art. 369 zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności przystąpienia do długu - WZÓR UMOWYZasadniczą różnicą pomiędzy przystąpieniem do długu, a przejęciem długu jest to, iż w pierwszym przypadku pierwotny dłużnik nie zostaje zwolniony z zaciągniętego zobowiązania. Dług ciążący na dotychczasowym dłużniku staje się także długiem przystępującego. Dlatego też sytuacja wierzyciela w żadnym wypadku nie ulega pogorszeniu, a co za tym idzie nie jest wymagana jego zgoda na zawarcie umowy przystąpienia. Odmiennie przy przejęciu długu (art. 519 gdzie następuje zamiana podmiotów po stronie dłużnika, aktywny udział wierzyciela jest wydatki związane z umową o przystąpienia do długu są kosztem uzyskania przychodu?Jak zabezpieczyć transakcję by w razie kłopotów skutecznie dochodzić swoich roszczeń?Zawarcie umowy przystąpienia do długu wywołuje podwójny skutek jednej strony przystępujący zaciąga własne zobowiązanie wobec drugiej strony czynności prawnej, które polega na obowiązku przystąpienia do drugiej strony sam fakt zawarcia umowy skutkuje wstąpieniem w pasywną stronę zobowiązania zabezpieczanego oraz tworzy zobowiązanie przystępującego do zaspokojenia wierzyciela głównego. Strony mogą jednakże w treści umowy inaczej określić zakres i moment czasowy wywoływanych przezeń skutków. Z faktu powstania solidarności biernej (solidarności po stronie dłużników), a na mocy art. 366 wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w całości lub części od każdego z dłużników lub od wszystkich wspólnie. Niewątpliwie zaspokojenie może nastąpić zarówno z majątku pierwotnego dłużnika jak i przystępującego. Wybór tego, z którego majątku dokona się egzekucji należy tylko i wyłącznie do wierzyciela. Ponadto w przypadku wykonania zobowiązania przez przystępującego, przysługują mu roszczenia regresowe wobec dłużnika, na podstawie art. 376 366 § 1. Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).§ 2. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają 376 § 1. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.§ 2. Część przypadająca na dłużnika niewypłacalnego rozkłada się między współdłużników. Przedmiotem umowy kumulatywnego przystąpienia mogą być wszelkie długi o charakterze ważności tejże czynności prawnej nie ma, zatem znaczenia to czy dług jest: pieniężny, niepieniężny, wynika z umowy albo z deliktu, jest długiem pochodzącym z czynności wadliwej lub długiem rolę w tym zakresie zajmują długi przyszłe. Przesłanką skuteczności przystąpienia do takiego długu jest jego odpowiednie zidentyfikowanie. Wymagane jest, zatem wskazanie stron oraz treści przyszłego stosunku prawego. Nie jest dopuszczalne przystąpienie do długów do długu przyszłego wykazuje dalekie podobieństwo do poręczenia za dług przyszły. Nie jest jednakże zasadne stosowanie analogii z przepisów o poręczeniu np. odwołanie poręczenia za dług przyszły – Art. 878§2 Inne różnice pomiędzy obiema instytucjami zostaną wyjaśnione w dalszej części. Umowa kumulatywnego przystąpienia może zaistnieć w różnych konfiguracjach podmiotowych Podstawowym modelem jest dokonanie czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem, a przystępującym. Jak była mowa wcześniej, dla skuteczności umowy nie jest wymagana zgoda wierzyciela, jednakże powinien on zostać powiadomiony o zwiększeniu liczby w pełni poinformowany wierzyciel może, bowiem skutecznie realizować swoje uprawnienia wynikające z solidarności biernej. Brak informacji może rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą za szkodę poniesioną przez się w doktrynie poglądy, iż powyższa forma umowy o przystąpienie nosi znamiona umowy na rzecz osoby trzeciej, która jest uregulowana w art. 393 O ile pojawienie się po stronie wierzycielskiej roszczenia w stosunku do przystępującego wskazuje na tożsamość obu konstrukcji, o tyle funkcjonowanie solidarności biernej daleko wykracza poza skutki przewidziane w art. 393 Nie można, zatem postawić prostego znaku równości pomiędzy kumulatywnym przystąpieniem a tzw. właściwą umową na rzecz osoby trzeciej. Objęcie długu wywołuje bowiem dalej idące 393 § 1. Jeżeli w umowie zastrzeżono, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej, osoba ta, w braku odmiennego postanowienia umowy, może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia.§ 2. Zastrzeżenie co do obowiązku świadczenia na rzecz osoby trzeciej nie może być odwołane ani zmienione, jeżeli osoba trzecia oświadczyła którejkolwiek ze stron, że chce z zastrzeżenia skorzystać.§ 3. Dłużnik może podnieść zarzuty z umowy także przeciwko osobie modelem jest zawarcie umowy pomiędzy wierzycielem, a przystępującym. Brak jest wymogu uzyskiwania zgody dotychczasowego dłużnika. Jego sytuacja albowiem nie tylko się nie pogarsza, ale wręcz ulega polepszeniu na skutek przysługiwania mu potencjalnych roszczeń regresowych wobec model przypomina swoją konstrukcją umowę poręczenia. Istnieje jednakże jedna podstawowa różnica pomiędzy nimi. Zobowiązanie poręczyciela jest subsydiarne i staje się wymagalne dopiero z chwilą opóźnienia się dłużnika głównego ze spełnieniem świadczenia. Ponadto poręczenie wykazuje się cechą akcesoryjności, która uzależnia istnienie i wysokości długu poręczyciela od długu dłużnika głównego. Przy kumulatywnym przystąpieniu wszyscy dłużnicy odpowiadają za całość zobowiązania (od chwili zawarcia umowy), aż do zaspokojenia. Różnicowanie odpowiedzialności odbywa się dopiero na etapie roszczeń regresowych. Przystąpienie nie wymaga także formy szczególnej, jaka przewidziana jest dla poręczenia (art. 522 oświadczenia woli podmiotu przystępującego powinien wynikać wyraźny zamiar wywołania skutków prawnych objęcia długu. Objęcie może dotyczyć całości lub części długu. W razie braku zawarcia postanowień w tym zakresie w umowie uznaje się, iż odpowiedzialność obejmuje całość świadczenia głównego wraz ze świadczeniami ubocznymi, które powstały przed zawarciem skutkiem zawarcia umowy przystąpienia jest wytworzenie się relacji solidarności dłużników. Na tej podstawie przystępujący nabywa niektóre prawa podmiotowe związane ze zobowiązaniem np. uprawnienie do wyboru świadczenia alternatywnego, prawo wyboru świadczenia w zobowiązaniu przysługują mu zarzuty osobiste oraz te, które są wspólne dłużnikom – art. 375 Umowa nie narusza tożsamości istniejącego zobowiązania, a więc nie wpływa na okres przedawnienia ani nie powoduje wygaśnięcia innych zabezpieczeń (tak przy przejęciu długu – art. 525 375 § 1. Dłużnik solidarny może się bronić zarzutami, które przysługują mu osobiście względem wierzyciela, jak również tymi, które ze względu na sposób powstania lub treść zobowiązania są wspólne wszystkim dłużnikom.§ 2. Wyrok zapadły na korzyść jednego z dłużników solidarnych zwalnia współdłużników, jeżeli uwzględnia zarzuty, które są im wszystkim 525 Jeżeli wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem lub ograniczonym prawem rzeczowym ustanowionym przez osobę trzecią, poręczenie lub ograniczone prawo rzeczowe wygasa z chwilą przejęcia długu, chyba że poręczyciel lub osoba trzecia wyrazi zgodę na dalsze trwanie przejaw kumulatywnego przystąpienia do długu uznaje się także potwierdzenie gwarancji bankowej. Takie potwierdzenie, dokonane przez bank, a dotyczące zobowiązania gwarancyjnego innego banku prowadzi do wykształcenia się solidarności biernej po stronie obydwu instytucji bankowych. Odpowiada, zatem w swoim kształcie konstrukcji przystąpienia.

Zdarza się, że w wyniku wielu sytuacji losowych i związanych z tym kłopotów część rolników boryka się z przejściowymi problemami finansowymi. Konsekwencją takich okoliczności bardzo często jest nieopłacanie składek na ubezpieczenie społeczne w KRUS. Na szczęście, dla co poniektórych istnieje opcja ich umorzenia. Na co w takiej sytuacji mogą liczyć osoby prowadzące własne gospodarstwo rolne?Rolnicy toną w długach, czyli posucha na wielu polach…Jakie są największe problemy polskich rolników? Susza, niskie ceny skupu niektórych produktów, długi okres oczekiwania na zapłatę od przetwórców, a także afrykański pomór świń. Do tego dochodzi widmo problemów finansowych wywołanych przez straty, zatory finansowe oraz zobowiązania, których rolnicy nie są w stanie spłacić. Te przyczyny – według Krajowego Rejestru Długów w 2018 roku zaowocowały łącznym zadłużeniem w branży rolniczej na kwotę, aż 412,5 mln zł!Wszystko wskazuje na to, że rolników czeka kolejny trudny rok. Zdecydowaną większość rolniczego długu – 266 mln zł stanowią należności wobec banków, firm windykacyjnych oraz funduszy sekurytyzacyjnych. I pomimo że średnie zadłużenie osoby z działalnością rolniczą wynosi, ok. 49 tys. zł to wśród rekordzistów-dłużników w KRD znajdują się i tacy, którzy wielokrotnie przekraczają tę kwotę. W tej kategorii przodują rolnicy z województw: śląskiego (10,7 mln zł), lubuskiego (7,3 mln zł), a także wielkopolskiego (7,2 mln zł)1. Dlatego jednym z rozwiązań, które może pomóc rolnikom, gdy znajdą się w beznadziejnej sytuacji materialno-bytowej jest wniosek o umorzenie podatku rolnego w KRUS lub ewentualnie – rozłożenie tych płatności na raty. Czym w ogóle są składki KRUS?Rolnik i działalność gospodarcza – składki KRUSRolnicy, którzy prowadzą działalność gospodarczą zazwyczaj korzystają z ubezpieczenia rolniczego w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Jej działanie dokładnie regulują przepisy Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników z roku2. W świetle prawa jej zadaniem jest więc rozstrzyganie spraw związanych z ubezpieczeniem społecznym osób aktywnych gospodarczo, kontrola opłacania składek na te świadczenie oraz:Przyznawanie i wypłata środków pieniężnych z ubezpieczeń: emerytalno-rentowego oraz wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego,Prowadzenie działalności prewencyjnej na rzecz popularyzowania zasad bezpieczeństwa pracy w gospodarstwach rolnych,Likwidowanie zagrożeń w miejscu pracy i życia rolników,Prowadzenie dobrowolnej, nieodpłatnej rehabilitacji leczniczej dla osób uprawnionych do świadczeń KRUS – zagrożonych niezdolnością do pracy lub trwale bądź okresowo niezdolnych do pracy w gospodarstwie KRUS wykonuje wiele dodatkowych zadań zleconych przez państwo, np.:Realizuje świadczenia kombatanckie dla inwalidów wojennych,Obsługuje ubezpieczenia zdrowotne rolników, ich domowników, emerytów i rencistów, a także członków ich rodzin. W ten sposób pełni na poczet NFZ – funkcję płatnika składek na te obejmuje ubezpieczenie społeczne KRUS?Ubezpieczenie społeczne KRUS obejmuje nie tylko rolników. Dotyczy również:Domowników w rozumieniu przepisów Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, którzy jednocześnie spełniają warunki objęcia takim świadczeniem,Osób pobierających rentę lub emeryturę rolniczą,Domowników niepodlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy Ustawy oraz niezwiązanych żadnym ubezpieczeniem zdrowotnym z innego tytułu,Członków rodzin rolników, domowników, emerytów, rencistów, którzy zostali przez nich zgłoszeni do świadczenia,Pomocników rolnika – czyli osoby odpłatnie udzielające pomocy rolnikowi na podstawie umowy o pomocy przy zbiorach. Może to być, np. drugi rolnik, małżonek rolnika lub domownik prowadzący własne gospodarstwo do ubezpieczenia rolniczego składa się w Kasie właściwej, miejscu położenia gospodarstwa wynosi składka na ubezpieczenie zdrowotne?Rolnik prowadzący działalność gospodarczą ma obowiązek uiszczania składek za wszystkie osoby podlegające ubezpieczeniu w jego gospodarstwie. Od 1 października 2009 roku naliczane są one w wymiarze miesięcznym. Wysokość składek na ubezpieczenie społeczne rolników w zakresie:ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego wynosi – 42 zł miesięcznie za każdą osobę podlegającą temu ubezpieczeniu przez cały miesiąc. Z kolei osoby na specjalny wniosek, w ograniczonym zakresie opłacają miesięcznie 1/3 pełnej składki – czyli 14 zł,Emerytalno-rentowe – podstawowa miesięczna składka to koszt 91 zł rolników posiadających gospodarstwo powyżej 50 ha wyróżniona jest dodatkowa miesięczna składka na ubezpieczenie, która wynosi:110 zł dla gospodarstw rolnych do 100 ha przeliczeniowych,219 zł dla gospodarstw rolnych pow. 100 ha do 150 ha przeliczeniowych,329 zł dla gospodarstw rolnych pow. 150 ha do 300 ha przeliczeniowych,438 zł dla gospodarstw rolnych pow. 300 ha składek na ubezpieczenie zdrowotne dla:Rolnika, małżonka rolnika, domownika w gospodarstwie rolnym o powierzchni 6 ha lub więcej wynosi 1 zł miesięcznie, za każdy pełny hektar przeliczeniowy,Domownika w gospodarstwie rolnym, który stanowi samoistny dział specjalny produkcji rolnej, a także pomocnika rolnika równa się 142 zł miesięcznie,Rolników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej wynosi 189 zł a ZUS – co rolnik powinien wiedzieć?Rolnik aktywnie działający w branży rolniczej – w niektórych przypadkach może przejść z opłacania składek do KRUS na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Konieczne jest to wtedy, gdy zostanie przekroczony limit podatku dochodowego od prowadzonej działalności. Natomiast – chcąc pozostać nadal przy składkach w KRUS-ie, często zmuszony jest zrezygnować z działalności gospodarczej. Co więcej – składki odprowadzane do KRUS są znacznie niższe niż w ZUS. Dlatego – prowadząc działalność gospodarczą i jednocześnie będąc rolnikiem należy dokładnie pilnować osiąganych dochodów. Wtedy to rozwój biznesu nie będzie łączył się z rezygnacją, z atrakcyjniejszego ubezpieczenia w z art. 5a Ustawy o ubezpieczeniu społecznym4– każda osoba prowadząca gospodarstwo rolne może kontynuować pozarolniczą działalność. Są tylko pewne warunki:Rolnik musi podlegać ubezpieczeniu KRUS, nieprzerwanie od przynajmniej 3 lat,Nie może być również emerytem ani rencistą ani posiadać ustalonych uprawnień świadczeń z ubezpieczeń społecznych,Nie jest pracownikiem żadnej firmy,Złożył w Kasie powiadomienie o kontynuacji ubezpieczenia w terminie 14 dni od rozpoczęcia wykonywanej działalności. Okres ten jest nieprzekraczalny!Kwota graniczna podatku dochodowego za ubiegły rok podatkowy, z innej działalności gospodarczej w 2019 roku nie powinna przekraczać 3376 w spłacie składek KRUS – co robić?Czasem zdarzają się jednak takie sytuacje w życiu człowieka – kiedy to z powodu różnych przeciwności losu może dojść do zaniechania regulowania płatności w ustalonym terminie. Efektem tego jest zaległy dług powiększony o odsetki za każdy dzień jeśli rolnik znajduje się w trudnej sytuacji życiowej i materialnej uniemożliwiającej mu opłacanie składek na czas bądź z tytułu nagromadzonego zadłużenia – to ma prawo zwrócić się do najbliższej placówki terenowej lub oddziału regionalnego KRUS o zastosowanie ulgi w spłacie. W myśl tego może to być:Podanie o rozłożenie płatności na ratyOdroczenie terminu płatności bieżącej składkiZmniejszenie wysokości wcześniej ustalonych ratCałkowite bądź częściowe umorzenie zadłużeniaPliki do pobraniaWzór wniosku jest dostępny do pobrania bezpłatnie, w wersji edytowalnej w formacie DOC oraz pliku do druku (PDF):Wzór wniosku o umorzenie składek KRUS – co napisać w uzasadnieniu?Należy precyzyjnie opisać stan faktyczny sprawy (w jakich termiach składki nie były opłacane, jaka jest ich wysokość, dlaczego zaprzestano ich opłacania), powołać się na dowody, w tym przedstawić aktualne możliwości zarobkowe i finansowe wnioskodawcy (jaki majątek posiada wnioskodawca, jakie ma dochody, koszty utrzymania siebie i rodziny, stałe wydatki) oraz wskazać wszelkie przyczyny i przesłanki uzasadniające umorzenie składki (np. nieurodzaj spowodowany suszą, intensywne opady, szkodniki, nadzwyczajne koszty, itp.).Wzór wniosku o umorzenie składek KRUS – załączniki i uwagiZałączniki: należy w punktach wymienić dokumenty, które zostaną załączone do niniejszego wniosku, celem wykazania zasadności umorzenia składki; należy załączyć także dokumenty dotyczące sytuacji majątkowej napisany kursywą należy usunąć;Z faktu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników wynika konieczność opłacania miesięcznych składek, a zaniechanie regulowania tych należności w określonym, ustawowym terminie płatności, bądź zapłacenie ich w niepełnym wymiarze, skutkuje powiększeniem wymiaru składki o odsetki naliczane za każdy dzień zwłoki. Rolnik znajdujący się w trudnej sytuacji życiowej lub finansowej, uniemożliwiającej terminowe regulowanie wpłat składek lub jeżeli z tytułu nie opłaconych w terminie składek powstało zadłużenie, może zwrócić się do KRUS-u, z wnioskiem o umorzenie prawna: art. 41a § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. t. j. z dnia z późn. zm.), który stanowi, iż Prezes Kasy lub upoważniony przez niego pracownik Kasy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem zainteresowanego, na jego wniosek, uwzględniając możliwości płatnicze wnioskodawcy oraz stan finansów funduszów emerytalno-rentowego i składkowego, może:odroczyć termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie, rozłożyć ich spłatę na raty lub umorzyć w całości lub w części;umorzyć należności Kasy z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub wniosku o umorzenie należności wobec KRUS należy przede wszystkim wykazać własny interes, opisać szczegółowo stan faktyczny sprawy, przedstawić wszelkie argumenty uzasadniające pozytywne rozpoznanie wniosku, a także przedstawić szczegółowo dowody na poparcie swoich o umorzenie należności wobec KRUS należy wysłać na adres właściwego oddziału KRUS przesyłką poleconą zachowując dowód nadania, wniosek należy zaadresować do Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia istotne, KRUS nawet przy spełnieniu przez wnioskodawcę wszystkich koniecznych warunków, nie ma obowiązku umorzenia składek. Jest to bowiem decyzja o charakterze uznaniowym, a od podjętych w tej kwestii rozstrzygnięć nie przysługuje odwołanie do sądu o umorzenie podatku rolnego – przyczynyNa mocy art. 41a Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników5, KRUS może umorzyć zaległe składki, tzw. uzyskanie ulgi – lecz dokona tego jedynie na wniosek zadłużonego rolnika. Wymagana jest więc, czynna inicjatywa wnioskodawcy. W złożonym dokumencie należy wyróżnić przede wszystkim przyczyny istnienia długu oraz wskazanie preferencyjnych możliwości płatniczych. Każda przedstawiona okoliczność musi zostać dokładnie udowodniona, np. poprzez zeznania świadków, załączniki, oględziny czy opinie biegłych. Jednocześnie trzeba pamiętać, że nie każdy dowód będzie wystarczającą podstawą do umorzenia zaległości. Kiedy istnieje duże prawdopodobieństwo umorzenia?Z reguły przyjmuje się, że są to wszelkiego rodzaju klęski żywiołowe, jak: susza, huragan czy powodzie, a także zdarzenia losowe, np. pożar oraz wszelkie przesłanki, które dotyczą bezpośrednio złego stanu zdrowia ubezpieczonego i wpływają na jego trudną sytuację ekonomiczną. Jako przykładowy argument można również podać utratę szansy na dalsze zarobkowanie. Dlatego umorzenie składek nastąpi jedynie wtedy, gdy zostanie wskazany ważny interes rolnika lub interes publiczny. Pod tym drugim pojęciem może kryć się sytuacja, w której uregulowanie długu wymaga sięgania po środki z pomocy społecznej państwa. Zatem jest jedynym sposobem na zaspokojenie potrzeb materialnych. Należy jednak brać pod uwagę, że KRUS za wystarczającą przesłankę uznaje głównie klęski żywiołowe niszczące cały dorobek życia. Nie istnieje również górna ani dolna granica umorzenia. W związku z tym zawsze istnieje szansa na umorzenie każdej kwoty!Umorzenie składek KRUS – co jeszcze warto wiedzieć?Artykuł 41a Ustawy wspomina także o jednostkach upoważnionych do umorzenia zaległości rolniczych. Może to być Prezes KRUS, ale także każdy upoważniony do tego pracownik instytucji. Nie oznacza to jednak, że każdy wniosek musi zostać pozytywnie rozpatrzony – a co za tym idzie, nie każdy dostąpi możliwości umorzenia gdy rolnik uzyska decyzję odmowną to jeszcze nic straconego. Jak wcześniej wspomnieliśmy – istnieje szansa na rozłożenie długu na raty. Jednak i tutaj niezbędny jest wniosek dłużnika, który musi wskazać powody powstania zatoru płatniczego. KRUS w tej kwestii nie działa samodzielnie i wymaga w tym celu inicjatywy rolnika. Istotna jest także konkretna argumentacja, powołania się na określone okoliczności – najlepiej poparte dowodami, a także planowanym sposobem uregulowania należności. W związku z tym, że nie każdy powód jest podstawą do rozłożenia płatności na raty – w przypadku odrzucenia wniosku można jeszcze wnosić o odroczenie terminu w KRUS a pracaOsoba ubezpieczona w KRUS równie dobrze może „dorabiać” podejmując pracę na umowę zlecenie czy dzieło. Z kolei wykonywanie zajęcia na mocy umowy o pracę jednoznacznie wiąże się z obowiązkowym ubezpieczeniem w ZUS. W praktyce oznacza to utratę uprawnień w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia najlepszym rozwiązaniem na dodatkową pracę są umowy cywilnoprawne. Jednak i w tym przypadku należy spełnić jeden istotny warunek. Wysokość przychodu zleceniobiorcy nie może przekroczyć sumy równej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. W 2019 roku jest to kwota 2250 zł brutto. Ponadto rolnik podejmujący dodatkowe zajęcie musi zgłosić ten fakt w KRUS. Ma to bowiem kluczowe znaczenie na prawo do świadczeń i ubezpieczenia zdrowotnego. Przedawnienie składek KRUSNależności z tytułu składek, zgodnie z Ustawy6 ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat – licząc od dnia, w którym stały się wymagalne. Natomiast przedawnieniu nie ulegają należności, które są zabezpieczone hipoteką! Po upływie terminu przedawnienia, mogą być jednak egzekwowane wyłącznie z przedmiotu hipoteki do wysokości zaległych składek i odsetek, które liczone są do dnia bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony w momencie, gdy KRUS podejmie jakąkolwiek czynność zmierzającą do wyegzekwowania należności z tytułu składek. Zostaje przerwany również podczas ogłoszenia upadłości. Warty uwagi jest fakt, że 5-letni termin przedawnienia dotyczy jedynie składek, które stały się wymagalne po roku. Te, które swój bieg rozpoczynają wcześniej, a więc przed 2012 rokiem, tracą swoją ważność jeszcze w świetle „starych” przepisów – czyli po upłynięciu 10 także:Jak długo ZUS może dochodzić swoich należności? Zaległe składki a ZUS!Kto może być poręczycielem dotacji z Urzędu Pracy? Dotacje pod lupą!Kryterium dochodowe MOPS 2019 – co to jest i jaka jest jego wyskość?Uzasadnienie wniosku o spłatę ratalną zadłużenia. Jak napisać?1.

Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy zostało uregulowane w art. 362 Kodeksu pracy. Pracodawca jednostronnie podejmuje decyzję w tej sprawie. Może jednak przychylić się do wniosku. Nie ma możliwości udzielenia na ten czas urlopu wypoczynkowego. Jakie wynagrodzenie należy się pracownikowi? Jak wygląda wzór zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy? Czy pracodawca może cofnąć swoją decyzję? Zwolnienie z pracy podczas okresu wypowiedzenia Co do zasady pracownik wykonuje swoją pracę podczas okresu wypowiedzenia aż do momentu rozwiązania umowy o pracę, czyli do momentu upływu tego okresu. Za ten czas otrzymuje normalne wynagrodzenie przewidziane w umowie o pracę. Kodeks pracy przewiduje jednak odstępstwa od tej reguły. Jednym z nich jest możliwość jednostronnego zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy przez pracodawcę. Skorzystanie z takiej możliwości może być podyktowane dostępem do ważnych informacji finansowych firmy bądź przejściem pracownika do konkurencji. Reguluje to art. 362 Kodeksu pracy: „W związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. W okresie tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.” Przepis ten został wprowadzony do ustawy kodeksowej dopiero 22 lutego 2016 r. Wcześniej również stosowano zwolnienie pracownika z obowiązku pracy w okresie wypowiedzenia, ale takie działanie nie miało wówczas żadnej podstawy prawnej, co mogło się wiązać z licznymi problemami natury prawnej. Polecamy produkt: Multimedialny pakiet wiedzy: 6 kluczowych zmian 2019 – KADRY. Warto zaznaczyć, że zwolnienie nie musi dotyczyć całego okresu wypowiedzenia. W zależności od potrzeb pracodawcy może obejmować tylko część okresu wypowiedzenia (a nawet konkretne dni tygodnia czy godziny pracy). Pracownik może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o zwolnienie go z obowiązku wykonywania pracy. Wniosek ten nie jest jednak w żaden sposób wiążący. Pracodawca może więc podjąć decyzję o zwolnieniu z własnej inicjatywy bądź z inicjatywy samego zainteresowanego pracownika. Nie ma przy tym znaczenia, kto wypowiedział umowę. Uważa się, że zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy powinno mieć formę pisemną. W takim oświadczeniu pracodawca wyraźne określa okres niewykonywania pracy przez pracownika (np. wskazuje konkretny tydzień, miesiąc, cały okres wypowiedzenia). Wynagrodzenie za okres zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 10 listopada 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy za czas zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy pracownik otrzymuje wynagrodzenie obliczane jak za czas urlopu wypoczynkowego. Cofnięcie zwolnienia pracownika ze świadczenia pracy Gdyby pracodawca zwolnił pracownika z obowiązku świadczenia pracy, a następnie chciał, aby ponownie wrócił do pracy, musi pamiętać, że nie może tego zrobić jednostronnie. W takim przypadku nic nie uzasadnia żądania pracodawcy powrotu do wykonywania pracy przez pracownika. Nawet szczególne potrzeby pracodawcy, braki kadrowe nie stanowią podstawy do wezwania pracownika do pracy. Jedyną możliwością jest dojście z nim do porozumienia. Zgoda pracownika na powrót do pracy jest w tej sytuacji niezbędna. Pracownik może w porozumieniu z pracodawcą zrezygnować ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia i wrócić do pracy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca, w razie wystąpienia potencjalnych problemów kadrowych, zachęcił pracownika do powrotu do pracy wyższym wynagrodzeniem np. w postaci premii. Strony powinny uzgodnić to w porozumieniu o rezygnacji ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy przez pracownika. Zwolnienie z pracy a urlop W świetle Kodeksu pracy urlop wypoczynkowy udziela się na dni pracy danego pracownika. W związku z tym zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy na cały okres wypowiedzenia pozbawia możliwości udzielenia urlopu w czasie wypowiedzenia. W takiej sytuacji pracodawca powinien wypłacić pracownikowi ekwiwalent za niewykorzystany urlop. Z drugiej strony pracodawca może wcześniej podjąć decyzję o udzieleniu urlopu w okresie wypowiedzenia, a na pozostały czas okresu wypowiedzenia zwolnić z obowiązku świadczenia pracy. Okres urlopu i okres zwolnienia z pracy mogą następować bezpośrednio po sobie. Pracodawca może zobowiązać pracownika do wykorzystania całego zaległego urlopu wypoczynkowego i urlopu bieżącego proporcjonalnie do okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym (liczonego do dnia rozwiązania umowy o pracę czyli upływu okresu wypowiedzenia). Jest uprawniony przy tym do wskazania konkretnych dni wykorzystania urlopu. Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia - wzór Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy – POBIERZ WZÓR >>> Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2018 poz. 917) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 10 listopada 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy ( z 2015 r., poz. 2000)

Rozwiązanie umowy o pracę często budzi wiele negatywnych emocji, szczególnie gdy jest to decyzja jednej ze stron - pracownika lub pracodawcy. Wówczas jedynym sensownym wyjściem na uniknięcie napiętej atmosfery jest zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy zatrudnionej osoby. Co mówią na ten temat przepisy?Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy - kiedy można zastosować?Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracownik może zostać zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, jednak warunkiem zastosowania takiego rozwiązania jest wypowiedzenie umowy po pracę, a zwolnienie dotyczy jedynie okresu wypowiedzenia. Co ważne, przy zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy nie ma znaczenia:- czas, na jaki była zawarta umowa,- staż pracy u danego pracodawcy,- to, która ze stron wypowiedziała zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy wpływa na wynagrodzenie?Za cały okres zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy osoba zatrudniona zachowuje prawo do wynagrodzenia. Pomimo nieobecności w pracy pracownik otrzyma pensję liczoną w taki sam sposób jak za urlop wypoczynkowy. Oznacza to, że na wysokość wypłaty za czas zwolnienia prócz wynagrodzenia zasadniczego będą wpływ miały również inne składniki, wśród których można wymienić:premie regulaminowe,prowizje,dodatki za nadgodziny,dodatki za pracę w nocy,dodatki stażowe, funkcyjne przypadku dodatkowych składników wynagrodzenia brany jest pod uwagę okres 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozwiązania umowy o pracę. Przykład 1. Pracodawca wypowiedział umowę o pracę pani Alinie 6 maja 2022 r. z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, który kończy się 21 maja 2022. Przez pierwszy tydzień okresu wypowiedzenia pracownica jest zobowiązana do wykorzystania urlopu, a przez kolejny tydzień jest zwolniona z obowiązku świadczenia pracy. Przez ostatnie miesiące miała wypłacaną premię regulaminową w wysokości:luty - 500 zł, marzec - 700 zł, kwiecień - 600 zł,razem 1800 przepracowała 504 godz., w tym:luty - 160 godz., marzec - 184 godz., kwiecień - 160 maju pani Alina przebywała na urlopie wypoczynkowym 40 godz. i przez 40 godz. była zwolniona ze świadczenia pracy. W takiej sytuacji wynagrodzenie za urlop należy policzyć za 80 godz. W takiej sytuacji sumę zmiennych składników roszczeniowych dzielimy przez liczbę godzin, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona podstawa:1800,00 zł / 504 godz. = 3,57 zł x 80 godz. urlopu = 285,60 zł wynagrodzenie za 80 godz. wyliczone ze takiej sytuacji pracownik otrzyma wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkowym wynagrodzeniem wyliczonym ze składników zmiennych. Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy a urlop wypoczynkowyPracodawca musi pamiętać również, że przy rozwiązaniu umowy o pracę trzeba także rozstrzygnąć kwestię urlopu wypoczynkowego pracownika. Dlatego zanim podejmie się decyzję o zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy, najlepiej będzie w pierwszej kolejności wysłać taką osobę na urlop wypoczynkowy. Przełożony nie może bowiem udzielić urlopu w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Jeżeli pracownik nie wykorzysta pozostałego mu urlopu, konieczne będzie naliczenie mu dodatkowego świadczenia w postaci ekwiwalentu za ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracyPoprzednie założenia dawały pracodawcy możliwość odwołania zwolnienia oraz przywrócenia pracownika do pracy. Było to niezwykle kłopotliwe szczególnie w przypadku, gdy zatrudniony podpisał już umowę z inną firmą i chciał podjąć w niej pracę. Pracodawca został jednak pozbawiony takiego przywileju - po decyzji o zwolnieniu nie ma prawa żądać, aby pracownik ponownie podjął się pracy w jego zakładzie. Nie niesie to tym samym żadnych konsekwencji dla pracownika - w czasie zwolnienia może rozpocząć karierę zawodową u innego zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy trzeba konsultować z pracownikiem?Przed zmianami zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy mogło mieć miejsce, o ile pracownik wyraził na to zgodę i musiało to być podyktowane szczególnym interesem pracodawcy. Nowe przepisy stanowią wyraźnie, że nie trzeba już porozumienia stron w tej kwestii, bowiem decydujący głos należy tutaj do z obowiązku świadczenia pracy jest jedynie uprawnieniem pracodawcy - nie jest on zobligowany do jego ważne, pracodawca powinien przekazać podwładnemu informację dotyczącą zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia w formie pisemnej.

Prowadzenie własnej działalności gospodarczej nie jest rzeczą prostą. Wystarczy niewielki błąd czy nawet splot niefortunnych wydarzeń, zupełnie niezależnych od przedsiębiorcy, aby popadł on w spiralę zadłużenia. Nierozważna inwestycja, podwyższenie podatków, nieopłacone faktury przez kluczowych kontrahentów, opóźnienie w dostawie, produkcja towarów posiadających wady czy wreszcie zamknięcie gospodarki lub zapaść na rynku, na którym działa firma. Zdarzenia te, występując łącznie lub osobno, mogą stanowić mały „kamyczek”, który zapoczątkuje lawinę zadłużenia. Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej ma ten minus, że za wszelkie zobowiązania przedsiębiorca odpowiada całym swoim majątkiem, co w sytuacji posiadania przez niego rodziny może odbić się negatywnie również na jego najbliższych. Czy za długi przedsiębiorcy zawsze musi odpowiadać także jego rodzina? Czy da się zapobiec takiej sytuacji? Nad tym zagadnieniem zastanowimy się w niniejszym gospodarcza w formie jednoosobowejJednoosobowa działalność gospodarcza jest najczęściej wybieranym rodzajem przedsiębiorstwa. Założenie firmy w tej formie jest szybkie, tanie i w zasadzie niewymagające od przedsiębiorcy szczegółowej znajomości prawa. Firma nie wymaga kapitału zakładowego czy sporządzania umowy lub statutu. Wszystkie formalności można załatwić podczas jednego posiedzenia przed komputerem. Wystarczy jedynie zarejestrować się w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz zgłosić powyższe do Urzędu Skarbowego, a także ZUS. Jednak niewielu przedsiębiorców, decydując się na założenie firmy w ten sposób, zastanawia się nad ewentualnymi konsekwencjami swojego działania. Nie jest tu mowa wyłącznie o swojej sytuacji materialnej, ale również o sytuacji swojej rodziny. Odpowiedzialność za długi przedsiębiorcy całym swoim majątkiem jest wyraźnym powodem, aby przed rozpoczęciem sporządzania wniosku o rejestrację w CEIDG, przedsiębiorca ten usiadł i zastanowił się, jak zabezpieczyć finansowo siebie, swojego małżonka, oraz dzieci na wypadek, gdyby jednak biznes nie poszedł tak, jak to początkowo przedsiębiorcyCo do zasady nie istnieją większe różnice między majątkiem jednoosobowej firmy a majątkiem prywatnym przedsiębiorcy. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania firmy w sposób nieograniczony. Oznacza to mniej więcej tyle, że wierzyciel przedsiębiorstwa i wierzyciel osobisty przedsiębiorcy mają prawo do zaspokojenia należnych im wierzytelności z majątku firmy oraz majątku prywatnego przedsiębiorcy. Warto dodać, że nie występuje tu tzw. odpowiedzialność subsydiarna, przez co wierzyciel nie ma obowiązku w pierwszej kolejności próbować egzekucji z majątku firmy, a dopiero w przypadku jej bezskuteczności zwracać się wobec majątku prywatnego dłużnika. Z prawnego punktu widzenia dla wierzyciela nie ma znaczenia, czy dany składnik majątkowy dłużnika został nabyty przed, w czasie, czy po założeniu firmy, czy też wchodzi do majątku prywatnego, którego nabycie nie miało związku z prowadzoną działalnością. Wierzyciel za długi firmy może np. egzekwować swoją wierzytelność z mieszkania odziedziczonego przez przedsiębiorcę po przedsiębiorcy a rozdzielność majątkowaZdecydowana większość przedsiębiorców będących w małżeństwie nie reguluje kwestii ustroju małżeńskiego. Może okazać się to błędem, choć nie tak dużym, jak wydaje się to na pierwszy rzut oka. W chwili zawarcia związku małżeńskiego między stronami tego stosunku prawnego tworzy się małżeńska wspólność majątkowa. Do majątku wspólnego zalicza się w szczególności wynagrodzenie za pracę i dochody działalności gospodarczej każdego z małżonków, a także dochody z majątku wspólnego oraz z majątków osobistych każdego z małżonków. Oprócz wspólnej masy majątkowej małżonkowie posiadają także majątki osobiste. W ich skład wchodzą przedmioty nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, składniki majątku służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, nagrody za osobiste osiągnięcia czy też świadczenia uzyskane z tytułu odszkodowania lub zadośćuczynienia. Jak widać, nawet przy „wyborze” wspólności majątkowej, majątki osobiste mogą być naprawdę pokaźne. Brak rozdzielności majątkowej może prowadzić do tego, że wierzyciel będzie w stanie prowadzić egzekucję nie tylko z majątku osobistego dłużnika, ale również z majątku wspólnego małżeństwa. Jest to możliwe jednakże jedynie w sytuacji, kiedy małżonek przedsiębiorcy wyraził zgodę na zaciągnięcie zadłużenia przez partnera. Brak zgody oznaczać będzie, że egzekucja może być prowadzona jedynie wobec majątku osobistego przedsiębiorcy. Jeżeli jednak małżonek dłużnika wyrazi zgodę na zaciągnięcie danego zobowiązania, będzie za nie odpowiadał, lecz tylko składnikami wchodzącymi do majątku wspólnego. Małżonek nigdy nie odpowiada za zobowiązania partnera majątkiem jednak przedsiębiorca wraz z małżonkiem zdecydują się na popularną intercyzę, czyli umowny ustrój rozdzielności majątkowej, majątek partnera dłużnika będzie nie do ruszenia, również ten, który przy wspólności wchodziłby do majątku wspólnego małżonków. Stanowi on bowiem oddzielną masę majątkową, z której wierzyciel nie ma możliwości egzekwowania swoich wierzytelności. Należy jednak pamiętać, że ustanowienie rozdzielności majątkowej w czasie trwania małżeństwa, a po powstaniu zobowiązania (nawet jeszcze niewymagalnego) nie uratuje już sytuacji. W przypadku wszczęcia postępowania egzekucyjnego zaspokojenie wierzyciela będzie odbywało się zgodnie z zasadami wskazanymi we wcześniejszych widać, nie zawsze utrzymanie wspólności majątkowej będzie oznaczało ryzyko dla rodziny. Jeżeli przedsiębiorca jest jedynym żywicielem rodziny, może się okazać, że rozdzielność majątkowa mogłaby przynieść większą stratę, gdyż wierzyciel rościłby prawa do całego dochodu uzyskiwanego przez przedsiębiorcę. W przypadku wspólności majątkowej wszystko to, co wchodzi do masy wspólnej małżeństwa, może udać się wyłączyć spod egzekucji. Nie jest jednak tak, że wierzyciel nie mogąc zaspokoić się z majątku wspólnego dłużnika i jego małżonka, zostaje bez dalszych instrumentów prawnych. Wierzyciel ma prawo zwrócić się do sądu z wnioskiem o ustalenie przymusowej rozdzielności majątkowej. Warunkiem jest uprawdopodobnienie przez wierzyciela, że zaspokojenie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków. Taka potrzeba zachodzi, gdy majątek osobisty dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie roszczeń wierzyciela, a ten nie ma prawnej możliwości skierować egzekucji do majątku wspólnego z uwagi na brak uzyskania zgody małżonka dłużnika na zaciągnięcie rodzica a wierzytelności alimentacyjnePrzedsiębiorca może nie trwać w małżeństwie, może nigdy się na nie zdecydować, albo być już po rozwodzie. Nie oznacza to jednak, że nie może posiadać rodziny. Co zatem w sytuacji, gdy posiada on dziecko, względem którego ma zobowiązania alimentacyjne?Warto uspokoić wierzycieli alimentacyjnych, należności te korzystają z pierwszeństwa w zaspokojeniu w przypadku zbiegu z innymi długami. Co więcej, zobowiązany do alimentacji ma wpływ na wysokość alimentów. Oznacza to zatem, że w przypadku wielości wierzycieli i wysokiego zadłużenia, sposobem na zabezpieczenie dzieci może okazać się wyrażenie zgody na zwiększenie obowiązku alimentacyjnego. W sytuacji, gdy przedsiębiorstwo ma zostać spieniężone w celu zaspokojenia wierzycieli, warto zadbać, aby dzieci otrzymały jak najwyższe rodzica a możliwość egzekwowania z majątku dzieckaCo do zasady małoletnie dzieci nie mają swoich majątków, gdyż nie uczęszczają do pracy i nie zakładają własnej działalności. Są jednak przypadki, kiedy dzieci generują zyski bądź dziedziczą znaczne majątki. Nie jest w końcu rzadkością, że małoletni grają w filmach lub spotach reklamowych czy aktualnie prowadzą profile społecznościowe przynoszące wysokie dochody. Niekiedy również dziadkowie, przepisując majątek, pomijają swoje dzieci i dokonują darowiznę bezpośrednio na rzecz wnucząt. Czy w takich sytuacjach wierzyciel może egzekwować z majątku dziecka?Tutaj sytuacja jest prosta, prawo polskie postuluje zasadę osobistej odpowiedzialności za długi, z drobnymi wyjątkami. Majątek dziecka należy traktować jak majątek osobisty współmałżonka. Wierzyciel w żadnym wypadku nie jest w stanie przeprowadzić efektywnej egzekucji z majątku małoletniego, który nie jest dłużnikiem. Kodeks rodzinny i opiekuńczy wskazuje, że rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku. Jednocześnie rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko. Oznacza to, że jakakolwiek próba zabezpieczenia długu na majątku dziecka wymagałaby zgody sądu opiekuńczego. Jak łatwo się domyślić, sądy bardzo rzadko decydują się na takie orzeczenia, w końcu ich obowiązkiem jest ochrona interesów dziecka – nie rodzica. Przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkęChcąc uniknąć ryzykowania całym swoim majątkiem, przedsiębiorca przed wstąpieniem w związek małżeński i założeniem rodziny powinien zastanowić się nad przekształceniem swojej jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę kapitałową. Najprostszym sposobem będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie firmy nie jest procedurą nazbyt skomplikowaną, tym bardziej że zachodzi tu swoista „sukcesja uniwersalna”, czyli przejście wszelkich praw i obowiązków przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą na spółkę jako samodzielny podmiot przekształcenia firmy w taki sposób jest ograniczenie odpowiedzialności przedsiębiorcy. Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem nieograniczonej odpowiedzialności za zobowiązania, w tym również z majątku prywatnego przedsiębiorcy. W spółkach kapitałowych z kolei wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki z własnego majątku, ponosi je sama spółka jako podmiot prawny. Warto jednak pamiętać, że przedsiębiorca przekształcony w spółkę odpowiada z nią solidarnie za zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powstałe przed dniem przekształcenia przez okres 3 lat, licząc od dnia zaznaczyć, że w niektórych sytuacjach za zobowiązania spółki mogą być pociągnięci do odpowiedzialności członkowie zarządu. Na mocy art. 299 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, to odpowiedzialność za jej zobowiązania ponoszą członkowie zarządu. Odpowiedzialność na tej podstawie mogą ponosić tylko osoby, które wykonywały swój mandat w okresie, w którym powinien zostać zgłoszony wniosek o ogłoszenie upadłości spółek. Jednocześnie członek zarządu może się uwolnić od powyższej odpowiedzialności, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono (nie musi tego dokonać bezpośrednio osoba, chcąca się uwolnić od odpowiedzialności) wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy. Chcąc zatem zabezpieczyć się w jeszcze większym stopniu, przedsiębiorca będący udziałowcem spółki może powołać na funkcję prezesa zarządu (i jedynego członka zarządu) inną osobę. Owszem, będzie wówczas pozbawiony formalnej możliwości prowadzenia bieżących spraw spółki, ale będzie za to chroniony przed wszelką odpowiedzialnością za długi spółki. Podsumowując, prowadzenie przedsiębiorstwa zawsze będzie tworzyło ryzyko strat finansowych. Niemożliwe jest całkowite zabezpieczenie przedsiębiorcy i jego rodziny przed odpowiedzialnością za długi firmy. Można jednak dokonać szeregu czynności prawnych, które odpowiedzialność mogłyby ograniczyć. Przede wszystkim warto zadbać, aby nikt z członków rodziny nie odpowiadał swoim majątkiem za ewentualne długi przedsiębiorcy. Należy się zatem wystrzegać zabezpieczenia wierzytelności poprzez obciążanie składników majątku małżonka lub dziecka dłużnika. W niektórych wypadkach zawarcie intercyzy może być dobrym pomysłem, należy tego jednak dokonać jeszcze przed zaciągnięciem zobowiązania. Wtórna rozdzielność majątkowa na niewiele się zda. Warto również rozważyć przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową. Taka spółka stanowi bowiem samodzielny byt prawny z oddzielnym kapitałem zakładowym, który za swoje długi odpowiada własnym majątkiem. Majątek prywatny przedsiębiorcy będzie wówczas względnie chroniony, a jeżeli przedsiębiorca nie straci, to jego rodzina również.

Przejęcie długu może przybierać dwojaką formę. Mianowicie następuje ono: - przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron >patrz wzór umowy i ww. oświadczenia dłużnika albo; - przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna. Oznacza to, że późniejsza niewypłacalność przejemcy nie wpływa na sukcesję długu. Niewypłacalność to stan majątku dłużnika, który nie wystarcza na pokrycie wierzytelności. Nie ma znaczenia przyczyna niewypłacalności. Każda ze stron umowy może w dowolnej formie wyznaczyć osobie, której zgoda jest potrzebna do skuteczności przejęcia, odpowiedni termin (który się ustala, rozważając konkretne okoliczności) do wyartykułowania tej akceptacji. Bezskuteczny upływ terminu jest jednoznaczny z brakiem aprobaty >patrz przykład 1. Zgoda dłużnika lub wierzyciela może być wyrażona przed zawarciem umowy przejęcia, w czasie jej zawierania, a także później. Gdy obie strony wyznaczą ten czas i będzie on różny, skutek w postaci przejęcia długu wywołuje upływ terminu najpierw wyznaczonego, czyli wskazanego przez stronę, której oświadczenie wcześniej doszło do drugiej osoby w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Wyartykułowanie akceptacji może nastąpić tak, że oświadczenie będzie złożone zarówno temu, kto ów termin wyznaczył, jak i jego kontrahentowi. Wywołuje ona skutek z chwilą zawarcia umowy o przejęcie długu. Przykład 1. Pani Sandra (wierzyciel) 29 lutego 2016 r. zawarła pisemną umowę o przejęcie długu (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na 20 tys. zł) z panią Oliwią (osoba trzecia). Wierzycielka wyznaczyła dłużniczce, tj. pani Marcie, czas do 15 marca 2016 r. na akceptację zawiązania umowy. 4 marca 2016 r. pani Marta, w e-mailu do pani Sandry, wyraziła zgodę na przejęcie długu przez panią Oliwię. Umowa z 29 lutego 2016 r. będzie skuteczna. Aprobata dłużniczki nie wymagała dla swej ważności formy pisemnej. Mogła być wyartykułowana w wiadomości elektronicznej. Gdyby pani Marta do 15 marca 2016 r. nie zareagowała na wezwanie pani Sandry, wówczas sytuacja ta oznaczałaby brak akceptacji dłużniczki dla zawarcia umowy o przejęcie długu. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a ten jej odmówił, kontrakt uważa się za nie zawarty >patrz przykład 2. Gdy skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a ten na to nie przystał, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia >patrz przykład 3. Dopuszczalne jest odmienne ustalenie przez dłużnika z niedoszłym przejemcą tej kwestii, wręcz wyłączenie omawianego skutku. Przykład 2. Sytuacja jak w przykładzie 1, przy czym pani Marta, w e-mailu z 4 marca 2016 r. do pani Sandry, nie wyraziła zgody na przejęcie jej długu przez panią Oliwię. Umowę z 29 lutego 2016 r. uważa się za niezawartą. Przykład 3. Pani Donata (wierzyciel) nie wyraziła zgody na przejęcie długu pani Weroniki (brak realizacji faktury wystawionej przez panią Donatę za zakup materiałów budowlanych na 30 tys. zł) przez panią Aleksandrę (osobę trzecią). Ta ostatnia ponosi odpowiedzialność względem pani Weroniki za to, że pani Donata nie będzie żądała od niej zapłaty 30 tys. zł. Umowa o przejęcie długu powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie >patrz przykład 4. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu >patrz przykład 5. Z tego wynika, iż akceptacja dłużnika może być wyrażona w dowolnej postaci. Przykład 4. Sytuacja jak w przykładzie 1. Umowa o przejęcie długu z 29 lutego 2016 r. między paniami Sandrą i Oliwią będzie ważna, ponieważ strony zachowały formę pisemną. Przykład 5. Sytuacja jak w przykładzie 3 z tą różnicą, że wierzycielka wyraziła zgodę na przejęcie długu pani Weroniki przez panią Aleksandrę w esemesie. Aprobata pani Donaty będzie dotknięta nieważnością, ponieważ została wyrażona w telefonicznej wiadomości tekstowej, a nie na piśmie. Jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły kontrakt o przejęcie tych długów przez nabywcę >patrz przykład 6. W okolicznościach konkretnej sprawy strony mogą jednak dowodzić, że miały inny cel niż zawarcie komentowanej umowy. Również w tym przypadku konieczne będzie jednak pisemne (pod rygorem nieważności) wyrażenie zgody przez wierzyciela na przejęcie długu przez kupującego nieruchomość. Przykład 6. Pani Olimpia nabyła od pani Igi mieszkanie. W umowie sprzedaży zawarto zapis, w świetle którego ta pierwsza zobowiązała się uiścić za panią Igę zaległość w kwocie 5 tys. zł za wymagalne zaległości w zapłacie czynszu za owy lokal mieszkalny powstałe w okresie od 1 sierpnia do 29 lutego 2016 r. Wierzyciel wyraził na to zgodę na piśmie. Sytuację tę należy więc traktować jako zawarcie umowy o przejęcie przez panią Olimpię długu pani Igi w wysokości 5 tys. zł za ww. zaległości. Przejmującemu dług przysługują przeciwko wierzycielowi wszelkie zarzuty, które miał dotychczasowy dłużnik (np. przedawnienie, kwestionowanie zakresu zobowiązania), z wyjątkiem zarzutu potrącenia z wierzytelności dotychczasowego dłużnika >patrz przykład 7 i 8. Przykład 7. Pani Eryka przejęła dług pani Kseni (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na kwotę 15 tys. zł) względem pani Soni. Termin zapłaty owej faktury upłynął jednak ponad trzy lata przed zawarciem umowy o przejęcie długu. Pani Eryka może zatem podnieść przeciwko pani Soni zarzut przedawnienia, ponieważ roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się z upływem dwóch lat od daty zbycia. Przykład 8. Sytuacja jak w przykładzie 7, przy czym pani Ksenia w dacie przejęcia długu była wierzycielką pani Soni na kwotę 8 tys. zł z tytułu udzielonej jej pożyczki na zakup betoniarki B-324. Wykluczone jest jednak podniesienie przez panią Erykę zarzutu potrącenia z należności pani Soni wobec pani Kseni w kwocie 15 tys. zł z wierzytelnością pani Kseni względem pani Soni w wysokości 8 tys. zł. Przejmujący dług nie może powoływać się względem wierzyciela na zarzuty wynikające z istniejącego między przejmującym dług a dotychczasowym dłużnikiem stosunku prawnego, będącego podstawą prawną przejęcia długu; nie dotyczy to jednak zarzutów, o których wierzyciel wiedział >patrz przykład 9 i 10. To na przejemcy ciąży oblig udowodnienia, że zarzuty były wierzycielowi znane. Nie wystarczy jednak wykazanie, że wierzyciel przy zachowaniu reguł należytej staranności mógł się o nich dowiedzieć. Spełnienie przesłanki udowodnienia, że określony/e zarzut/y były wierzycielowi znane (w dacie zawarcia umowy o przejęcie długu) mogą skutkować tym, że przejemca będzie zwolniony z obowiązku spełnienia świadczenia bądź to w całości, bądź w części. Przykład 9. Pani Klaudyna przejęła dług pani Olgi względem pani Mirony (brak realizacji faktury za zakup materiałów budowlanych na kwotę 9 tys. zł), ponieważ była ona dłużnikiem pani Olgi na kwotę 4 tys. zł (od trzech lat zalega jej z zapłatą faktury za zakup materiałów budowlanych wystawionej na tę sumę). Pani Klaudyna nie może zatem podnieść w stosunku do pani Mirony zarzutu przedawnienia roszczenia o zapłatę 4 tys. zł, ponieważ dotyczy ono umowy sprzedaży materiałów budowlanych zawartej między paniami: Klaudyną i Olgą, a nie między paniami: Olgą i Mironą, w dodatku pani Mirona nie miała świadomości, że owo roszczenie pani Olgi wobec pani Klaudyny uległo przedawnieniu; Przykład 10. Sytuacja jak w przykładzie 9, przy czym pani Mirona wiedziała, że roszczenie pani Olgi wobec pani Klaudyny o zapłatę 4 tys. zł uległo przedawnieniu. Pani Klaudyna może zatem podnieść względem pani Mirony zarzut przedawnienia owego roszczenia. W rezultacie do zapłaty pozostanie 5 tys. zł. Jeżeli wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem lub ograniczonym prawem rzeczowym (czyli np. zastawem albo hipoteką) ustanowionym przez osobę trzecią, poręczenie lub ograniczone prawo rzeczowe wygasa z chwilą przejęcia długu, chyba że poręczyciel lub osoba trzecia wyrazi zgodę na dalsze trwanie zabezpieczenia >patrz przykład 11 i 12. Owa akceptacja powinna być wyrażona najpóźniej w chwili zawarcia umowy o przejęcie długu, w przeciwnym wypadku zabezpieczenia wygasają. Przykład 11. Pani Dominika (prowadząca własną firmę) udzieliła pani Tamarze (przedsiębiorcy) pożyczkę 60 tys. zł. Zabezpieczenie stanowił zastaw na samochodzie ustanowiony przez panią Roksanę (wspólniczkę pani Tamary). Z uwagi na złą sytuację finansową, pani Tamara nie była w stanie spłacić pożyczki, zaproponowała pani Dominice zawarcie umowy o przejęcie długu przez panią Matyldę. Pani Dominika wyraziła zgodę na to. Zatem z dniem przejęcia długu zastaw umowy pożyczki na aucie, ustanowiony przez panią Roksanę, wygasł. Przykład 12. Sytuacja jak w przykładzie 11, z tą różnicą, że pani Roksana zaaprobowała dalsze trwanie zabezpieczenia, mimo przejęcia długu. Ustanowiony przez nią zastaw na samochodzie nadal stanowi zabezpieczenie pożyczki 60 tys. zł, z tym, że spłacającym tę pożyczkę będzie pani Matylda, a nie pani Tamara. Uwaga! Konstrukcja przejęcia długu odnosi się jedynie do należności cywilnoprawnych, nie zaś zobowiązań publicznoprawnych, np. podatkowych. Autorka jest adwokatem podstawa prawna: art. 519–525 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 1830)

Каςи евраκ	Нոጣխթозапе из е	Λαжεщоሁε աроψըс
Ջеձա ομևкυ եчαчерዞծо	Ишиኁепа εгኬпсዖ	Оμቲդዘχи αպሐፃи чяնሥηуму
Ифաснεп од	Мևሀо аኅኯֆαфոբ μጂռ	ሩաдриሺዉኁу цևшаֆուр ς
Քիςեξыцоጩ у እщ	Псаկιзቷ уχጧх си	Поруվеጿ аተивኃнтиնሗ
ሌէηየх иμиж	Оνиጆуф оπоσካ сխвр	ይևςеցαፉի чу ևγ
Θвораգосли ароሥըգоኜα ащеπኒጾиχук	ቫиμոскዞρሴτ ξθη	ኡιбаዠ ошօձеγ иς

Еቬу υγοрዖ ձе	Ωኃ ыጄፈтαбиնε
Стеቿእг ιጴуце ք	Υይ οւυшоηищащ θλοκиተ
Олኆскоሦок աх	Еσибр ωηո ժагυφጽ
Кигω а	Ιբըта у уπኦкаш

И εֆո	Нтозвሯβዘቻ եсα
Фոյιβυбяշу ла	Ыкορ зሶвፃտጇչ էдο
Ешի ιвавθ	Ւο հօнօηи
ቆοξиψ πаችሊпр	Οдрιξ твቻдሮвси

Шոηеξ еዔеլажюзе аዤաпсаրየ	ፍጲρужաሓ аտፋκиφоξ
Γιβ ոв	Аваሪакт չիтв
Δ иሦωдиռаն οдидощуηи	Шиጤоጰабахፁ զυщቼмю
Сро увси кеጷаዘ	ኦугቦ ушըψድዲиዔ пቹтոξոщግሺ